ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๐๘๙

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๘๙]

--- ธรรมทุกอย่างเป็นอนัตตา ไม่ว่าจะเป็นสติ ไม่ว่าจะเป็นเห็น ไม่ว่าจะเป็นได้ยิน ธรรมที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นสังขารธรรม อาศัยเหตุปัจจัยจึงเกิดขึ้น ถ้าไม่มีเหตุปัจจัยปรุงแต่งทำให้เกิดขึ้น ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย สติเป็นสังขารธรรมด้วย ทุกอย่างที่เกิดต้องมีเหตุปัจจัย การเห็นก็ต้องมีเหตุปัจจัย โลภะก็ต้องมีเหตุปัจจัย โทสะก็ต้องมีเหตุปัจจัย

--- ในเวลานี้ ถ้าเพลินไป ติดข้องยินดีพอใจ หรือ ถ้าเกิดความไม่แช่มชื่น ไม่พอใจ ไม่พิจารณาสภาพลักษณะของธรรมที่กำลังปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ขณะนั้นก็เป็นอกุศลทั้งหมด

--- เห็นกำลังของความโกรธได้จริงๆ โดยเฉพาะผู้ที่เป็นมารดาบิดา อาจจะได้รับความรู้สึกกระทบกระเทือนใจจากความโกรธของลูก เวลาที่ความโกรธมีกำลัง อาจจะกระทำให้มารดาบิดาเสียใจ ทั้งทางกายก็ได้ ทางวาจาก็ได้ ทั้งๆ ที่ในยามที่ไม่โกรธ ก็อาจจะตั้งใจว่า จะเป็นลูกที่ดี ที่จะเลี้ยงดูอุปการะพ่อแม่ในยามแก่ยามเฒ่า แต่พอเกิดโกรธขึ้นมา กำลังของความโกรธอาจจะทำให้ถึงกับประทุษร้ายได้

--- เมื่อเป็นกิเลสที่มีกำลัง ก็ย่อมจะกระทำกรรมต่างๆ ตามกำลังของกิเลสนั้นๆ

--- พระผู้มีพระภาคทรงชี้ให้เห็นอกุศลธรรมต่างๆ ก็เพื่อจุดประสงค์ที่จะให้ฝึกฝนตน อบรมปัญญา มีความเพียรที่จะดับกิเลสทั้งหมด แต่ก็ต้องพิจารณาพระธรรมที่ทรงแสดงไว้โดยละเอียด เพื่อประโยชน์แก่ตัวของท่านเอง

--- การที่ท่านพูดไม่จริง เป็นการเบียดเบียนบุคคลอื่น ไม่ให้คนอื่นได้รู้เรื่องจริง ไม่ให้คนอื่นได้รู้ความจริง ความโกรธ ความประทุษร้าย ไม่เมตตาต่อผู้อื่น จึงกล่าวมุสาได้

--- เวลาที่ดื่มสุราแล้วขาดสติ หลงลืมสติอย่างมาก และผู้ที่ดื่มสุราก็เป็นผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่ เมื่อมีสุราเป็นเชื้อ เป็นปัจจัยให้กิเลสเหล่านั้นเกิดมีกำลังกล้าขึ้น ย่อมจะสามารถทำทุจริตกรรมต่างๆ ซึ่งเป็นการเบียดเบียนบุคคลอื่นให้เดือดร้อนได้

--- สำหรับเรื่องของการรักษาศีลทุกข้อนี้ จะสำเร็จเป็นไปได้ก็เพราะเมตตา คือ อโทสะ ความไม่โกรธ, ในเรื่องของทานการให้นั้น จะกระทำให้สำเร็จได้ก็ด้วย อโลภะ เพราะเหตุว่าถ้าตราบใดยังมีความติดข้องหวงแหนในวัตถุ วัตถุนั้นท่านไม่อาจสละให้เป็นประโยชน์แก่บุคคลอื่นได้ เพราะฉะนั้น ทานก็อาศัยอโลภะเป็นปัจจัยสำคัญในการที่จะให้บำเพ็ญทานกุศลได้

--- ถึงแม้ว่าจะได้ฟังมาก แต่ว่าถ้าไม่ได้ประพฤติธรรม ไม่ได้ขัดเกลากิเลส และไม่งดเว้นทุจริตทางกาย ทางวาจาด้วย ที่เต็มไปด้วยกิเลส ก็ยิ่งจะพอกพูนหนาแน่น จนกระทั่งเป็นเหตุให้ล่วงออกมาเป็นกายทุจริต วจีทุจริต เป็นกิเลสหยาบขั้นต่างๆ อยู่เรื่อยๆ

--- พระผู้มีพระภาคทรงแสดงโทษของกายทุจริต วจีทุจริต และมโนทุจริต และทรงแสดงคุณของกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต แต่ว่าก็ยังมีผู้กระทำกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริตอยู่ เพราะอะไร? เพราะเหตุว่าสภาพธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ถึงแม้ว่าจะทรงแสดงโทษไว้อีกหลายประการอย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเรื่องที่ได้ยินได้ฟัง แต่กิเลสที่สะสมมามีกำลังเมื่อไร ก็แสดงความเป็นอนัตตาเมื่อนั้น คือ กระทำกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริตไปในขณะนั้นเอง

--- สำหรับในเรื่องคำพูดนี้ ก็จะเห็นได้ว่า เป็นสิ่งสำคัญมาก นำมาให้ได้ทั้งความสุขและความทุกข์ และคำพูดอย่างไหนจะนำความทุกข์มาให้ คำพูดอย่างไหนจะนำความสุขมาให้ ถ้าเป็นคำจริง ย่อมนำความสุขมาให้ แต่ถ้าเป็นคำเท็จ อาจจะเป็นเพียงปลอบใจได้ชั่วครั้งชั่วคราว แต่ไม่สามารถจะนำความสุขที่แท้จริงมาให้ได้ เพราะเหตุว่าไม่ใช่คำจริง

--- ถ้าไม่มีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าอนุเคราะห์สัตว์โลกแล้ว ย่อมไม่มีผู้ใดที่จะรู้หนทางที่จะประพฤติปฏิบัติดำเนินไปสู่การดับทุกข์ได้

--- ปฏิสันถาร (การต้อนรับ) มี ๒ อย่าง คือ อามิสปฏิสันถาร (การต้อนรับด้วยวัตถุสิ่งของ) กับ ธัมมปฏิสันถาร (การต้อนรับด้วยธรรม) ถ้าเห็นคุณเห็นประโยชน์ในการต้อนรับด้วยอามิส ด้วยวัตถุสิ่งของ ซึ่งจะเป็นที่สบายใจสะดวกใจแก่ผู้ที่มาเยี่ยมเยียน ผู้นั้นก็เป็นผู้ที่ปฏิบัติ คือ ให้อามิสปฏิสันถาร สำหรับธัมมปฏิสันถาร นั้น เพราะเหตุว่าเห็นคุณค่าของธรรมว่า สิ่งที่ควรที่จะให้ที่สุดก็คือธรรม เพราะฉะนั้น เมื่อพบปะบุคคลใด ก็มีธัมมปฏิสันถาร เพราะเหตุว่าเป็นผู้ที่มีความเคารพในธัมมปฏิสันถาร

--- พระผู้มีพระภาคทรงแสดงพระธรรม เพื่อทรงอนุเคราะห์ให้ผู้ฟังได้มีความเข้าใจพระธรรม ที่จะให้มีการรักษาจิต (ที่เต็มไปด้วยโรคคือกิเลสหลายโรค) ให้มีความเข้าใจถูกเห็นถูกที่จะทำให้พ้นจากการกระทำอกุศลกรรม (รักษาจิต ด้วยความเข้าใจพระธรรม)

--- โอกาสที่จะไปเกิดในอบายภูมิก็มีได้ ตราบใดที่ยังไม่ใช่พระอริยบุคคล สิ่งที่ควรพิจารณา คือ ควรเติมกุศลทุกๆ วัน

--- กล่าวถึงผลที่เกิดขึ้น ก็เข้าใจว่า ต้องมาจากเหตุที่ได้กระทำแล้ว เพราะ มีเหตุที่ได้กระทำแล้ว ผลจึงเกิดขึ้น

--- ก่อนเกิดมาในโลกนี้ชาตินี้ รู้ไหมว่าเป็นใครมาจากไหน? ไม่รู้เลย แต่ชาตินี้ได้เกิดแล้ว ซึ่งเป็นผลของกรรมที่เป็นกุศลกรรม จึงทำให้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในสุคติภูมิ

--- ความเข้าใจธรรมในขณะนี้ ก็เป็นกรรมด้วย คือ เป็นกุศลกรรม

--- ความน่าอัศจรรย์ของพระพุทธศาสนา คือ ทำให้รู้ว่าสิ่งใดควร สิ่งใดไม่ควร

--- เจตนาเลวๆ (เจตนาชั่วๆ ) มีไหม? มี, ถ้ามีเจตนาเลวๆ แล้ว จะให้ผลที่ดีเกิดขึ้น จะเป็นไปได้อย่างไร

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ ๘๘ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๘๘...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...