พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเตือนภิกษุ [มหาปรินิพพานสูตร]

[เล่มที่ 13] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 291

ข้อความบางตอนจาก

มหาปรินิพพานสูตร

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเตือนภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราขอเตือนพวกเธอ สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมเป็นธรรมดา ขอท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด. ไม่ช้าตถาคตจักปรินิพพานจากนี้ล่วงไปสามเดือนตถาคตจักปรินิพพาน. พระผู้มีพระภาคเจ้าสุคตศาสดาครั้นตรัสไวยากรณภาษิตนี้แล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า

[๑๐๘] คนเหล่าใด ทั้งเด็กผู้ใหญ่ ทั้งพาล ทั้ง บัณฑิต ทั้งมั่งมีทั้งขัดสน ล้วนมีความ ตายเป็นเบื้องหน้า. ภาชนะดิน ที่ช่าง หม้อทำ ทั้งเล็กทั้งใหญ่ ทั้งสุกทั้งดิบ ทุกชนิดมีความแตกเป็นที่สุดฉันใด ชีวิต ของสัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้น. พระศาสดาได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า วัยของเราแก่หง่อมแล้ว ชีวิตของเรา เป็นของน้อย เราจักละพวกเธอไป เรา ทำที่พึ่งแก่ตนแล้ว. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงไม่ ประมาทมีสติ มีศีลด้วยดีเถิด จงเป็นผู้มี ความดำริตั้งมั่นด้วยดี จงตามรักษาจิต ของตนเถิด. ผู้ใดจักเป็นผู้ไม่ประมาทอยู่ในธรรม วินัยนี้ ผู้นั้นจักละชาติสงสาร แล้วการทำ ที่สุดทุกข์ได้.