คำสั้น ๆ ...ให้อภัย
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
[เล่มที่ 75] พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่มที่ ๗๕ - หน้าที่ 102
พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสว่า เรา เมื่อครั้งเป็นสุเมธดาบส ได้คิดว่า “ ... ธรรมดาว่า น้ำ ย่อมแผ่ความเย็นไปให้คนดีและคนเลวโดยเสมอกัน ชะล้างมลทินคือธุลี (สิ่งสกปรก) ออกได้ แม้ฉันใด แม้ท่าน ก็ฉันนั้นเหมือนกัน พึงเจริญเมตตาบารมี เจริญเมตตาไปสม่ำเสมอในชนผู้ทำประโยชน์และผู้ไม่ทำประโยชน์แล้ว ท่านจักบรรลุสัมโพธิญาณ”
(พระอภิธรรมปิฎก ธัมมสังคณีปกรณ์)
"ให้อภัย"
ข้อความต่อไปนี้ เป็นข้อความที่ควรค่าแก่การศึกษา พิจารณา เป็นข้อคิดเตือนใจที่ดีเป็นอย่างยิ่ง ควรเก็บไว้ในหทัย เตือนใจไม่ลืม ประมวลจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ซึ่งเกี่ยวกับการให้อภัยล้วนๆ ดังนี้
~ การให้อภัย หมายถึง การให้ความไม่มีภัยอย่างหนึ่งอย่างใดแก่บุคคลอื่น เว้นภัยทางกาย ทางวาจา แก่บุคคลอื่น จนกระทั่งไม่เบียดเบียนแม้ด้วยใจ
~ อภัยทาน เป็นการสละความเห็นแก่ตัว สละความรักตัวในการที่ไม่ให้อภัยในความผิดของคนอื่น หรือในความบกพร่องของคนอื่น
~ การสละความเห็นแก่ตัวขั้นอภัยทาน ทำให้สละความคิดร้าย สละความแค้นเคือง สละความผูกโกรธ สละความไม่หวังดี สละความไม่เป็นมิตร สละความไม่เกื้อกูล สละความไม่มีน้ำใจต่อคนอื่น
~ พระธรรมเหมือนกระจกที่จะส่องตัวของแต่ละบุคคล ให้รู้จักตัวเองตามความเป็นจริงอย่างชัดเจนว่า ตนเองมีทานขั้นไหน เพียงวัตถุทาน หรือว่ามีอภัยทานด้วย เพราะบางคนอาจจะสละวัตถุง่ายมาก แต่อภัยทาน ยาก
~ ถ้าเห็นความบกพร่องของตัวเองที่ไม่อภัย ว่า เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ น่ากลัว ก็ควรที่จะรีบอภัยให้ทันทีโดยไม่รีรอ และควรที่จะคิดต่อไปอีกว่า ผู้ที่ควรแก่การรับอภัยทาน นั้น ไม่มีเว้นเลย ทั้งคนดีและคนไม่ดี
~ ขณะที่ไม่อภัยให้นั้น ขณะนั้นไม่ได้สละความเห็นแก่ตัวเลย ถ้าอภัยให้เมื่อใด ก็แสดงว่าสละความรักตน ความยึดมั่นในตน ความเห็นแก่ตนลง
~ การสอนให้โกรธ การสอนให้ทำร้ายต่อบุคคลอื่นนั้น ไม่มีในคำสอนทางพระพุทธศาสนา
~ ถ้าเห็นโทษของความโกรธ ความคิดร้าย ความพยาบาท ความปองร้าย ซึ่งเป็น อกุศลธรรม ก็จะเป็นผู้เริ่มเจริญเมตตา แม้ในขณะนี้ได้
~ กุศลที่ควรจะง่าย และสะดวก ไม่ต้องคอยกาลเวลาเลย ก็คือ อภัยทาน (ให้อภัย)
~ ถ้าชาตินี้ยังไม่ให้อภัย ชาติหน้าจะให้อภัยได้หรือ? ถ้าชาตินี้ไม่ให้อภัย ชาติหน้าก็ให้อภัยไม่ได้
~ สิ่งง่ายๆ ดูเหมือนจะง่ายที่สุด ง่ายกว่าอย่างอื่น ยังทำไม่ได้ แล้วจะทำอะไรได้?
~ พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแเสดง เกื้อกูลให้เกิดกุศล ไม่ใช่อกุศล
...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
และอนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านครับ...
สิ่งง่ายๆ ดูเหมือนจะง่ายที่สุด ง่ายกว่าอย่างอื่น ยังทำไม่ได้ แล้วจะทำอะไรได้?
ขอบพระคุณค่ะ และ ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่าน
พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสว่า เรา เมื่อครั้งเป็นสุเมธดาบส ได้คิดว่า “ … ธรรมดาว่า น้ำ ย่อมแผ่ความเย็นไปให้คนดีและคนเลวโดยเสมอกัน ชะล้างมลทินคือธุลี (สิ่งสกปรก) ออกได้ แม้ฉันใด แม้ท่าน ก็ฉันนั้นเหมือนกัน พึงเจริญเมตตาบารมี เจริญเมตตาไปสม่ำเสมอในชนผู้ทำประโยชน์ และผู้ไม่ทำประโยชน์แล้วท่านจักบรรลุสัมโพธิญาณ”
....ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ...
เป็นธรรมเตือนใจให้น้อมประพฤติตามที่ดีมากครับ
ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กราบอนุโมทนาในกุศลจิตของท่าน อ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์
อ.คำปั่นฯ, ท่านวิทยากรฯ และทุกๆ ท่านค่ะ
พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแเสดง เกื้อกูลให้เกิดกุศล ไม่ใช่อกุศล
ความมีเมตตา และ การให้อภัยไม่ทำร้ายใจเรา แล้วก็ไม่ทำร้ายคนอื่นด้วย
....ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ...
"การให้อภัย หมายถึง การให้ความไม่มีภัยอย่างหนึ่งอย่างใดแก่บุคคลอื่น เว้นภัย ทางกาย ทางวาจา แก่บุคคลอื่น จนกระทั่งไม่เบียดเบียนแม้ด้วยใจ"
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
อ่านแล้วให้ระลึกถึง ข้อความบางตอนในการบรรยายธรรม ท่านอ.สุจินต์
"เป็นผู้มีปกติอยู่ด้วยเมตตา" แม้ผู้กระทำผิดไม่ขอโทษ ก็ให้อภัยได้
ขอขอบคุณและอนุโมทนาค่ะ
ที่เราไม่ค่อยให้อภัยคนอื่น ก็เพราะคิดว่า คนอื่นทำไม่ดีกับเรา แม้บางครั้งเราอาจจะไม่เป็นฝ่ายผิดก็ตาม แต่ทำไม การให้อภัยคนอื่นมันยากมากสำหรับ คนบางคน ก็เพราะความเป็นเราหรือเปล่า แต่ถ้าเห็นว่าไม่มีเรา เมื่อไหร่ ไม่ว่าใคร จะทำอะไร ดี ไม่ดี ยังไง มันก็เป็นเรื่องของเหตุและปัจจัยที่มันต้องเป็นไปตามวิบากกรรมของแต่ละคน แต่เพราะมีเราไปเกี่ยวข้อง เราก็เลย โกรธ มีพยาบาท มีอิจฉา มีดีใจ เสียใจ ก็เลยเป็นทุกข์ ที่เราอภัยคนอื่นไม่ได้ เพราะ ความเห็นผิดว่าเป็นเรานี่เอง
ด้วยเหตุนี้เอง อภัยทานจึงเป็นทานที่ยิ่งใหญ่ กว่าการบริจาคทานชนิดอื่นๆ เพราะเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้สละความเป็นตัวตน หรือความเป็นเรานี่เอง และสิ่งเล็กๆ ที่เรามักมองข้ามไม่ต้องลงทุนอะไร แต่เราก็ไม่คิดจะทำ ทั้งที่อานิสงส์ มีมากมายมหาศาล นั่นคือ การให้อภัยทาน
อนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ อ.คำปั่น ที่ได้นำรวบรวมมาเผยแพร่ เพื่อเป็นการเตือนใจ ด้วยคำสอนของท่านอ.สุจินต์ เป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการเจริญกุศลในชีวิตประจำวันค่ะ
อนุโมทนากับทุกท่านด้วยค่ะ
คำสั้นๆ ที่น่าจะทำได้ไม่ยาก ... ให้อภัย ...? ถ้าไม่ให้อภัย คือ ผูกโกรธ "ก็ชนเหล่าใด เข้าไปผูกความโกรธนั้นไว้ว่า 'ผู้โน้นได้ด่าเรา ผู้โน้นได้ตีเรา ผู้โน้นได้ชนะเรา ผู้โน้นได้ลักสิ่งของของเราแล้ว' เวรของชนเหล่านั้น ย่อมไม่ระงับได้, ส่วนชนเหล่าใด ไม่เข้าไปผูกความโกรธนั้นไว้ว่า 'ผู้โน้นได้ด่าเรา ผู้โน้นได้ติเรา ผู้โน้นได้ชนเรา ผู้โน้นได้ลักสิ่งของของเราแล้ว' เวรของชนเหล่า นั้นย่อมระงับได้."
เชิญคลิกอ่าน...
แด่ผู้มีทุกข์ ๐๑ - ความผูกโกรธเป็นโทสมูลจิต
หากสะสมความโกรธมากๆ (ผูกโกรธ) สามารถกระทำอนันตริยกรรม เช่น ฆ่า บิดา มารดา หรือ ผู้มีพระคุณได้ ... การศึกษาพระธรรม ทำให้รู้โทษของความโกรธ ... อันเป็นหนทางแห่งการให้อภัยละความผูกโกรธได้ตามกำลังของปัญญา
ขอขอบคุณและอนุโมทนาอ.คำปั่นที่นำสิ่งดีมีประโยชน์มาให้อ่านค่ะ
เป็นสิ่งที่ให้ได้ยากที่สุด บางท่านผ่านไปเป็นกัปๆ ก็ยังให้ไม่ได้
ขออนุโมทนาอ.คำปั่นครับ
การสอนให้โกรธ การสอนให้ทำร้ายต่อบุคคลอื่นนั้น ไม่มีในคำสอนทางพระพุทธศาสนา
ขอบคุณและขออนุโมทนาอาจารย์คำปั่นค่ะ จะจำเพื่อเป็นเครื่องระลึก
ผู้ที่อบรมเจริญเมตตาบ่อยๆ จะไม่เป็นศัตรูกับใคร ไม่ว่าเขาจะดีกับเราหรือไม่ดีกับเรา ขณะที่เมตตาเกิดก็พร้อมที่จะให้อภัยเสมอ เป็นเพื่อน หวังดีต่อเพื่อนค่ะ
กราบนอบน้อมพระรัตนตรัยด้วยเศียรเกล้า
"ขณะที่ไม่อภัยให้นั้น ขณะนั้นไม่ได้สละความเห็นแก่ตัวเลย ถ้าอภัยให้เมื่อใด ก็แสดงว่าสละความรักตน ความยึดมั่นในตน ความเห็นแก่ตนลง"
กราบบูชาพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์เป็นอย่างสูงค่ะ
ความเห็นผิดว่ามีตน จึงทำทุกอย่างเพื่อตน แม้ยึดในความเห็นของตนจึงไม่ให้อภัย ก็เพราะยึดมั่นว่ามีตน เหตุนี้จึงเห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรมที่เป็นคำที่แสดงความจริงที่จะทำให้เข้าใจถูกเห็นถูกว่าไม่มีตน
กราบอนุโมทนาในกุศลจิตท่านอาจารย์คำปั่นด้วยค่ะ
