พระโสณะ
ขออาจารย์ช่วยแสดงข้อความจากพระไตรปิฎก เรื่อง ประวัติพระโสณะ ผู้เลิศในด้านความเพียร ด้วยค่ะ
ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เชิญคลิกอ่านประวัติท่านพระโสณะโดยละเอียดได้ที่นี่ ครับ
เชิญคลิกฟังที่นี่ครับ
อย่างไรก็ตาม ขออธิบาย เรื่องการปรารภความเพียรของท่านพระโสณะ ที่เดินจนเท้าแตก และเป็นผู้เลิศในด้านความเพียรว่า ในความเป็นจริง ความเพียรที่เป็นวิริยเจตสิก ไม่ได้เกิดขึ้นมาเพียงอย่างเดียว แต่ความเพียรที่ถูกต้อง คือความเพียรที่เกิดพร้อมปัญญา ดังนั้น ขณะใดที่เพียรผิด ไม่ถูกต้อง จะกล่าวว่าเป็นผู้ปรารภความเพียรไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น ท่านพระโสณะ ครั้งแรก เพียรอย่างแรงกล้า แต่เมื่อสติปัฏฐาน หรืออริยมรรคยังไม่เกิด ก็ยังไม่รู้ความจริงในขณะนั้น แต่เมื่อใดปัญญาที่รู้ความจริงเกิดพร้อมปัญญา ท่านก็บรรลุธรรมในขณะนั้น เพราะฉะนั้น จึงไม่ใช่เรื่องการเอาอย่าง ที่จะปรารภความเพียรแบบท่าน แต่ให้รู้ว่าอัธยาศัยของท่านกับเราต่างกัน และท่านได้ตั้งความปรารถนาที่จะเป็นผู้เลิศในความเพียรไว้ เพราะฉะนั้น ท่านจึงปรารภความเพียรอย่างแรงกล้ากว่าคนอื่น แต่เพราะปัญญายังไม่ถึงพร้อม แม้จะเพียรซักเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถบรรลุได้ ต่อเมื่อพระศาสดาแสดงธรรมให้เข้าใจหนทางที่ถูกต้อง ท่านก็เพียรด้วยปัญญา บรรลุธรรม เพราะฉะนั้น ขณะที่รู้ความจริงของสภาพธรรม มีวิริยเจตสิกเกิดร่วมกับปัญญา ก็ปรารภความเพียรแล้ว ไม่ว่าจะเกิดในอิริยาบถใด จะยืน เดิน นั่ง นอน ก็ชื่อว่าปรารภความเพียร เพราะมีปัญญาเป็นสำคัญ
ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนา ครับ
ปัญญายังมีไม่มากพอ รู้สึกว่ายังมีความเข้าใจเพียงผิวเผิน
และยังมีคำถามในใจอีกมากมาย แต่ก็จะพยายามศึกษาไปทีละเล็กละน้อยค่ะ
ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แต่ละคนแต่ละท่านก็สะสมมาแตกต่างกัน พระอริยสาวกทั้งหลาย ก็ยังมีความเป็นเลิศในทางที่แตกต่างกัน พระโสณะโกฬิวิสะ เป็นผู้เลิศในด้านความเพียร เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ก็ทำให้ท่านได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมถึงความเป็นพระอรหันต์ ด้วยบารมีที่ท่านได้สะสมมา ได้ฟังพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เกื้อกูลในเรื่องของการปรารภความเพียร ซึ่งจะขาดปัญญาไม่ได้เลย เพราะถ้าไม่มีปัญญาแล้ว ก็ไม่สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้เลย
แสดงให้เห็นถึงความเจริญขึ้นของปัญญาว่า ไม่สามารถเจริญขึ้นได้ในทันทีทันใด ต้องอาศัยการสะสมมา เป็นระยะเวลาที่ยาวนาน พระอริยสาวกทั้งหลายในอดีต ล้วนเป็นผู้สะสมการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม จากพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ มาแล้วทั้งนั้น และในชาติที่ได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม ก็ได้ฟังพระธรรมอีก เมื่อปัญญาคมกล้าเจริญสมบูรณ์พร้อม ก็ทำให้ท่านได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมถึงความเป็นพระอริยบุคคล ขั้นต่างๆ จึงสำคัญอยู่ที่การอบรมเหตุ คือการอบรมเจริญปัญญ ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ..