ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๕๔

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๔]

๐ ความสงบที่แท้จริงนั้น ต้องเป็น ความสงบที่เกิดจาก สงบจากกิเลส สงบจาก อวิชชาที่ไม่รู้ สงบจากความเห็นผิดที่ยึดถือนามรูป ว่าเป็นตัวตน ถ้าขณะใดที่มีสติ ระลึกรู้ลักษณะของนามและรูป ขณะนั้นสงบ

๐ กระทำบาปไปทันทีได้แน่ๆ เพราะขาดความอดทน

๐ มีชีวิตตามปกติธรรมดา แต่อาศัยการฟัง เพื่อจะให้น้อมระลึกถึงสภาพธรรมนั้น ถูกต้องตามความเป็นจริง

๐ ความสงสัยใดๆ ทั้งหมด ไม่มีวันหมดสิ้นได้ ถ้าไม่รู้ลักษณะของนามและรูปที่ กำลังปรากฏในขณะนี้ ที่จะหมดความสงสัย ในลักษณะของนามใดรูปใด ในเหตุใน ผลของนามนั้นรูปนั้น ก็ต้องเพราะรู้ลักษณะของนามและรูปที่กำลังปรากฏในขณะนี้

๐ ตบะ คือ ความเพียรที่จะละกิเลส เพื่อให้มีการหน่ายบาปได้ ด้วยความเพียรนั้น คลายจากอวิชชา คลายจากความไม่รู้ คลายจากความเห็นผิด ที่ยึดถือนามรูปว่า เป็นตัวตน

๐ ถ้าไม่ฟังพระธรรมเลยก็ไม่สามารถจะมีเครื่องลับปัญญาให้คมกล้า เพราะเหตุว่า พระธรรมที่ได้ยินได้ฟังที่ให้พิจารณาอย่างละเอียดนั้น เปรียบเสมือนเครื่องลับปัญญา ให้คมกล้า ซึ่งถ้าไม่มีเครื่องลับ ปัญญาก็จะคมไม่ได้เลย ไม่สามารถจะเข้าใจความ ละเอียดของลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏตั้งแต่เกิดจนตาย

๐ การฟังพระธรรมก็เหมือนกับการเกิดใหม่ก็ได้ เพราะเหตุว่าการเกิด ก่อนที่จะ ได้ฟังพระธรรมไม่มีโอกาสจะได้เข้าใจสภาพธรรมเลย ปรมัตถธรรมเป็นอย่างไร ไม่ใช่ สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน เป็นอนัตตาอย่างไร เพราะฉะนั้น แม้ในการที่ได้ฟังพระ ธรรมก็เหมือนกับเป็นการเกิดใหม่ ที่จะทำให้จิตใจน้อมไปในทางที่เป็นกุศลเพิ่มขึ้น เพื่อที่จะละคลายอกุศลที่ผิดจาก ก่อนที่จะได้ฟังพระธรรม

๐ ขณะที่อกุศลจิตเกิด ไม่ใช่ขณะที่ปัญญาเกิด เพราะฉะนั้น ก็ไม่ถือเอาสิ่งที่ควร ถือ หรือไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำ แต่ว่ามีความประพฤติเหมือนดังเข้าไปในเรือนที่มืด ตื้อทำอะไรก็ไม่ถูก และทำสิ่งที่ผิดๆ ด้วย ไม่มีปัญญาที่จะส่องให้เห็นว่า สิ่งนั้นไม่ ควรกระทำ แต่ว่าทำไปแล้วด้วยอวิชชา

๐ จุดประสงค์ของการทำบุญ ที่ถูกแล้ว ควรจะเป็นไปเพื่อการขัดเกลากิเลส ปลอดภัยจากอกุศล ด้วยปัญญา

๐ ไม่ควรประมาท เพราะถ้ากุศลไม่เกิด ก็เป็นอกุศล

๐ ถ้าเข้าใจถึงความเป็นธาตุ กุศลธรรมทั้งหลายก็จะเจริญขึ้น เช่น เมื่อเข้าใจว่า เป็นธาตุ แล้วจะโกรธอะไร

๐ ไม่ว่าจะเป็นพระสูตรไหน ก็ไม่พ้นไปจากสัจจธรรม เป็นไปเพื่อความเข้าใจสิ่ง ที่มีจริงทั้งหมด

๐ ฟังพระธรรม จนกว่าจะเข้าใจจริงๆ ว่า เป็นธรรม ไม่ใช่เรา

๐ สะสมมาไม่ดี จึงกล่าวคำเท็จ ง่าย กล่าวคำจริง ยาก แต่ถ้าสะสมมาดี กล่าว คำจริง ง่าย กล่าวคำเท็จ ยาก

๐ เมื่อตนเอง ชอบคำจริง ชอบความจริง ไม่ชอบคำเท็จ แล้ว ทำไมจึงพูดโกหกผู้อื่น

๐ พระธรรมทุกคำ มีค่า ก็ต่อเมื่อมีความเข้าใจ

๐ ถ้าไม่มีการอบรมเจริญปัญญา ก็ไม่สามารถขัดเกลา ละคลายกิเลสอะไรๆ ได้เลย

๐ ปัญญา นำเราไปสู่ทางที่ดียิ่งขึ้น

๐ ละอายต่อความไม่รู้ จึงฟังพระธรรม ละอายนั้น ไม่ใช่ตัวตนที่ไปละอาย แต่เป็นธรรม

๐ แต่ละคน ควรมีธรรมเป็นที่พึ่ง ไม่ใช่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง

๐ ปฏิบัติ โดยไม่ต้องศึกษา อย่างนี้ก็ผิดแล้ว ไม่ตรงตามพระธรรมคำสอนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง

๐ ผู้มีความเห็นผิด แสดงความเห็นที่ผิด กับ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงสิ่งที่มีจริง เราจะเชื่อใคร?

๐ แต่ละคนเป็นแต่ละหนึ่ง บางคนก็คิดไม่ดี บางคนก็คิดดี ตามการสะสม

๐ ทุกขณะไม่ขาดธรรม แต่เข้าใจหรือเปล่า สำคัญอยู่ตรงนี้

๐ ขณะที่ไม่รู้ ก็เป็นไม่รู้ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ไม่ได้ แต่ว่าจากการฟังพระธรรมบ่อยๆ เนืองๆ ก็เริ่มมีความเข้าใจถูกเห็นถูก ที่ค่อยๆ เจริญขึ้นได้

๐ เพราะยังมีความไม่ดี โดยเฉพาะอวิชชา จึงเป็น เหตุ ทำให้มี ธรรมฝ่ายที่ไม่ดีเกิดขึ้นมากมาย

๐ พระพุทธศาสนา เป็นคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ทรงตรัสรู้ความจริง ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจได้เลย

๐ ไม่รู้อะไรเลย แล้วจะเป็นชาวพุทธได้อย่างไร

๐ พรุ่งนี้เราอาจจะตายก็ได้ จึงไม่พึงล่วงเลยขณะที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ควรที่จะได้ฟังพระธรรม และสะสมสิ่งที่ดี ต่อไป

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๕๓ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม...ครั้งที่ ๕๓

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ