ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๐๔

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรม จากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๐๔]

[1] สภาพธรรมที่มีจริงๆ ในขณะนี้แหละ ที่ทรงไว้ซึ่งทุกข์ เพราะเป็นสภาพธรรม ที่เกิดแล้วดับไป ไม่มีอะไรที่เกิดมาแล้วจะไม่ทุกข์ เนื่องจากว่าเกิดแล้วก็จะต้อง มีความดับไปเป็นธรรมดา

[2] ควรอย่างยิ่งที่จะได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรมในแต่ละคำให้เข้าใจถูกจริงๆ ตรง ชัดเจน

[3] ธรรมเกิดแล้วดับไป แล้วเราจะอยู่ที่ไหน ไม่มีเราเลย มีแต่ธรรมเท่านั้น ธรรม แม้จะไม่เรียกชื่อ ก็เป็นจริงอย่างนั้น ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น ฟังในสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้ เพื่อเข้าใจถูกเห็นถูกตามความเป็นจริง กรรม มีทั้งดี และ ไม่ดี ถ้าเป็นผลของกรรมไม่ดีแล้ว จะทำให้เกิดผล ที่ดีนั้น เป็นไปไม่ได้เลย

[4] จิต สะสมกิเลสและกรรม เมื่อกรรมสำเร็จแล้ว ก็เป็นเหตุให้ได้รับผล คือ วิบาก ในภายหน้าได้

[5] วันไหน ไม่มีกิเลส? ไม่มีเลย มีกิเลสทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ตราบใดที่ยังไม่ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ ก็ยังมีเหตุปัจจัยให้กิเลสเกิด ขึ้นทำกิจหน้าที่

[6] กิเลส จะเกิดกับใคร ที่ไหนก็เป็นมาร ซึ่งเป็นสภาพธรรมที่หักราน ขัดขวาง ไม่ให้ความดีเกิดขึ้น เพราะในขณะที่กิเลสเกิดขึ้น ความดีก็เกิดขึ้นไม่ได้เลย อยาก เป็นอะไร? อยาก เป็นโลภะ เป็นความติดข้องต้องการ เป็นธรรม อย่างหนึ่ง ไม่ใช่เรา

[7] โลภะ เกิด ก็ชอบโน่นชอบนี่ โทสะ เกิด ก็โกรธนั่นโกรธนี่ และมีอวิชชาตาม มาด้วยเสมอในขณะที่อกุศลจิตเกิด

[8] ถ้าความเข้าใจถูกเห็นถูก ไม่มี ไม่มีทางถึงการประจักษ์แจ้งพระนิพพาน ซึ่งเป็นสภาพธรรมที่ดับทุกข์ดับกิเลสได้เลย

[9] ห้วงน้ำใหญ่ของกิเลส มากมาย (โอฆะ) มีโลภะ ความติดข้องต้องการ เป็นต้น วันนี้ เริ่มข้าม บ้างหรือยัง?

[10] ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงกิเลสอกุศลธรรม เป็นโอฆะ (ห้วงน้ำใหญ่) นั้น แสดงถึงความห่างไกลกันของผู้ที่ดับกิเลสหมดสิ้นแล้ว กับ ผู้ที่ยังจมอยู่ใน ห้วงน้ำของกิเลส ยังไม่ไม่ข้ามพ้นฝั่งนี้ไปได้

[11] พัก คือ ไม่ฟังพระธรรม พักอยู่ด้วยกิเลส ด้วยความติดข้องต้องการ และเพียร ไปด้วยความเห็นผิด ย่อมไม่สามารถข้ามห้วงน้ำคือกิเลสได้เลย เพราะเมื่อมี ความเห็นผิดแล้วจะเพียรไปทางไหน ก็ไปทางที่ผิดอย่างแน่นอน

[12] สิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้ ควรรู้ ควรศึกษาให้เข้าใจ แล้วจะพักอยู่ด้วยการไม่สนใจ ฟังพระธรรมอย่างนั้นหรือ?

[13] ถ้าหากว่ายังสงสัยอยู่ ก็จะถูกตรึงไว้ด้วยเครื่องตรึงคือความสงสัย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมโดยละเอียดโดยประการทั้งปวง จนเป็นเหตุให้ผู้ฟังผู้ศึกษาละคลายความสงสัยเสียได้

[14] ที่เข้าใจผิด เพราะฟังแล้ว ไม่ไตร่ตรองในความละเอียดลึกซึ้งของพระธรรม

[15] อกุศลทั้งหลายที่มี ก็เพราะมีอวิชชา ถ้าหากว่าไม่มีอวิชชาแล้ว อกุศลใดๆ ก็ไม่มี

[16] จะพ้นจากกิเลสทั้งปวงได้ ก็ด้วยปัญญา และตามลำดับด้วย

[17] ความเข้าใจทีละนิดทีละหน่อย ไม่สูญหายไปไหน จะเป็นเครื่องชำระล้าง สิ่งสกปรกคือ อกุศล ออกไปจากจิตได้ จนกว่าจะสะอาดหมดจดได้จริงๆ

[18] พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมตามที่ทรงตรัสรู้ ผู้ฟังผู้ศึกษาก็สามารถ เข้าใจถูกเห็นถูกได้ ตามกำลังปัญญาของตนเอง

[19] เมื่อประสบกับสิ่งที่ไม่น่าปรารถนาไม่น่าพอใจ แล้วเกิดโทสะ ความโกรธ ความขุ่นเคืองใจ นั่น เป็นการคุ้ยให้เห็นถึงการสะสมว่ามากไปด้วยโทสะจริงๆ ถ้ายังไม่มีเหตุให้เกิด ก็ไม่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ แต่เพราะมีเหตุปัจจัยเท่านั้นแหละ ก็เกิดขึ้นทันที

[20] หวังดีกับทุกคนได้ไหม? ขณะที่หวังดีต่อคนอื่นนั้น ไม่มีโทษอะไรๆ เลย

[21] ปฏิบัติ ไม่ใช่เรื่องไปทำอะไร แต่เป็นปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้นและเป็นไป ตามลำดับด้วย ก่อนอื่นก็จะต้องฟังพระธรรมให้เข้าใจ ควรอย่างยิ่งที่จะให้กาย วาจา ใจ เป็นกุศล เพราะการที่จะขัดเกลากิเลส ที่มีมากเป็นอย่างยิ่งนั้น ก็ต้องอาศัยการเจริญกุศลประการต่างๆ ในชีวิตประจำวัน บ่อยๆ เนืองๆ

[22] ขณะใดที่จิตไม่ได้เป็นไปในทาน ไม่ได้เป็นไปในการรักษาศีล ไม่ได้เป็นไป ในความสงบจากโลภะ โทสะ โมหะ ไม่ได้เป็นไปในการอบรมเจริญปัญญา ขณะนั้นเป็นอกุศลทั้งหมด

[23] การฟังพระธรรมอย่างละเอียด จะทำให้ขัดเกลาละคลายการที่มีความ อยากที่จะไปทำอะไรด้วยความไม่รู้ด้วยความเห็นผิด

[24] ถ้าเห็นผิดในขณะนี้ ความเห็นผิดก็สะสมสืบต่อ ทำให้มีการสรรเสริญในความ เห็นผิดได้ เพราะฉะนั้นจะประมาทไม่ได้เลยสำหรับกิเลสอกุศลธรรมทั้งหลาย

[25] ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่าน ที่มีศรัทธาเห็นประโยชน์ของพระธรรม ซึ่งไม่ง่ายที่ได้ฟัง และไม่ง่ายที่จะเข้าใจ

[26] ซาบซึ้งในพระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อได้ฟังและเข้าใจพระธรรมตาม ที่พระองค์ทรงแสดง

[27] คำแรกยังไม่เข้าใจ แล้วคำต่อไปๆ จะเข้าใจได้อย่างไร

[28] พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ตรง จริง เป็นไปเพื่อความเข้าใจ ถูกเห็นถูกโดยตลอด ซึ่งจะต้องฟังต้องศึกษาด้วยความละเอียดจริงๆ ไม่เผิน

[29] ที่กล่าวว่า เคารพพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นั้น ก็ต้องเคารพทุกคำที่เป็นวาจาสัจจะ ที่พระองค์ทรงแสดง ไม่ประมาทในแต่ละคำที่ได้ยินได้ฟัง เริ่มตั้งแต่คำว่า ธรรม

[30] ธรรม เป็นจริงอย่างไรก็เป็นจริงอย่างนั้น เปลี่ยนแปลงให้เป็นอย่างอื่นไม่ได้ เช่น แม้ความขุ่นเคืองใจเพียงเล็กน้อย ก็เป็นความขุ่นเคืองใจ เป็นอกุศล ไม่ใช่กุศล เข้าใจธรรมในภาษาของคนไทย ไม่ต้องกังวลกับคำที่เป็นภาษาบาลี ขอเพียง เข้าใจให้ถูกต้อง ไม่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง

[31] คำใดก็ตามที่แสดงให้เข้าใจสิ่งที่มีจริง ไม่ใช่เพิ่มความเห็นผิด ไม่ใช่เพิ่มความ เป็นตัวตน ไม่ใช่เพิ่มความติดข้องต้องการ นั่นเป็นพระพุทธพจน์ ที่ควรฟัง ควรศึกษาเป็นอย่างยิ่ง

[32] เข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้ จึงจะชื่อว่า เข้าใจธรรม

[33] ได้ประโยชน์อะไรจากวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา ไม่ใช่เพียงแค่เวียนเทียน บูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียน แต่ต้องเป็นความเห็นประโยชน์ของพระธรรมที่พระสัมมา สัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้และทรงแสดง

[34] ภัยทั้งหลาย มาจากอกุศล อกุศลเท่านั้นที่นำภัยมาให้

[35] วันที่เราคลอดจากท้องแม่ แม่เจ็บที่สุด ควรอย่างยิ่งที่จะได้รู้ถึงพระคุณของ ท่าน และตอบแทนพระคุณของท่าน ที่จะตอบแทนพระคุณของท่านได้อย่าง แท้จริง คือ ให้ท่านได้มีศรัทธา น้อมไปในทางกุศลธรรม มีปัญญา ยิ่งขึ้น

[36] ตอบแทนพระคุณของผู้มีพระคุณ ต้องด้วยคุณความดีเท่านั้น ไม่ใช่ตอบแทนด้วยการกระทำชั่ว กระทำในสิ่งที่ผิด

[37] อกุศลของใคร ก็ของคนนั้น แต่ ส่วนที่ดี ก็เป็นส่วนที่ดี เป็นคนละส่วนกัน ไม่ปะปนกัน

[38] กุศล เป็น กุศล อกุศล เป็น อกุศล ถ้าเห็นว่า อกุศลเป็นกุศล หรือ เห็นว่า กุศลเป็นอกุศล นั่นผิดแล้วจากความเป็นจริง

[39] ผู้รู้คุณความดี จึงทำดี สะสมความดียิ่งขึ้น แต่ที่กระทำชั่ว ก็เพราะไม่รู้คุณ ของความดี

(ขอเชิญผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกันทุกท่าน ร่วมแบ่งปันข้อความธรรม ด้วยนะครับ)

ขอเชิญคลิกอ่านข้อความย้อนหลังครั้งที่ ๑๐๓ ได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๐๓

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...