ทำไมต้องคิดถึง

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

เป็นธรรมดาของผู้ที่ยังมีโลภะอยู่ ซึ่งเป็นธรรมดาจริงๆ เป็นธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไป เพราะเหตุปัจจัยตามที่ได้สะสมมา ที่จะติดข้องในสิ่งหนึ่งสิ่งใด เมื่อติดข้องแล้ว พลัดพรากจากสิ่งนั้นไป สิ่งที่ตามมา ก็คือ ความโศกเศร้าเสียใจ คร่ำครวญถึงสิ่งนั้น ด้วยจิตที่เป็นอกุศล เพราะตามความเป็นจริงแล้ว ผลของความติดข้อง คือ นำมาซึ่งทุกข์เมื่อพลัดพรากสิ่งนั้นไป สิ่งที่จะเป็นที่พึ่งจริงๆ ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นความดีที่ตนเองได้สะสมไว้

แม้ไม่ได้จากกันตอนนี้ ในที่สุดก็ต้องจากกันอยู่ดี ด้วยความตายที่เกิดขึ้น เพราะฉะนั้นแล้ว สิ่งที่จะเป็นประโยชน์จริงๆ ก็คือ ความเข้าใจพระธรรม เมื่อมีความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ เข้าใจความเป็นจริงมากขึ้น ความเศร้าโศกเสียใจก็จะค่อยๆ เบาบางลง ก็ขอให้ได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูก และไม่ประมาทในการเจริญกุศลต่อไป ขณะที่กุศลธรรมเกิดขึ้นเป็นไป ขณะนั้นไม่เศร้าโศกเสียใจ ครับ

ขอเชิญคลิกอ่านข้อความเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ

อกหัก กินข้าวไม่ลง

อกหักทำอย่างไรดี

...ขออนุโมทนาในกุศลจิของทุกๆ ท่านครับ...

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความทุกข์มีจริง ความเศร้าโศกมีจริง ผู้ที่ไม่เศร้าโศก ไม่ทุกข์ คือ ผู้ที่ไม่มีเหตุแห่งทุกข์ คือ ไม่มีกิเลส เพราะฉะนั้น ความทุกข์มีได้เพราะอาศัยความยินดี เพลิดเพลิน ติดข้อง ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง และ เมื่อมีความพลัดพรากก็ต้องทุกข์เป็นธรรมดา จึงควรเข้าใจว่าเป็นธรรมดาที่สุดที่จะเกิดทุกข์สำหรับปุถุชน และ เป็นธรรมดาที่จะทุกข์อยู่ร่ำไป เพราะไม่มีปัญญาเข้าใจความจริง หนทางคลายทุกข์ คือ เข้าใจความจริงที่จะดับทุกข์ ด้วยการมีปัญญา เข้าใจถูกจริงๆ ว่า ไม่มีใครย้อนกลับไปสู่สิ่งที่ผ่านไปแล้ว เพราะสภาพธรรมเกิดขึ้นและดับไป มีแต่ความคิดของตนเองที่คิดว่ามีใคร มีคนนั้น คนนี้ สิ่งที่ควรกระทำในปัจจุบัน ที่เป็นสาระสำคัญที่สุด คือ การอบรมปัญญา และ การเจริญกุศลประการต่างๆ

หากเทียบกับน้ำตาของสัตว์โลก ที่หลั่งไหลเพราะเหตุแห่งการเสียของรัก น้ำมหาสมุทรทั้ง ๔ ก็ยังน้อยกว่า และ ต่อไปก็ยังจะร้องไห้อยู่ร่ำไป เพียงพอหรือยังที่จะคิดถึงตนเอง ที่จะเป็นผู้รักตนเอง คือ การเจริญกุศล ที่จะเป็นที่พึ่งกับตนเองที่แท้จริง คนที่เรารักก็ไม่ได้รักเราจริง เพราะต่างคนก็ต่างไป เมื่อเกิดมาก็ต่างคนต่างมา และ ปัจจุบันและอนาคต ก็ต่างคนต่างไป ไม่มีใครที่เคยไม่พลัดพราก เจอกันก็เพื่อจาก แต่จะจากตอนไหนเท่านั้น ความเศร้าเกิดขึ้นได้ แต่เกิดแล้วเข้าใจว่าได้สาระอะไรจากสิ่งนั้น ประโยชน์ที่สำคัญมีอยู่ ชีวิตก็ต้องดำเนินไปอย่างนี้และต่อไป และ ก็ไม่พ้นจากทุกข์ไปได้เลย ขอเพียงแค่เข้าใจความจริง คิดพิจารณาถึงความเป็นธรรมดาของสภาพธรรมที่ต้องพรากไปทุกขณะ ก็จะรู้ว่าสาระของชีวิต คือ ขณะนี้เอง ที่จะเริ่มเปลี่ยนแปลงไปสู่ทางของกุศล ครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยการแนะนำให้เจริญกุศล และ ศึกษาพระธรรม ครับ

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

เราก็เคยมีแฟนติดเพื่อน แอบไปกินข้าวกับผู้หญิงคนอื่น แชทกับผู้หญิงคนอื่น เรางอนทีไรก็บอกเลิกเราทุกที ไม่เคยง้อ ไม่ได้สนใจความรู้สึกกัน จนเราตัดสินใจเลิกเอง ทั้งๆ ที่รักและคิดถึงเค้าที่สุด เพราะสุดท้ายแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนเราจริงๆ คือ การรักษาจิตใจตนเองไม่ให้หวั่นไหวไปกับโลกธรรม8 เป้าหมายหลักคืออยู่เพื่อเจริญกุศล เพราะถ้าตายวันพรุ่งนี้ ก็ไม่รู้ว่ากรรมจะพาไปเกิดเป็นตัวอะไรที่ไหน ที่ยังเศร้าอยู่เพราะประมาท

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ทุกคำแนะนำผมจะพยายามทำใจให้ดี เพราะสิ่งเหล่านี้มันเป็นธรรมดาของโลก

ขอบคุณทุกคนครับ

ทุกคำแนะนำผมจะพยายามทำใจให้ดี เพราะสิ่งเหล่านี้มันเป็นธรรมดาของโลก

ขอบคุณทุกคนครับ

พระพุทธเจ้าสอนให้มีธรรมะเป็นเกาะ มีธรรมะเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง ฯลฯ ไม่ประมาทในการฟังธรรม การเจริญกุศลทุกๆ ทาง จะช่วยให้เราคลายทุกข์ เพราะ ขณะที่เป็นกุศลจิตขณะนั้นจิตผ่องใสค่ะ

สาธุ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ