ไปวัดไม่ได้ไปทำบุญแต่ไปทานข้าวหลังพระฉันบาปไหมค่ะ.
และเราขออาหารแห้งจากพระมาทานที่บ้านบาปไหมคะ และพระจะผิดอาบัติไหมคะ และการที่เราไปทำอาหารที่โรงครัวที่วัดถวายพระผิดหรือบาปไหมคะ ถือว่าเราเป็นหนี้สงฆ์ไหมคะ ถ้าเราไปใช้โรงครัวของวัด.
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
โดยทั่วไป การไปวัด ก็ควรไปทำบุญ กุศล มีการถวายอาหารกับพระภิกษุสงฆ์การไปขอโดยส่วนเดียว ไม่ควร คือ ไม่ได้มีโอกาสกระทำกุศลนั่นเองครับ แต่บาปไหมก็ไม่บาป แต่ไม่ควรครับ
ซึ่งหากได้มีการถวายอาหารกับพระภิกษุสงฆ์แล้ว และพระท่านไม่ฉันอีกต่อไป หลังจากท่านฉันเสร็จ และท่านสละ ให้ฆราวาสทั้งหลายฉัน อันนี้ไม่ผิดพระวินัย คือ พระไม่อาบัติและตัวของฆราวาสก็ไม่ผิดอะไรเลยครับ เพราะท่านได้สละแล้วจากที่ท่านฉันเสร็จ แต่หากพระท่านบิณฑบาตอยู่ ยังไม่ได้ฉัน แต่นำของที่ได้ ไปแจกจ่ายกับผู้อื่น ที่ไม่ใช่บิดา มารดา อันนี้ต้องอาบัติครับ เพราะทำศรัทธากับผู้ถวายให้ตกไป แต่ถ้าฉันเสร็จแล้ว และแบ่งให้ ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นอาบัติ ผู้ที่ทานต่อจากพระก็ไม่เป็นไรเช่นกันครับ เพราะผู้ที่ทานต่อที่เป็นฆราวาส ก็ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ขโมยอะไร พระท่านสละแล้ว จึงไม่บาปครับ
แต่การที่ฆราวาส ไปขออาหารโดยตรง เป็นกิริยาที่ไม่สมควร ควรให้ท่านสละเองครับ และที่กล่าวว่าขออาหารแห้ง การถวายอาหาร ควรถวายอาหารที่ฉันเสร็จ เก็บไม่ได้ เพราะพระท่านห้ามเก็บอาหารข้ามคืน เป็นอาบัติครับ ดังนั้นการถวายอาหารแห้งก็ไม่ควร และการที่ฆราวาสไปขอพระก็ไม่ควรครับ ควรให้ท่านสละเองแล้วเราไปทานต่อ สมควรกว่า อย่างในสมัยพุทธกาล ก็มีบุคคลที่ไปรออาหารเหลือจากพระ เช่น สุปปพุทธกุฏฐิ ท่านก็ไปรออาหารที่เหลือ จากการเลี้ยงพระ แต่ท่านไม่ได้ไปขอพระ
ส่วนการที่ฆราวาสไปทำอาหารในโรงครัวที่วัด เพื่อถวายพระ ผิดไหม เป็นหนี้สงฆ์หรือเปล่า
ไม่หรอกครับ เพราะใช้สถานที่เพื่อทำอาหารถวายพระไม่เป็นไร หากแต่ว่า ถ้าทำสิ่งของส่วนกลางของวัดเสียหาย ต้องนำมาใช้คืนเท่านั้นเองครับ ส่วน เรื่องหนี้สงฆ์ไม่มีใครเป็นหนี้ใคร นอกจากเป็นหนี้ตัวเอง เพราะหนี้ในทางธรรม คือ การทำอกุศลกรรมครับ ผู้ที่จะพ้นจากหนี้ คือ ดับกิเลสหมดสิ้น ถึงความเป็นพระอรหันต์ ซึ่งก็เริ่มด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ปัญญาที่เจริญขึ้น ก็ค่อยๆ ละหนี้ได้ จนหมดหนี้ คือ อกุศลกรรมได้ในที่สุดครับ ดังนั้น การจะทำอะไร จะเข้าใจได้ว่าถูกต้องหรือไม่ คือ ต้องฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ครับ
ขออนุโมทนา
เชิญคลิกอ่านที่นี่ครับ
เดี๋ยวนี้จะส่งเสริมให้ทำบุญเพื่อชำระหนี้สงฆ์กันมากค่ะ ไม่ชำระจะตกนรกมั้ยค่ะ
สาธุขออนุโมทนาที่ให้ความรู้ผู้ที่อยู่แดนไกลได้เข้าใจธรรม.
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ก่อนอื่น ต้องพิจารณาตั้งแต่คำแรก คือ คำว่า บาป หมายถึงอะไร? บาป คือ สภาพจิตที่เป็นอกุศล เป็นอกุศลธรรม เป็นสภาพธรรมที่ไม่ดี ไม่งาม ให้ผลเป็นทุกข์ ขณะที่อกุศลจิตเกิดขึ้น ขณะนั้นเป็นบาป อกุศลจิตที่เกิดขึ้นย่อมเป็นไปตามการสะสมมาของแต่ละบุคคล ถ้าหากว่ามีการล่วงออกมาเป็นทุจริตกรรม เบียดเบียนผู้อื่น เป็นอกุศลกรรมบถที่ครบองค์ ย่อมเป็นอกุศลที่มีกำลัง บาป ย่อมมีแก่ผู้กระทำเท่านั้น ย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ เมื่อกล่าวโดยกว้างๆ แล้ว บาป โดยทั่วไปหมายถึง การกระทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนทางกาย ทางวาจา ทางใจ ที่เรียกว่า อกุศลกรรมบถ ๑๐ เช่น ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม เป็นต้น แต่บางขณะแม้ว่าจิตเป็นอกุศล ก็ไม่ใช้คำว่าทำบาป เช่น ความยินดีพอใจใน รูป เสียง กลิ่น รส ที่ดีที่น่าพอใจ เป็นอกุศลธรรมที่สะสม แต่ไม่ก่อให้เกิดวิบาก แต่เมื่อสะสมมากขึ้นๆ ก็เป็นเหตุให้กระทำอกุศลกรรมบถประการต่างๆ ได้ นำมาซึ่งความทุกข์ความเดือดร้อนแก่ตนเองโดยส่วนเดียวเท่านั้น ดังนั้น การไปขออาหารจากพระภิกษุ ไม่ได้เป็นบาป เพราะไม่ได้กระทำการลักขโมย และที่สำคัญ พระภิกษุเป็นเพศที่ขัดเกลากิเลสเป็นอย่างยิ่ง ท่านไม่มีการสะสมอาหาร ดังนั้น อาหารที่ท่านฉันแล้ว เหลือแล้ว ท่านก็สามารถสละให้แก่ผู้อื่นได้ แต่ถ้าท่านสะสมอาหาร ตัวพระภิกษุเอง เป็นอาบัติ ส่วนในกรณีที่ไปทำอาหารในโรงครัว เพื่อทำอาหารถวายพระ ก็ไม่ผิด เพราะคฤหัสถ์และสามเณรเท่านั้นที่สามารถทำอาหาร ประกอบอาหารได้ แต่ถ้าเป็นพระภิกษุมาทำอาหารเอง นั่นเป็นอาบัติแน่นอน สำหรับคฤหัสถ์ที่ท่านเป็นผู้มีจิตน้อมไปในทางที่เป็นกุศลอยู่เสมอ เวลาท่านใช้ของในวัดเช่น แก๊ส ไฟฟ้า น้ำ เป็นต้น ท่านก็จะทำบุญมอบปัจจัย ไว้กับไวยาวัจจกร เพื่อสมทบเป็นค่าใช้จ่ายในสิ่งเหล่านี้ โดยไม่ได้มีความคิดในเรื่องหนี้สงฆ์ เพราะคำว่าหนี้สงฆ์ ไม่มีในพระพุทธศาสนา ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ
