ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๑๖

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมในแต่ละครั้งรวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๖ ]

[1] ความตาย เป็นสิ่งที่แน่นอนสำหรับทุกคน

[2] ไม่ควรที่จะมีความติดข้องยินดีพอใจในสิ่งหนึ่งสิ่งใด ในบุคคลผู้เป็นที่รักหรือสิ่งของอันเป็นที่รัก เพราะเหตุว่า ไม่มีสิ่งใดเลยที่จะเป็นของเราอย่างแท้จริง แม้สิ่งที่เคยยึดถือว่าเป็นตัวตนของเรา ก็ไม่เที่ยง อยู่ได้แค่อายุที่ไม่มีใครจะรู้ได้ เพราะบางคนอาจจะตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์ โดยที่ก้อนของรูปยังไม่ครบส่วนต่างๆ เพราะเมื่อมีปฏิสนธิจิต เกิดขึ้นเป็นไป ก็ย่อมมีความตายคือ จุติจิต เกิดขึ้นเป็นธรรมดา ไม่ว่าจะในระยะเวลายาวสั้นมากน้อยเพียงใดก็ตาม

[3] การดำเนินชีวิตปกติประจำวันเป็นสิ่งที่สำคัญ ทุกคนจะต้องจากโลกนี้ไปสู่โลกหน้าอย่างแน่นอน แต่ว่าจะไปอย่างไร ปลอดภัยหรือไม่ ย่อมขึ้นอยู่กับการดำเนินชีวิตเป็นปกติประจำวัน นี่เอง แล้วจะดำเนินไปทางไหน ระหว่างทางถูก กับ ทางผิด?

[4] พระไตรปิฎกทั้งหมด จะเต็มไปด้วยบท พยัญชนะ พระธรรมเทศนาหาประมาณมิได้ ในเรื่องของอกุศลธรรมและกุศลธรรมโดยละเอียด โดยนัยต่างๆ เพื่อที่จะให้เห็นโทษของอกุศล เพื่อที่จะได้ละอกุศล และ เพื่อที่จะได้เห็นประโยชน์ของกุศล เพื่อที่จะได้เจริญกุศลประการต่างๆ ในชีวิตประจำวัน

[5] อรรถของคำว่า “อนัตตา” คำเดียวนี้ ครอบคลุมพระธรรมทั้งหมด ทั้ง ๓ ปิฎกเพราะเหตุว่า ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีตัวตนเลย

[6] ไม่ว่าจะเป็นบุคคลใด มีชีวิตความเป็นอยู่อย่างไรก็ตาม พระธรรมย่อมเกื้อกูลได้ทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่าผู้นั้น จะมีศรัทธา เห็นประโยชน์ที่จะฟัง ที่จะศึกษา มากน้อยแค่ไหน

[7] แทนที่จะไปคิดว่าคนอื่นเขาจะคิดอย่างไรกับเรา เป็นมิตรกับเขา ดีกว่า

[8] เพียงแค่เห็นหน้า ก็ยังโกรธ แล้วถ้ามีมากกว่าการเห็นหน้าหล่ะ จะเป็นอย่างไร แย่แน่ๆ เลย จะไม่หนักกว่านี้หรือ? อกุศล ไม่เคยนำประโยชน์มาให้ใครเลยทั้งสิ้น ไม่มีใครเคยได้รับประโยชน์จากการโกรธ แม้แต่คนเดียว

[9] ผู้ใดยังมีความโกรธในบุคคลใด ขณะนั้นเป็นอกุศล จะคลายเกลียวออก คือ ละความโกรธและให้อภัย หรือว่าจะหมุนเกลียวของโทสะให้มากขึ้นแน่นขึ้นไปอีก?

[10] ดีใจไหมที่ได้ช่วยเหลือคนอื่น นี้แหละ คือ เมตตา ความเป็นมิตร ความเป็นเพื่อนที่พร้อมจะช่วยเหลือคนอื่นได้ทุกเมื่อ

[11] ชีวิตต้องดำเนินต่อไปอย่างแน่นอน เพราะจะตายไม่ได้ ตราบใดที่จุติจิตยังไม่เกิดขึ้น มีชีวิตอยู่เพื่ออบรมเจริญปัญญาเพิ่มขึ้น ฟังพระธรรมให้เข้าใจ ไม่ใช่คิดเอาเอง

[12] ปัญญา เป็นเครื่องนำทางชีวิตไปสู่ความเจริญทั้งหลายทั้งปวง คนดี มีปัญญาที่จะคิดชั่วๆ พูดชั่วๆ ทำชั่วๆ นั้น เป็นไม่มี

[13] ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม ไม่ได้ศึกษาพระธรรม แล้วจะละความไม่รู้ ได้อย่างไร

[14] เพียรฟัง เพียรศึกษาพระธรรม เพื่อความเข้าใจอย่างถูกต้องตามความเป็นจริง นี้คือ วิริยบารมีในชีวิตประจำวัน

[15] อย่าคิดว่า ต้องไปปฏิบัติผิดเสียก่อน แล้วจึงจะเป็นเหตุให้ปฏิบัติถูก เพราะมีแต่จะผิดหนักเพิ่มขึ้นไปอีก

[16] จะไปหาความละเอียดของคำที่ได้ยินได้ฟัง จากที่ไหน ถ้าไม่ใช่จากพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง

[17] ต้องเข้าใจตั้งแต่คำแรก คือ คำว่า “ธรรม”

[18] ดีใจ ที่ได้รับสิ่งที่ดีๆ จากผู้อื่น แต่ลืมอนุโมทนาในกุศลจิตของผู้ให้หรือเปล่า?

[19] อย่าให้พระธรรมสูญเปล่า รีบรับไว้ ศึกษาแล้วน้อมประพฤติตามพระธรรม

[20] ยาดี รักษาได้ทุกโรค (รักษาโรคกิเลสได้ทุกชนิด) คือ ปัญญา

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๑๕ ได้ที่นี่ ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๕

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ