เรียนถามคำแนะนำครับ
ควรเริ่มจากการศึกษาธรรมะว่าเป็นธรรมะ ธรรมะคือสิ่งที่มีจริง ดังนั้นการฟังธรรมะนั้นหมายถึงเมื่อฟังธรรมะนั้นสามารถที่จะเข้าใจในลักษณะของธรรมะนั้นที่มีจริงที่กำลังปรากฏอยู่ ความเข้าใจหรือปัญญาที่เกิดขึ้นนั้น ก็จะเริ่มเจริญจากการฟังเรื่องราวของธรรมะแล้วเข้าใจมากขึ้น จนเป็นปัจจัย ให้ปัญญาเริ่มเกิดขึ้นรู้ลักษณะจริงๆ ของธรรมะนั้น ครับ
ขณะใดที่อกุศลจิตเกิด ไม่ว่าจะเป็นโลภะ โทสะ โมหะ ถ้าสติเกิดขณะนั้นก็รู้ว่าแม้
อกุศลก็เป็นธรรมะที่มีจริง ไม่ใช่เรา ต่างกับขณะที่อกุศลเกิดก็ยังยึดถือว่าเป็นเราค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
การเจริญสติปัฏฐานคือการอบรมปัญญาเพื่อรู้ความจริงว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา รู้ในสิ่ง
ที่เกิดขึ้น เกิดแล้วไม่ว่าจะเป็นกุศลหรืออกุศลก็ล้วนเป็นสิ่งที่สติปัฏฐานสามารถรู้ได้
และควรกำหนดรู้ด้วยปัญญาว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา เพราะฉะนั้นกิเลสที่ละอันดับแรก
ไม่ใช่โลภะที่ติดข้องพอใจในสิ่งต่างๆ ในรูป เสียง.....แต่เป็นการละความเห็นผิดว่าเป็น
ธรรมไม่ใช่เราครับ
การพยายามบังคับไม่ให้โลภะเกิด เดือดร้อนในอกุศลทีเกิดย่อมเป็นการขัดขวางและ
แสดงถึงความไม่มั่นคงในการอบรมสติปัฏฐาน เพราะไม่รู้ว่าโลภะก็เป็นธรรมไม่ใช่เรา
เกิดแล้ว บังคับไม่ได้แต่ควรรู้ว่าเป็นธรรม รวมทั้งอกุศลธรรมอื่นๆ ด้วย หน้าที่และหน
ทางที่ถูกต้องคือฟังธรรมต่อไป จนกว่าจะเป็นปัจจัยให้สติเกิดระลึกรู้ว่าเป็นธรรมไม่ใช่
เราครับ อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
