คำพูดที่มีประโยชน์ [คันธารชาดก]

[เล่มที่ 59] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕ - หน้าที่ 319

ข้อความบางตอนจาก

คันธารชาดก

[๑๐๔๔] ท่านละทิ้งที่อยู่คือคันธารรัฐ หนีจากการปกครองในราชธานี ที่มีทรัพย์พอเพียงแล้ว บัดนี้ยังจะปกครองในที่นี้อีก

[๑๐๔๕] ดูก่อนท่านวิเทหะ เรากล่าวธรรมะ ความจริง เราไม่ชอบธรรมความไม่จริง เมื่อเรากล่าวคำเป็นธรรมอยู่ บาปก็ไม่เปรอะเปื้อนเรา

[๑๐๔๖] คนอื่นได้รับความแค้นเคือง เพราะคำ พูดอย่างใดอย่างหนึ่ง ถึงแม้ว่าคำพูดนั้นจะมีประโยชน์มาก บัณฑิตก็ไม่ควรพูด

[๑๐๔๗] ผู้ถูกตักเตือน จะแค้นเคืองหรือไม่แค้นเคืองก็ตามเถิด จะเขี่ยทิ้งเหมือนโปรยแกลบ ทิ้งก็ตาม เมื่อเขากล่าวคำเป็นธรรมอยู่ ขึ้นชื่อว่าบาปย่อมไม่เปรอะเปื้อน

[๑๐๔๘] ถาสัตวเหลานั้น ไมมีปญญาของตนเอง หรือวินัยที่ศึกษาดีแลวไซร คนจํานวนมากก็จะเที่ยวไปเหมือนกระบือตาบอดเที่ยวไปในปา

[๑๐๔๙] แตเพราะเหตุที่ธีรชนบางเหลาศึกษาดีแลว ในสํานักอาจารย ฉะนั้นธีรชนผูมีวินัย ที่ไดแนะนําแลว จึงมีจิตตั้งมั่นเที่ยวไปอยู.

จบ คันธารชาดกที่ ๑