มีความรู้สึกถูกชะตา หรือ รักแรกพบเกิดจากสาเหตุใด

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ชีวิตประจำวันที่ดำเนินไป ไม่พ้นไปจากความเป็นไปของสภาพธรรมเลย แม้แต่ในขณะที่เข้าใจว่าเป็นการถูกชะตา รู้สึกสนิทสนม หรือ ถึงกับใช้คำว่า รักแรกพบ ก็เป็นธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไป ซึ่งเมื่อว่าโดยสภาพจิตแล้ว ย่อมไม่พ้นไปจากความติดข้องยินดี พอใจ ซึ่งตราบใดที่ยังไม่ได้ดับโลภะที่ติดข้องยินดีพอใจในรูป เสียง กลิ่น รส และ โผฏฐัพพะ ก็สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ ตามการสะสมของแต่ละบุคคล ซึ่งไม่ใช่เฉพาะในชาตินี้ชาติเดียว ที่เป็นอย่างนี้ แต่เป็นอย่างนี้มาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์เกิดมาแล้ว นับชาติไม่ถ้วน สำหรับความรักที่เกิดขึ้นในปัจจุบันนี้นั้น พระสัมมาสัมพุทธ-เจ้า ทรงแสดงไว้ว่า เกิดขึ้นด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ เพราะการที่เคยอยู่ร่วมกันในกาลก่อน และ เพราะการได้กระทำการเกื้อกูลกันในปัจจุบัน ซึี่งในพระไตรปิฎก ก็มีหลายเรื่องที่แสดงถึงรักแรกพบ อย่างเช่น ภรรยาของนายพรานชื่อกุกกุฏมิตร นางเป็นธิดาของเศรษฐี แต่พอเห็นนายพรานเท่านั้น ก็รักในทันที เพราะในอดีตชาติที่ผ่านๆ มานั้น เคยได้อยู่ร่วมกันเป็นภรรยาสามีกัน มีบุตร ๗ คน มีลูกสะใภ้ ๗ คน ได้กระทำบุญร่วมกันมากมายเป็นต้น แท้ที่จริงแล้ว แต่ละคนก็เป็นแต่ละหนึ่งจริงๆ , เมื่อได้ศึกษาพระธรรมก็จะเข้าใจว่า ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีตัวตน มีแต่ธรรมเท่านั้น ที่เกิดขึ้นเป็นไป ตราบใดที่ยังไม่ได้ดับเหตุ คือ กิเลส ที่ทำให้เกิดขึ้นในสังสารวัฏฏ์ ก็ยังต้องเป็นไปอย่างนี้ ทุกอย่างล้วนมีเหตุมีปัจจัยทั้งสิ้น แต่ละคนก็เป็นแต่ละหนึ่ง และมีกรรมเป็นของของตนด้วย กรรมที่ตนเองทำ จะมอบให้คนอื่น ก็ไม่ได้ ให้คนอื่นรับผลของกรรมแทน ก็ไม่ได้ ด้วย เมื่่อตนเองได้กระทำกรรมอะไรไว้ จะดีหรือชั่วก็ตาม ก็ต้องเป็นตนเองเท่านั้นที่ได้รับผลของกรรมที่ตนเองได้กระทำ เมื่อถึงคราวที่กรรมนั้นๆ จะให้ผล

ถ้าเป็นการไม่ถูกชะตา ก็ไม่พ้นไปจากธรรมอีกเหมือนกัน เป็นอกุศลธรรม คือ ความไม่ชอบ ความไม่พอใจในบุคคล นั้น จะด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่ ขณะที่ไม่ถูกชะตากับคนอื่นนั้น ตนเองเท่านั้นที่เป็นทุกข์ เป็นทุกข์เพราะถูกกิเลส คือ โทสะ ทำร้ายจิตใจคนอื่นไม่สามารถทำร้ายจิตใจเราได้เลย นอกจากกิเลสของเราเองแท้ๆ เมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เดินทางร่วมกันในสังสารวัฏฏ์ ควรที่จะมีเมตตา ความเป็นมิตร ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เพราะเหตุว่า ถ้าเป็นความติดข้อง หรือ ความไม่พอใจแล้ว เป็นอกุศลธรรม อกุศลธรรม จะบอกว่า เป็นสิ่งที่ดี ก็ไม่ได้ ธรรมเป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น ไม่เปลี่ยนแปลงลักษณะเป็นอย่างอื่น ควรอย่างยิ่งที่จะได้สะสมแต่สิ่งที่ดีงาม พร้อมกับเพิ่มพูนความเข้าใจถูกเห็นถูกยิ่งขึ้น จากการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่พุทธบริษัททุกยุคทุกสมัยจะพึ่งได้อย่างแท้จริง ครับ ขอเชิญคลิกอ่านข้อความเพิ่มเิติมได้ที่นี่ครับ

การไม่ถูกชะตาคนบางคนที่เรายังไม่รู้จักเขาดีพอ

ถูกชะตา ไม่ถูกชะตา

ความรักย่อมเกิดเพราะอาศัยเหตุ ๒ ประการ [เรื่องนายพรานกุกกุฏมิตร]

ความรัก...

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

"...ความติดข้อง หรือ ความไม่พอใจ เป็นอกุศลธรรม ควรอย่างยิ่งที่จะได้สะสมแต่สิ่งที่ดีงาม พร้อมกับเพิ่มพูนความเข้าใจถูก เห็นถูกยิ่งขึ้น จากการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่พุทธบริษัททุกยุคทุกสมัยจะพึ่งได้อย่างแท้จริง"

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

จะเรียกว่า บุพเพสันนิวาส หรือ กรรมของอดีตชาติให้ผลก็ว่าได้ เช่น คนๆ นั้น ชาตินี้ เราไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต แต่พอพบกันก้รู้สึกถึงความผูกพันธ์ เหมือนเคยพบกันมา ก่อน

นั่นแสดงท่านและเขา คงจะมีอะไรที่เหมือนกัน มีความชอบคล้ายๆ กัน ลักษณะนิสัย คล้ายๆ กัน จะเห็นได้ว่า นั่นเพราะสั่งสมสิ่งเหล่านั้น สิ่งเหล่านั้นมาคล้ายกัน การ สั่งสมที่คล้ายกันมา นั่นเพราะเกิดจากการกระทำกรรม ร่วมกันมา ทั้งอกุศล แลพกุศล กรรม

คนที่จะทำอะไรร่วมกันมาได้นั่นแสดงว่าต้องเคยใช้ชีวิตคู่ หรือเคยเป็นพี่น้องกันมา ก่อน เคย เป็นเพื่อนกัน หรือะไรก็แล้วแต่....

แต่การถูกชะตา อย่าเหมาเอาว่า ถูกชะตาเฉพาะคนหน้าตาดีเป็นหลัก อันนี้อาจจะคิด เอง เข้าข้างตนเอง ก็ได้ หมายถึงการมองเห็น ในสิ่งที่คนอื่นมองข้าม มองจากเปลือ นอก เข้าไปเห็นข้างใน

แต่ก็อย่าไปใส่ใจให้มากนัก อย่าไปคาดหวังให้มากนัก เพราะปัจจุบันที่เราเจอ ไม่รู้ว่า บุพกรรมอะไรจะให้ผล ถ้าผลจากกรรมดีก็รอดตัวไป แต่อกุศลให้ผลก้จะเป็นประเภท สามวันดี สี่วันไข้ และที่สำคัญกรรมปัจจุบัน สำคัญที่สุด

แล้วคนที่เขามีใจที่ตรงกัน และมีความผูกพันธ์กันก็แสดงว่าเขาทำกรรมมาร่วมกันใช่ไหมค่ะ (ที่ถามไม่ใช่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความรักนะค่ะ แต่เป็นเรื่องของคนทั่วไปที่มีใจตรงกันแล้ว รู้สึกผูกพันธ์แล้วก็ช่วยเหลือกัน เป็นห่วงเป็นใยกัน)

เรียนความเห็นที่ 8 ครับ

ก็ต้องเข้าใจครับว่า วิบากที่เป็นผลของกรรม คือ ขณะที่เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้ กระทบสัมผัส ดังนั้นเพราะมีการทำบุญร่มกันมา ก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ได้เห็น สิ่งที่ ปรากฎทางตาแบบนี้ คือ หน้าคนนี้บ่อยๆ เป็นต้น ได้ยินเสียงคนนี้ ส่วนคนที่มีใจตรงกัน ก็เกิดเพราะโลภะก็ได้ หรือ เพราะโลภะในอดีตที่เคยอยู่ร่วมกันมาในอดีตชาติก็ได้ครับ หรือเพราะมีการช่วยเหลือกันในปัจจุบัน ก็ทำให้เกิดความรักที่เป็นโลภะ หรือที่เรียกว่า ใจตรงกันก็ได้ครับ ดังนั้นความรู้สึกผูกพันธ์ก็ไม่พ้นจาก อกุศลที่เป็นโลภะเป็นส่วนมาก ครับ

ขออนุโมทนา

ถ้าไม่เกิดจากกิเลส...ก็ต้องเป็นวิบากกรรม

ที่แน่ๆ อารมณ์แบบนี้จะไม่มีในพระอนาคามีและพระอรหันต์

อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร

ขอเชิญศึกษาพระธรรม...

รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์

พระไตรปิฎก

ฟังธรรม

วีดีโอ

ซีดี

หนังสือ

กระดานสนทนา