ณ กาลครั้งหนึ่ง ๘๔ ปี ... สุจิตต์ อึ้งภากรณ์ ...

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

วันที่ ๒ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๕ เนื่องในวาระครบรอบอายุ ๘๔ ปี ของคุณป้าจี๊ด (สุจิตต์ อึ้งภากรณ์) น้องสาวของท่านอาจารย์ สุภาพสตรีผู้เป็นเสมือนเงา ที่คอยติดตามดูแลท่านอาจารย์ผู้เป็นที่เคารพรักยิ่งของศิษย์ทุกคนมาเป็นเวลายาวนาน คุณป้าจี๊ด คือ พี่สาวที่แสนดี มีเมตตา เป็นตัวอย่างให้น้องๆ และ ทุกคนที่มูลนิธิฯ แม้ข้าพเจ้าเองก็ได้รับความเมตตาจากท่านอยู่เป็นประจำ ในวาระครบรอบวันเกิดครบ ๗ รอบของท่านในครั้งนี้

พี่แก้วตา อเนกพุฒิ ได้กราบขอความเมตตาจากท่านอาจารย์ และ คุณป้าจี๊ด เพื่อจัดสนทนาธรรมเนื่องในโอกาสพิเศษนี้ พร้อมทั้งขออนุญาตจัดงานแสดงกัลยาณจิต แด่คุณป้าจี๊ดในโอกาสพิเศษนี้ด้วย ซึ่งงานได้จัดขึ้นที่ โรงแรมริเวอร์แคว วิลเลจ จังหวัดกาญจนบุรี ระหว่างวันที่ ๒-๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๕ ที่ผ่านมาข้าพเจ้าขอกราบอนุโมทนาในกุศลทุกประการของพี่แก้วตา เป็นอย่างยิ่ง โดยในตอนแรกนี้ ใคร่ขอนำเสนอ ภาพและบรรยากาศของงานแสดงกัลยาณจิต ที่สหายธรรมทุกท่าน ได้พร้อมใจกันจัดเพื่อบูชาคุณท่านอาจารย์และคุณป้าจี๊ด เป็นภาพที่ประทับใจทุกๆ ท่าน ในวันนั้นเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งจะขอนำเสนอเพียงภาพโดยส่วนมาก มีคำบรรยายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะเหตุว่า ภาพที่ได้บันทึกไว้นั้น งดงาม เกินกว่าคำบรรยายใดๆ ที่พึงมี

ขณะเริ่มงาน พี่แก้วตา ได้มอบของขวัญชิ้นพิเศษแด่คุณป้าจี๊ด คือ ส่าหรีไหมสีชมพู ปักดิ้นงดงามมากและ ได้ขออนุญาตนำคุณป้า ไปเปลี่ยนชุดเป็นส่าหรีที่คุณป้าชื่นชอบ

ในงานนี้ นอกจากจะมีอาหารของโรงแรมตามปรกติแล้ว พี่สุกัญญา เพื่อนชอบ ยังได้นำปลากะพงสดๆ ถึง ๔๐ กิโลกรัม กุ้งแม่น้ำ และ กุ้งทะเล ตัวใหญ่มากๆ อีกหลายสิบกิโลกรัม มาให้ทางโรงแรมเผามาเสริฟแบบไม่อั้น ถึงสองวันกว่าจะหมด กราบอนุโมทนาพี่สุกัญญาด้วยครับ

เมื่อคุณป้าจี๊ดแต่งกายด้วยชุดส่าหรีเสร็จแล้ว พี่แก้วตาก็ได้นำท่าน กลับเข้าสู่งานเลี้ยง จากนั้น งานจึงเริ่ม ด้วยการแสดงชุด บูชาพระรัตนตรัยในชุด อริยสาวิตรีบูชา (อริยสาวิตฺติปูชา) เป็นภาพที่งดงามมากครับ
อริยสาวิตรีบูชา (อริยสาวิตฺติปูชา)
พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิสงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

พระสัมพุทธ เปรียบดุจ ดังจันทร์เพ็ญ อริยธรรม เป็นเช่น รัศมี
พระสาวก ดุจโลก อันเปรมปรีดิ์ ศิริศรี เพราะมีแสง จันทรา

สรณะนี้ พระผู้มี พระภาคตรัส เกื้อสัตว์ ก้าวสู่ พระศาสนา
เทวดา มนุษย์ น้อมบูชา อริย สาวิตรี ปรีดิ์เปรม
สัตว์โลก ได้อาศัย พระไตรรัตน์ จึงพ้นชาติ ปราศทุกข์ สุขเกษม
พระธรรม ชำระใจ ให้อิ่มเอม ยังให้เต็ม ด้วยบุญ คุณความดี

พระสัมพุทธ เปรียบดุจ ดังจันทร์เพ็ญ อริยธรรม เป็นเช่น รัศมี
พระสาวก ดุจโลก อันเปรมปรีดิ์ ศิริศรี เพราะมีแสง จันทรา

พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิสงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

อริยสาวิตรีบูชา (อริยสาวิตฺติปูชา)

อริยสาวิตรีบูชา (อริยสาวิตฺติปูชา)

" ... เป็นการแสดงถึงการมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ซึ่งการมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งนั้น พึ่งด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ให้เข้าใจเป็นปัญญาของตนเอง ผลสูงสุดของการมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งคือสามารถรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างหมดสิ้น ถึงความเป็นพระอรหันต์ อันเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งความปลาบปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง ... "

ระบำคนดี

โอคนดี ท่านนี้นั้นเป็นผู้ตรง ได้เจออนงค์ รูปทรง ท่านสวยวิไล
ปากคอ คางคิ้ว พราวพริ้วละไม ตาคมกลมใส แฝงไว้ด้วยรอยเมตตา

แรกเจอกัน รู้ว่าท่านนั้น อ่อนโยน ดุจดั่งเป็นมนต์ ที่ดลให้เรามา
พูดจาอ่อนหวาน ไพเราะ ตลอดมา ประทับตรึงตา คนใกล้ มิเคยจากจร

งามใด ที่พร้อมเกินคำอธิบาย อย่าได้หมาย ชิดซ้ายความดีแน่นอน
ทุกคนมา รวมกัน ด้วยใจหมายปอง ต่างก็แซ่ซ้อง ร้องเรียก ท่านเป็นคนดี

ด้วยจริงใจ และ นอบน้อมไว้ แด่ท่าน ขอให้สุขสันต์ คืนวัน ชั่วนาตาปี
รวมใจเราผอง ทั้งน้องและพี่ ชื่นชมคนดี เรานี้ นั้นลืมไม่ลง
ชื่นชมคนดี เรานี้ นั้นลืมไม่ลง ชื่นชมคนดี เรานี้ นั้นลืมไม่ลง ชื่นชมคนดี เรานี้ นั้นลืมไม่ลง

เพลง "ผู้หญิงคนหนึ่ง"

ผู้หญิงคนหนึ่ง สวยซึ้งทั้งกายและใจ เป็นผู้อยู่อย่างชิดใกล้ ปรนนิบัติ ดูแลอย่างดี
คอยติดตาม ท่านอาจารย์ มานานหลายปี ไม่เคยละเว้นหน้าที่ ผู้หญิงคนนี้ ยินดีในธรรม

ยามท่านอาจารย์สุจินต์ เดินทาง ทั้งไกลและใกล้ ท่านใส่ใจ กระทำกิจ ที่พึงกระทำ
เป็นน้องสาว ดูแลพี่สาว อยู่เป็นประจำ มั่นในกุศลธรรม คอยเตือนย้ำ ตัวเองเรื่อยมา

* * (ซ้ำ) ด้วยใจมั่นคง ดำรงอยู่ในพระธรรม เวลาจากเช้าถึงค่ำ หมั่นเพียร ในการศึกษา
เมื่อมีโอกาส ไม่เคยพลาด ทำดีเลยหนา ทุกคนต่างชื่นชมว่า ท่านมีจิตใจที่ดี

ผู้หญิงคนหนึ่ง สวยซึ้งทั้งกายและใจ งดงามดูสดใส แม้วัย แปดสิบสี่ปี
ไม่เป็นอุปสรรค ในการสะสมความดี * (ซ้ำ) ตราบใดชีวิตยังมี ผู้หญิงคนนี้จะทำดีตลอดไป

ผู้หญิงคนนี้ มีนามว่า "สุจิตต์ อึ้งภากรณ์"

คำร้อง : คำปั่น อักษรวิลัย และ พี่สาว (นพรัตน์ ฤทัยรัตนาภรณ์)
ทำนอง : คำปั่น อักษรวิลัย

ระบำหลงลืม

ยามลมโชยมา พาใจชื่นฉ่ำ คิดถึงครั้ง คราก่อนนั้นเคยรำพัน
ก่อนเราอยู่คุยกัน ได้เข้าใจธรรม ซึ้งใจพลัน ห่างกันสุดไกลกัน คิดถึงท่านนั้น ยังคงคอย

ควรฟังธรรม ฉันยังคงจำ พร่ำเตือนฉัน ท่านฝากคำมาจำนรรจ์
แต่ฉันกลับลืมคำ ไม่จดไม่จำ หลงลืมกัน ลืมจนคืนวัน เวียนเปลี่ยนผัน ทุกวันไกล
เชิญมารวมกัน ฟังธรรม ให้เข้าใจ

ชวนเพื่อนจ๋า ทบทวนธรรมะ ทุกวันคืน จำจนไม่ลืม ว่าเป็นธรรมะ ไว้ในใจ
ลา หล่า ลา ล้า ลา หล่า ลา ล้า ลา หล่า ลา เห็น เป็นอะไร หรือลืมไปแล้ว ว่าเป็นเรา

ความเป็นเรา ทำให้ป่วนปั่น คิด คิด คิด พาเรานั้น เลอะเลือนกัน
หากเราไม่ฟังธรรม ไม่จดไม่จำ พระธรรมท่าน ยังประมาทกัน ต้องเคว้งคว้าง เพียงเดียวดาย
เราควรยังใจ ไม่ควรหลงลืม

(คำร้องโดย คุณสายฝน ปานุราช)

เพลง แว่วเสียงธรรม

แว่วเสียงแห่งธรรมที่ท่านกล่าวมา เป็นอารมณ์ เกิดความรื่นรมย์ สั่งสมอยู่ใน ใจตน
หยาดย้อยจากปราง สวรรค์เบื้องบน สู่กลางแผ่นดิน ในฐานถิ่นคน เหมือนดังหยาดฝน ฉ่ำใจ

พระธรรมช่วยคลายความเห็นผิด มีมาเดิม ไตร่ตรองไม่เผิน ความทุกข์ที่มี คลายไป
หล่อเลี้ยงจิตใจ ฉ่ำชื่นหทัย ผู้เคยหลับใหล พลันฟื้นตื่นใจ งดงามสดใส จริงเอย

พอแสงทอง อาทิตย์ทาบทา มาสนทนา ธรรมะเถิดเอย
ฟังพระธรรม ทุกครั้งอย่างเคย ไม่ควรลืมเลย ละเลย ลอยวน

แว่วเสียงแห่งธรรมที่ท่านกล่าวมาเป็นอารมณ์ ฝากมากับลมเหมือนฝนพร่างพรมใจคน
กุศลเกิดมา พาชื่นกมล จิตที่สั่งสม ธรรมะแยบยล น้อมนำส่งผลต่อไป

มีมือเท้าไว้ทำอะไ ร? " ... เวลาที่เราท่องเที่ยวไปในสังสารวัฏฏ์อันหาเบื้องต้นและเบื้องปลายไม่ได้ เรามีมือและเท้า ไว้ทำกุศลและอกุศลมากมายในแต่ละภพชาติ บางคนมีไว้สำหรับทำอกุศล เช่น ทำร้ายผู้อื่น ลักทรัพย์ ฆ่าสัตว์ เป็นต้น แต่บางคนมีไว้สำหรับเจริญกุศลประการต่างๆ ขวนขวายทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์เป็นต้นว่า ให้ทาน เดินไปฟังพระธรรม มีมือไว้ กราบไหว้พระรัตนตรัย แล้วเราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในภพชาตินี้ มีมือเท้าไว้ทำอะไร?

เพื่อจักเดินทางต่อไปในภพหน้า ...
จักใช้มือและเท้าเดินทางไปสู่ทุคติ ...
หรือว่า
จักใช้มือและเท้าทำให้ออกไปจากวัฏฏะ ... "

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
กราบอนุโมทนาในกุศลทุกประการของคุณป้าจี๊ด (คุณสุจิตต์ อึ้งภากรณ์)
และ ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ