ชฏิลสูตร.. ความสะอาดภายใน

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 119

๙. ชฏิลสูตร

ว่าด้วยความสะอาดภายใน

[๔๖] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ คยาสีสะประเทศ ใกล้บ้านคยา ก็สมัยนั้นแล ชฎิลมากด้วยกันผุดขึ้นบ้าง ตำลงบ้าง ผุดขึ้น และตำลงบ้าง รดน้ำบ้าง บูชาไฟบ้าง ที่แม่น้ำคยา ในสมัยหิมะตก ระหว่าง ๘ วัน ในราตรีมีความหนาวในเหมันตฤดู ด้วยคิดเห็นว่า ความ หมดจดย่อมมีได้ด้วยการกระทำนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทอดพระเนตร เห็นพวกชฎิลเหล่านั้น ผุดขึ้นบ้าง ตำลงบ้าง ผุดขึ้นและตำลงบ้าง รดน้ำ บ้าง บูชาไฟบ้าง ที่ท่าแม่น้ำคยา ในสมัยหิมะตก ระหว่าง ๘ วัน ใน ราตรีมีความหนาวในเหมันตฤดู ด้วยคิดเห็นว่า ความหมดจดย่อมมีได้ ด้วยการกระทำนี้.

ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว จึง ทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า

ความสะอาดย่อมไม่มีเพราะน้ำ (แต่) ชนเป็นอัน มากยังอาบอยู่ในน้ำนี้ สัจจะ และธรรมมีอยู่ในผู้ ใด ผู้นั้นเป็นผู้สะอาดและเป็นพราหมณ์.

จบชฏิลสูตรที่ ๙

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

คือความจริงใจ ไม่หลอกลวงตัวเอง และ บุคคลอื่น ต้องเป็นความจริงใจ เป็นสัจจะ เป็นความจริง ท่านที่ศึกษาพระธรรม มีความจริงใจที่จะศึกษา เพื่อที่จะเข้าใจพระธรรม

แต่ถ้าศึกษาเพราะเหตุอื่น คือเพื่อลาภ เพื่อยศ เพื่อสรรเสริญ หรือเพื่อสักการะ ขณะนั้นไม่ใช่ความจริงใจในการศึกษาพระธรรม ก็ควรที่จะได้พิจารณา จุดประสงค์จริงๆ ของการศึกษาพระธรรม ว่ามีความจริงใจ ต่อการที่จะเข้าใจพระธรรม เพื่อที่จะได้ขัดเกลากิเลส เพื่อจะอบรมเจริญปัญญา ที่จะละกิเลสได้เป็นสมุจเฉท เท่านั้นไม่ใช่เพื่ออย่างอื่น นี่คือสัจจบารมี คือถ้าเป็นบารมีแล้วหมายความว่า ต้องเพื่อให้ถึงฝั่ง คือการดับกิเลส