การออกบวช

ท่านผู้รู้อาจเห็นว่าผมมีความกังวล

แต่ขอบอกว่าผมมีสติเคยคิดเช่นนี้มาเมื่อ5ปีที่แล้ว

และที่ผ่ายมาก็ศึกษาธรรมมะและเห็นภัยในวัฏฏะนี้

แม้ว่ายังไม่ลึกซึ้งแต่ผมก็รักษลศีล5เป็นประจำทุกวันและทำสมาธิภวนาบ้าง

แต่แค่อยากถามความเห็นว่าสิ่งที่คิดเป็นไปในทางถูกหรือไม่ประการใด

เพราะคนทางโลกจะบอกว่าเราเห็นแก่ตัวเอง

สร้างเด็กขึ้นมาก็ต้องรับผิดชอบ

และพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดก็ต้องเลี้ยงดูท่าน

ไม่ใช่ทิ้งไปออกบวชเค้าว่าเราเห็นแก่ตัวเพราะเราไม่ได้มีฐานะรำ่รวยให้ลูกเมียพ่อแม่

มีกินใช้ไปตลอดชีวิตไม่เหมือนคนที่มีบริวารและรำ่รวยอย่์ูแล้ว

3.ถ้าผมทิ้งพ่อแม่ลูกเมียออกบวชไปดื้อๆ

เพื่อการปฏิบัติให้ถึงอรหันต์ในชาตินี้

ผมจะมีกรรมหรือไม่หากไม่สามารถถึงอรหันต์และมาเกิดอีก

เข้าใจว่าแม่ย่อมอนุโมทนาแต่ภรรยาอาจด่าตามหลังเพราะทิ้งสูกให้เค้าเลี้ยงตามลำพัง3คน

เชิญสหายธรรม ร่วมให้คำแนะนำ ครับ

คุณเจริญในธรรม ลองพิจารณากระทู้นี้นะครับ

เรื่องการบวช

ที่เจ้าชายสิทธัตถะสละเรือน เพื่อออกบวช โดยทิ้งลูก เมีย พ่อ แม่ เพราะพิจารณาแล้วว่า พ่อ แม่ ลูก เมียไม่ได้เดือดร้อน มีอยู่มีกินพูนสุข ดีทุกอย่างในทางกาย

แต่เจ้าชายสิทธัตถะ ออกบวชเพราะต้องการให้สัตว์โลกหลุดพ้นความทุกข์ภายในใจ

ในกรณีของคุณ จะทิ้งลูก เมีย พ่อ แม่ ก็ให้พิจารณาให้ดีว่า เขาดำรงชีวิตอยู่ทางภายนอก ไหวหรือไม่ ถ้าไม่มีคุณ ทำไมไม่ช่วยเขาให้ยืนอยู่ด้วยลำแข้งตัวเองก่อนได้ล่ะ

คุณแสวงหาการปฏิบัติธรรม แต่การเลี้ยงดูลูก เมีย พ่อ แม่ ก็ถือว่าเป็นการปฏิบัติธรรมแล้ว ความเมตตา กตัญญู ขันติ ความอดทน ความพากเพียร การต่อสู้ชีวิตด้วยสัมมาชีพ ไม่ใช่การปฏิบัติธรรมหรือ พ่อ แม่ก็ขึ้นชื่อว่าพระในบ้าน ลูก เมียก็ถือว่าเป็นผู้มีบุญคุณเกื้อกูลกันมา

ถือความดี ถือธรรมะเป็นที่ตั้ง การปฏิบัติแบบนี้ถือว่า ประมาทในภัยวัฏฏะ หรือ ถ้าบวชไปลูก เมีย พ่อ แม่ อดอยากทุกข์ลำเค็ญทางโลก ทุกข์เหล่านี้ มันไม่ไปขวางการบรรลุของคุณหรือ

จังหวะชีวิตคนเรานั้นไม่เหมือนกัน ถ้าไม่ถึงโอกาสที่เหมาะเจาะ ไปหุนหันพลันแล่น บวชไป คิดว่าจะบรรลุธรรมหรือ หลายคนไปบวชด้วยเหตุปัจจัยไม่เหมาะสม เหตุนั้นมันก็ไปขวางการบรรลุอริยะ เยอะแยะไป ดูเอาตามสื่อ ปัจจุบันนี้สิ

อภิโธ่ ... สมัยพุทธภูมิ คนธรรมดา บรรลุโสดาบันเยอะแยะไปโดยยังใช้ชีวิตมีเมีย มีลูกด้วย เอาแค่นี้ คุณก็พ้นจากสังสารวัฏฏ์แล้ว