ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๗๔

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๔]

--- ปัญญาที่จะต้องอบรม นั้น มีตั้งแต่ความเข้าใจที่ถูกต้องในขั้นต้น ถ้าความเข้าใจ ที่ถูกต้องขั้นต้นไม่มี ปัญญาก็เจริญไม่ได้

--- ต้องฟังพระธรรมต่อไปอีก ไม่ใช่หยุดอยู่ที่ขั้นเป็นคนดี แต่ไม่สนใจละคลายกิเลส มากกว่านั้น

--- ทุกท่านต้องเป็นผู้ฟังอย่างละเอียด เพื่อที่จะเห็นประโยชน์ของพระธรรมจริงๆ และ ก็จะค่อยๆ มีศรัทธาที่จะละคลายกิเลสเพิ่มขึ้น เรื่องของการกระทำทางกาย วาจา ย่อมเป็นการวัดกำลังของกิเลส ปกติทุกคนมี โลภะ มีโทสะ มีโมหะ มีความขุ่นเคืองใจ แต่ถ้าล่วงศีลเมื่อไร เมื่อนั้นก็แสดง ให้เห็นกำลังของอกุศลว่ามีมาก

--- พระผู้มีพระภาคทรงแสดงพระธรรมทั้งหมด เพื่อที่จะให้พุทธบริษัทมีความ ประพฤติดี ให้กุศลจิตเกิดทุกระดับตั้งแต่ขั้นต้นในชีวิตประจำวัน จนกว่าจะถึงการรู้แจ้ง อริยสัจจธรรม

--- ถ้าละเลยการขัดเกลาอกุศลในเบื้องต้น มุ่งหน้าที่จะไปสู่การรู้แจ้งอริยสัจจธรรมอย่างเดียว ย่อมเป็นผู้ที่ประมาท เพราะเหตุว่าถ้าในขั้นต้น เบื้องต้น ยังเป็นคนดีไม่ได้ แล้วจะรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้อย่างไร

--- ตนเองควรจะมีความประพฤติดีไม่ต้องคิดถึงว่าเขาจะมองอย่างไร จะเข้าใจอย่างไร จะคิดอย่างไร แต่เห็นว่าตนเองเท่านั้นที่ควรประพฤติดี

--- แต่ละท่านกว่าจะหมดกิเลส ก็ต้องขัดเกลาอย่างมากทีเดียว

--- แม้แต่มิตรสหายก็ไม่ควรคบคลุกคลีจนเกินไป จนพร่ำเพรื่อ เพราะเหตุว่าจะเป็น ไปในเรื่องของการติดข้อง หรือทำให้เกิดโทษ

--- สิ่งที่ควรเว้นใหญ่ๆ ๕ ข้อ (เว้นจากการฆ่าสัตว์ จากการลักทรัพย์ จากการประพฤติ ผิดในกาม จากการพูดเท็จ จากการดื่มสุราเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท) แต่ ความละเอียดมีมากกว่านั้นอีก เว้นคำที่จะทำให้คนอื่นไม่สบายใจ นี่ก็อาจจะคิดว่าเล็ก น้อยเหลือเกิน เพราะว่าไม่เป็นคำหยาบ แต่แม้กระนั้นก็ต้องมีความละเอียดด้วยก่อนที่ กิเลสจะหมดไปได้

--- ตราบใดที่กิเลสยังไม่ได้ดับ ก็จะมีปัจจัยให้อกุศลจิตเกิดขึ้นเป็นไปในวันหนึ่งๆ ตามการสะสมต่างๆ กัน

--- เรื่องของกรรมที่จะให้ผล ไม่อยู่ในอำนาจของใครทั้งสิ้น ใครที่จะได้ช้า จะได้เร็ว จะได้มาก จะได้น้อยขึ้นอยู่กับกรรมเป็นสำคัญ

--- ไม่ขาดธรรม ล้อมรอบไปด้วยธรรม มีธรรมเกิดขึ้นเป็นไปอยู่ตลอด

--- ถ้าเป็นคนดี ก็จะต้องศึกษาพระธรรมให้เข้าใจละเอียดขึ้น ว่า ความดีไม่ใช่มีเพียง ขั้นไม่ล่วงทุจริตเท่านั้น แต่ยังต้องสามารถมีสติสัมปชัญญะที่จะระลึกรู้ลักษณะสภาพ ธรรมที่กำลังปรากฏให้เข้าใจถูกต้องว่า สภาพธรรมใดเป็นกุศล สภาพธรรมใดเป็น อกุศล และทั้งกุศลและอกุศลนั้นไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน จึงต้องมี สติสัมปชัญญะแม้ในการฟัง ที่จะต้องพิจารณาจริงๆ ให้เข้าใจ ให้รู้ว่าสภาพธรรมที่เป็น อกุศลต่างกับกุศล และทั้งอกุศลและกุศลนั้นไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน มิฉะนั้นแล้ว ไม่สามารถเห็นความไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคลของสภาพธรรมได้

--- จุดประสงค์ของการอุทิศส่วนกุศลก็เพื่อให้ผู้ที่เราอุทิศส่วนกุศลให้นั้นเกิดกุศลจิต อนุโมทนา สำหรับคนตายเราไม่รู้ว่า เขาเกิดที่ไหน ภูมิใด เพราะฉะนั้นเราอุทิศส่วน กุศลให้ เผื่อเขาอยู่ในฐานะที่ล่วงรู้ในกุศลที่ได้บำเพ็ญแล้ว และเกิดกุศลจิตอนุโมทนา แต่สำหรับคนที่ยังไม่ตาย ไม่มีทางเลยที่เขาจะรู้ นอกจากจะบอกให้เขารู้ ไม่เกิด ย่อมไม่มีทุกข์ พ้นจากทุกข์ทั้งปวง

--- ยังมีความขวนขวายแสวงหาสิ่งหนึ่งสิ่งใดไม่มีวันจบสิ้น ตราบใดที่ยังมีโลภะ ความติดข้องต้องการอยู่

--- ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม เพื่อให้รู้ความจริงว่า ไม่ใช่เรา

--- ที่ชื่อว่า ทุกข์ เพราะอรรถว่า บีบคั้น นั้น ไม่ใช่ว่ามีใครไปบีบไปคั้น แต่เป็น ความเป็นจริงของธรรม ที่เมื่อเกิดแล้ว ก็ทนอยู่ไม่ได้ ต้องดับไปเป็นธรรมดา

--- ไม่มีใครเลือกทำอะไรได้ เพราะทุกอย่างเป็นไปตามเหตุปัจจัยและก็ชั่วคราวด้วย

--- แสวงหาหนทางลัด นั่นกำลังแสวงหาหนทางผิด แสวงหาหนทางแห่งความ ไม่รู้

--- ปัญญาจะทำให้มีการขัดเกลากิเลส

--- โอกาสที่ประเสริฐของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ คือ ได้ฟังพระธรรม สะสม ความเข้าใจเห็นถูกละคลายความไม่รู้ จนกว่าความไม่รู้จะไม่เกิดขึ้น.

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๗๓ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๓

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่งและขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...