ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๖๗ อินเดีย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

แม้ว่าการเดินทางมามนัสการสังเวชนียสถานที่ประเทศอินเดีย ในวาระโอกาสที่ได้ถวายเจดีย์ที่ครอบที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ “พระรัตนบุษยภาชน์อโศกมหาราชปริวรรต” ที่สารนาถ คราวนี้ตั้งแต่วันที่ ๒๓ พฤศิจกายน ๒๕๕๕ เป็นต้นมา ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และคณะ มีโอกาสสนทนาธรรม ไม่บ่อยครั้งนัก แต่สาระสำคัญของการสนทนาธรรม มีมากทีเดียว จึงขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม ในโอกาสพิเศษครั้งนี้ มาฝากผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกันทุกๆ ท่าน ในหัวข้อปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ครั้งที่ ๖๗ ดังต่อไปนี้ ครับ

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๖๗]

ความดีเปรียบเสมือนหยดน้ำ วันนี้มีหยดน้ำแห่งคุณความดีมากแค่ไหน ถ้าเทียบกับห้วงน้ำของอกุศล

พระพุทธเจ้า ไม่ได้สอนให้เป็นคนชั่ว แต่สอนให้เป็นคนดี และ เข้าใจพระธรรม

ความดีไม่ทำร้ายตนเอง และผู้อื่น

ช่วยให้คนอื่นได้เป็นคนดี นี้แหละ คือ การช่วยเหลือที่ดีที่สุด

โกรธแล้ว เคยคิดที่จะมีความอดทนที่จะไม่โกรธต่อไปหรือเปล่า

แค่คิดว่าคนอื่นเขาไม่ดี ศัตรู (คือกิเลส) ก็เกิดขึ้นในใจของตนเองแล้ว

หวังว่าจะได้มิตรที่ดี กับ หวังที่จะเป็นมิตรที่ดี อย่างไหนจะดีกว่ากัน

การสนทนาธรรม เป็นมงคล เพราะเป็นเหตุทำให้ปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูกเจริญขึ้น

ไม่ว่าสภาพธรรมใดจะเกิดขึ้น กุศล อกุศล เป็นต้น ก็ไม่พ้นไปจากขณะนี้เลย แต่ละขณะก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น

สิ่งที่มีจริง ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น

สิ่งที่มีจริงๆ นี้แหละที่ควรจะได้ค่อยๆ เข้าใจขึ้น

ผู้ที่เข้าใจจริงๆ จะไม่หวั่นไหว เพราะธรรมเกิดแล้ว ควรที่จะได้เข้าใจตามความเป็นจริง

ต่อไป อะไรจะเป็นปัจจัยให้เกิดทุกข์บ้าง เดือดร้อนไปก็ไม่มีประโยชน์ ไปหาทุกข์ใส่ตัวทำไม

ชีวิตชั่วคราวจริงๆ เกิดมาเพื่อเป็นอย่างนี้แล้วก็จากไป สะสมอะไรไว้ระหว่างดี กับ ชั่ว

เสียงที่ไม่น่าพอใจ ไม่ประสงค์ที่จะได้ยิน แต่ก็ได้ยิน เพราะเหตุปัจจัย

ปัญญาไม่ใช่ไปรู้อย่างอื่นเลย แต่รู้สภาพธรรมที่มีจริงๆ ในขณะนี้

ความดี ความเข้าใจธรรมจากการที่ได้ยินได้ฟังพระธรรม นี้แหละที่จะเป็นเครื่องบูชา

รู้จริงๆ ต้องรู้สิ่งที่มีจริงในขณะนี้

วันนี้ยังไม่เข้าใจธรรม ก็ต้องฟังพระธรรมต่อไป

อะไรที่ไม่ดี เคยคิดที่จะละบ้างไหม แค่นี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเพียรที่ถูกต้องแล้ว

ควรไหมที่จะคิดว่าตนเองไม่ดีอย่างไร เพราะถ้าไม่คิดอย่างนี้ ย่อมไม่มีทางที่จะละได้เลย

บูชาสูงสุด ด้วยการละชั่ว ทำความดีให้ถึงพร้อม ยังจิตของตนเองให้ผ่องใส

ความชั่ว ไม่สามารถที่จะรู้ว่าชั่วได้ แต่ที่จะรู้ว่าชั่ว ได้ ต้องเป็นปัญญา

บุคคลผู้ไม่รู้ จะสอนให้รู้ ย่อมเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

ตลอดชาตินี้ ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมเลย ความไม่รู้จะมีมากสักแค่ไหน

เมื่อได้ฟังพระธรรมที่พระอรัหนตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง จะเห็นความบริสุทธิ์ทุกคำที่ได้ทรงแสดงพระธรรมไว้ดีแล้ว

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมโดยตลอด โดยที่ไม่มีใครเทียบพระองค์ได้เลย

ธรรม ไม่ง่าย และ ไม่รวดเร็ว

ได้ฟังคำไหน ก็ไปพ้นไปจากให้ได้เข้าใจความจริงในขณะนี้

ไม่ต้องคอยวันนี้ หรือ พรุ่งนี้ หรือวันไหนๆ มีโอกาสเมื่อใด ก็ควรที่จะได้ฟังพระธรรมเมื่อนั้น

บอกว่า กำลังฟังสิ่งที่มีจริง กลับงง แต่พอบอกว่า กำลังฟังธรรม กลับไม่งง ซึ่งก็คือ สิ่งเดียวกันนั่นเอง

คำใดที่บุคคลกล่าวให้คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง ผู้นั้นไม่ใช่ผู้มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง

ในเมื่อกล่าวว่า ขอถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ก็จะต้องเป็นผู้ตรงด้วย ไม่ใช่เพียงกล่าวเฉยๆ

ขณะที่เศร้าโศกเสียใจ ฉลาดหรือเปล่า?

คนเราเกิดมาต้องตาย ในที่สุดแล้วเราก็จะต้องตายด้วย ไม่ใช่ว่าคนอื่นตายแต่ตนเองไม่ตาย เพราะเราก็จะต้องตายเหมือนกันนั่นแหละ

ปัญญาทำให้พ้นจากทุกข์ พ้นจากความเศร้าโศก เมื่อได้เข้าใจความจริง

เดือดร้อนกับอกุศลของคนอื่น ควรหรือเปล่า เพราะขณะนั้นตนเองเท่านั้นที่เดือดร้อน

รู้จักธรรม แต่ไม่รู้ว่าเป็นขันธ์ เพราะยังไม่คุ้นกับชื่อว่าขันธ์ (ขันธ์ เป็นสภาพธรรมที่ทรงไว้ซึ่งความว่างเปล่า เกิดแล้วก็ดับไปไม่มีเหลือ)

พระธรรม ยังมีส่วนที่จะต้องศึกษาอีกมากมายทีเดียว

เมื่อเป็นธรรม ก็ต้องไม่ใช่เรา

ความไม่รู้ ก็คือ ความไม่รู้ เปลี่ยนแปลงให้เป็นอย่างอื่นไม่ได้

หันหลังให้กับพระธรรม ย่อมไม่มีวันที่จะเข้าใจสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้ได้เลย

พระธรรม ลึกซึ้ง แต่เข้าใจได้ ซึ่งจะต้องอาศัยความอดทนและบารมีประการอื่นๆ ด้วย

คิดที่จะละกิเลสบ้างไหม หรือคิดที่จะฟังพระธรรมเพียงอย่างเดียว

คิดว่าคนอื่นไม่ดี เร็วกว่าคิดว่าตนเองไม่ดี จริงหรือเปล่า ต้องเป็นผู้ตรง

กายเป็นอย่างไร วาจาเป็นอย่างไร เพราะจิตเป็นอย่างนั้น กุศลหรืออกุศล

สิ่งที่มีค่าสูงสุดของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ คือ ได้ฟังพระธรรม.

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๖๖ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๖๖

... กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนา ในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...