อัศจรรย์หนูน้อยชาวเวียดนาม น้องเชบ

นี่คือ... หนูน้อยมหัสจรรย์ นามเชบ

เริ่มตั้งแต่วันแรกที่ท่านอาจารย์และพวกเรามาสนทนาธรรมที่เวียดนาม น้องเชบ

ก็ได้มาพร้อมคุณแม่ และคุณพ่อ ตลอดเวลา ๑๐ วันก่อนที่จะไปโรงเรียน น้องเชบเป็น

ลูกสาววัยเพียง ๕ ขวบ ของคุณแม่มายและคุณพ่อซอน ทั้งสองท่านกับคณะชาวเวียด

นามที่ได้เดินทางมากรุงเทพ เพื่อสนทนาธรรมกับท่านอาจารย์เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่าน

มานี้เอง ตลอดเวลาที่ที่สนทนาธรรมกันทั้งช่วงเช้าและบ่าย น้องเชบจะอยู่ด้วยเกือบ

ตลอดเวลา เป็นเด็กฉลาดมากไม่เคยทำเสียงดังรบกวนระหว่างที่มีการสนทนาธรรมเลย

ตามประสาเด็กๆ ที่ชอบเล่น เดินไปโน่นบ้างนี่บ้าง เล่นบ้าง นั่งบ้าง แต่หารู้ไม่ว่าหนู

น้อยก็ได้ซึมซับพระธรรมที่ท่านอาจารย์สุจินต์ ได้บรรยาย โดยมี คุณแทมแปลเป็น

ภาษาเวียดนาม เริ่มตั้งแต่วันแรกที่สนทนาธรรมหนูน้อยก็ได้ช่วยคุณแม่มายนำน้ำไป

ให้แก่ผู้ที่มาสนทนาธรรมอย่างขยันขันแข็ง พี่จูได้นำของฝากจากกรุงเทพเป็นชุดเด็ก

มาให้หนูน้องเชบ ทีแรกหนูเชบไม่กล้าที่จะรับ พอคุณแม่มายอนุญาตให้รับได้ เธอจึง

ยอมรับ แต่เธอบอกคุณแม่มายว่า ดูซิกำลังนำน้ำไปแจกจ่ายแก่ผู้ฟังธรรมอยู่ จะเอา

มือที่ไหนรับ ไม่ว่างอยู่ และในวันถัดมาคุณแทมได้มาเล่าให้ฟังว่า หนูเชบได้นำช็อค

โกแลตลูกหนึ่งไปให้ คุณแทมถามหนูเชบว่า ขณะที่ให้นี้เป็นกุศลจิตหรืออกุศลจิต

หนูเชบตอบทันทีว่า กุศลจิต และอีกครั้งหนึ่งที่หนูเชบได้จำธรรมบางอย่างได้ ก็คือ

ด้วยความเป็นเด็กก็ชอบเอาขาไปกระทบขาคนอื่น พอคุณแม่มายได้เอ็ดไป แต่หนูเชบ

ตอบคุณแม่ว่า นี่เป็นเพียงกระทบสัมผัส (touching) ทุกคนที่อยู่ที่นั่นรู้สึกประทับใจ

ในสิ่งที่หนูเชบพูด ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อสองวันก่อนหนูน้อยมหัศจรรย์เชบได้บอกคุณแม่

มายว่า หลังจากจบการสนทนาธรรมครั้งนี้แล้ว เธอต้องไปโรงเรียนแล้ว คุณแม่มายก็

บอกหนูเชบว่า ที่โรงเรียนก็ไม่มีอะไรต่างจากที่นี่ มีเห็น มีได้ยิน มีรู้กลิ่น รู้รส รู้กระ

ทบสัมผัส หนูเชบบอกว่า ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส เป็นธรรมที่อยู่ในความมึด มีเห็นเท่า

นั้นที่เห็นสว่าง และอีกครั้งคุณแทมได้เล่าความมหัศจรรย์ให้พี่จูฟังว่า คุณป้าแทม

ถามหนูเชบว่า แม่ของหนูให้อะไรที่ดีที่สุดกับหนู หนูเชบตอบว่า ให้หนูได้ฟังพระ

ธรรม

หนูเชบเข้ากับคนได้ทุกวัย แม้ในกลุ่มสนทนาธรรมครั้งนี้มีคุณปู่สากลวัย ๙๔

มาด้วย แม้ส่งภาษากันไม่รู้เรื่อง แต่ก็ก็วิ่งเข้าหาคุณปู่อย่างสนิทสนม ทำให้คุณปู่

หัวเราะอย่างมีความสุข ก่อนจบเรื่องหนูเชบ ยังมีเรื่องที่น่าประทับใจอีกเรื่อง มีท่าน

ผู้หนึ่งถามหนูเชบว่า ถ้ามีดอกไม้สามดอก หนูจะให้ใคร หนูเชบตอบว่า ให้คุณแม่มาย

หนึ่งดอก ให้คุณพ่อซอนหนึ่งดอก และอีกดอกให้ท่านอาจารย์สุจินต์ และผู้ถามก็ได้

ถามอีกว่า แล้วหากมีดอกไม้เพียงหนึ่งดอก หนูจะให้ใคร หนูเชบตอบว่า ให้ท่าน

อาจารย์สุจินต์ เพราะว่าท่านอาจารย์สุจินต์สอนธรรม แสงธรรมสาดส่องที่เวียดนาม

แก่หนูน้อยเชบ วัยเพียง ๕ ขวบเท่านั้น

... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ อย่างยิ่งค่ะ...