ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๖๖

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๖๖]

--- พระธรรมเป็นสิ่งที่ละเอียดลึกซึ้ง ถ้าไม่ละเอียดลึกซึ้งพระอรหันตสัมมาสัมพุทธ- เจ้า คงไม่ต้องบำเพ็ญพระบารมีมานานแสนนานถึงอย่างนี้ คือ สี่อสงไขยแสนกัปป์ ที่จะทำให้แต่ละคำที่ได้ยินได้ฟังมีความหมายที่ลึกซึ้ง ซึ่งผู้ฟังเองก็จะต้องเป็นผู้ที่ ละเอียดในแต่ละคำที่ได้ยินได้ฟังด้วย

--- ความจริง อยู่ที่ไหน? ความจริง คือ เดี๋ยวนี้เอง ถ้าไม่ใช่เดี๋ยวนี้ ความจริง จะอยู่ที่ไหนได้ เช่น เดี๋ยวนี้ มีเห็น เห็นมีจริง เป็นธรรม เป็นต้น

สิ่งที่มีจริง ในขณะนี้ มีจริงๆ เกิดจริงๆ ดับจริงๆ แล้วไม่กลับมา อีกจริงๆ

สิ่งที่มีจริงนี้แหละ ใครๆ ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้

เกิดมาแล้วก็เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส เป็นต้น แต่ไม่ได้รู้ความจริงของสิ่งที่มี

จริงๆ ทั้งวัน ซึ่งปรากฏเพียงชั่วคราว

ทันทีที่พ้นจากสภาพความเป็นบุคคลนี้ ก็ต้องเกิดทันที แต่จะเกิดเป็นใครที่ไหน

นั้น ก็แล้วแต่กำลังของเหตุ คือ กรรม ที่จะทำให้ผลเกิดขึ้น

พระบารมีทั้งหมดที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญมา เพื่อให้ผู้ที่กำลังฟังพระ

ธรรมได้เข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ ตามความเป็นจริง

พระพุทธเจ้า เป็นรัตนะ เพราะทำให้ผู้อื่นได้เกิดปัญญาความเข้าใจที่ถูกต้อง

พระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง เป็นรัตนะ เพราะทำให้ผู้ที่ได้ฟัง มีความเข้าใจถูกเพิ่มขึ้น

ได้เข้าใจความจริงจนกระทั่งประจักษ์แจ้งความจริงตามที่ได้ฟังจนถึงความเป็นพระสังฆ

รัตนะ คือ สาวกผู้ที่ได้ฟังพระธรรมและดับกิเลสได้ตามพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง

การฟังพระธรรม ประโยชน์จริงๆ คือ เข้าใจสิ่งที่กำลังฟัง ไม่ใช่คิดเรื่องอื่น

แล้วสงสัยเรื่องอื่น

พระบารมี คุณความดีทั้งหมดที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญมา เพื่อผู้อื่น

เพื่ออะไร? เพื่อให้จิตใจพ้นจากความยึดมั่นเหนียวแน่นในสิ่งที่ไม่เที่ยง

ถ้าไม่มีการฟังพระธรรมให้เข้าใจ แล้วจะมีการถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งจริงๆ ได้

อย่างไร

ชาวพุทธในยุคนี้มีประเพณีต่างๆ มากมาย แต่ขาดประเพณีที่สำคัญ คือ การฟัง

พระธรรมให้เข้าใจ

กัลยาณปุถุชน คือ คนที่มีคุณความดีที่ได้ศึกษาพระธรรมแล้วรู้ว่า อะไรดี อะไรชั่ว

ปัญญาที่เข้าใจพระธรรมก็จะนำพาชีวิตไปในทางที่เป็นประโยชน์ แล้วค่อยๆ ละคลาย

ความไม่รู้ จนกว่าความรู้จะเพิ่มขึ้น

ความไม่รู้ ไม่สามารถทำให้รู้อะไรได้เลย

ทางที่จะทำให้รู้ความจริง ก็มี แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่า ผู้นั้นจะเห็นประโยชน์หรือไม่เห็น

ประโยชน์ ซึ่งจะต้องเป็นผู้ตรง และปัญญาเท่านั้นที่จะทำให้รู้ตรง ว่า อะไรถูก อะไรผิด

อะไรจริง อะไรไม่จริง

อกุศลแม้เพียงเล็กน้อย ก็เป็นอกุศล สิ่งที่ไม่ดี แม้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่ดี

ไฟแม้เล็กน้อย ก็ร้อน เกลือแม้เล็กน้อย ก็เค็ม สิ่งที่ไม่สะอาด แม้เล็กน้อย

ก็เป็นสิ่งที่ไม่สะอาด

ความรู้ ต้องรู้จนละเอียด จึงจะสามารถละความไม่รู้อย่างละเอียดจนหมดสิ้น

ถึงความมีพระธรรมเป็นสรณะ เป็นที่พึ่งที่จะทำให้เป็นผู้หมดจดจากกิเลส ได้

ถ้าสะสมความดีมามาก ก็ย่อมจะกระทำความชั่วได้ยากเหลือเกิน ไม่สามารถจะ

กระทำได้อย่างง่ายๆ เพราะสะสมมาที่จะละอาย รังเกียจในสิ่งที่ไม่ดี

คนที่ตาไม่บอด หูไม่หนวก ซึ่งไม่ได้ฟังพระธรรม ไม่ได้เข้าใจพระธรรม ก็มีมาก-

มายเหลือเกิน คงไม่ต้องกล่าวถึงคนที่ตาบอด หูหนวก

เห็นแล้ว อ่านธรรมหรือเปล่า? ได้ยินแล้ว ฟังธรรม ฟังสิ่งที่มีจริง

หรือเปล่า?

ปุถุชน คือ คนหนาด้วยกิเลส และหนักด้วยกิเลส

ต้องตายแน่ อาจจะเป็นเดี๋ยวนี้ วันนี้ พรุ่งนี้ หรือ วันไหนๆ ก็ได้ เตรียมตัว

ตาย ก็คือ เดี๋ยวนี้ทำดี ต้องเดี๋ยวนี้ด้วย เพราะมิฉะนั้นแล้วก็จะมีแต่อกุศลเกิด

พอกพูนขึ้นเรื่อยๆ เพราะถ้ากุศลไม่เกิด อกุศลก็เกิด : สรุปแล้ว เตรียมตัวตาย

คือ ทำดีทุกโอกาส.

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๖๕ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๖๕

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่งและขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...