การบรรลุธรรม
ขอคำอธิบายเรื่องการบรรลุธรรม
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพะภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การเกิดเป็นผลของกรรม การเกิดเป็นมนุษย์ต้องเป็นเพราะผลของกรรมที่ดี คือ เป็นกุศลวิบาก อันเกิดจากเหตุคือการกระทำกุศลกรรมไว้ แต่ในความเป็นจริง กุศลกรรมที่ทำนั้น มีความแตกต่าง ตามระดับความประณีตของกุศลที่แตกต่างกัน กุศลบางประเภท มีกำลัง ประกอบด้วยปัญญา เป็นต้น กุศลบางประเภทไม่ประกอบด้วยปัญญาก็มีกำลังประณีตน้อยกว่า กุศลที่ประกอบด้วยปัญญาและกุศลที่มีเวทนาที่เป็นอุเบกขาและไม่มีปัญญา รวมทั้งเป็นสสังขาริกที่มีกำลังอ่อน ก็เป็นกุศลเหมือนกัน แต่เป็นกุศลกรรมที่มีกำลังอ่อนมาก ดังนั้น เมื่อกุศลกรรมที่มีกำลังอ่อนมากให้ผล ก็สามารถเกิดเป็นมนุษย์ได้ครับ
แต่เมื่อผลของกุศลกรรมอย่างอ่อนให้ผล ปฏิสนธิจิต เป็นชาติวิบากที่ไม่ประกอบด้วยเหตุ คือ อุเบกขาสันตีรณกุศลวิบาก เป็นจิตที่มีกำลังอ่อน ไม่ประกอบด้วยเหตุ เพราะเกิดจากกุศลกรรมที่มีกำลังอ่อน จึงทำให้เกิดเป็นคนพิการตั้งแต่กำเนิด ผิดปกติตั้งแต่กำเนิดครับ เช่น บ้า ใบ้ บอด หนวก หรือพิการทางสมอง เป็นต้นเพราะเกิดจากผลของกุศลกรรมอย่างอ่อนนำเกิดครับ ซึ่ง การเกิดเป็นคนพิการตั้งแต่กำเนิด เกิดด้วยปฏฺสนธิจิตที่เป็นอเหตุก คือ ไม่ประกอบด้วยเหตุที่ดี คือ ไม่ประกอบด้วยอโลภะ อโทสะ อโมหะ (ปัญญา) เพราะฉะนั้น เมื่อปฏิสนธิจิต ไม่ได้ประกอบด้วยปัญญาแล้ว ก็ไม่สามารถบรรลุธรรมได้เลย ในชาตินั้น ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หากแต่ว่าคนนั้น ไม่ได้พิการตั้งแต่กำเนิดแต่มาพิการตอนหลัง เช่น ตาบอด หูหนวก ก็สามารถบรรลุธรรมได้ หากเขาเกิดด้วย ปฏิสนธิจิตที่ประกอบด้วยปัญญา และสะสมปัญญามามากแล้ว ได้มีโอกาสฟังพระธรรม และปัญญาแก่กล้า ก็บรรลุธรรมได้ ครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การบรรลุธรรม เป็นเรื่องของการอบรมเจริญปัญญา และผู้นั้นต้องมีปฏิสนธิจิต ประกอบด้วยเหตุ ๓ คือ อโลภเหตุ อโทสเหตุ และอโมหเหตุ คือปัญญา
บุคคลผู้ที่พิการตั้งแต่กำเนิด เช่น ตาบอดหูหนวก ตั้งแต่กำเนิด เป็นผู้เกิดด้วยผลของกุศลอย่างอ่อน ไม่มีเหตุใดๆ เกิดร่วมกับปฏิสนธิจิต มีวิบากเป็นเครื่องกั้น จึงไม่สามารถบรรลุธรรมได้ และเป็นที่น่าพิจารณาคือ คนไม่พิการ ที่ไม่ได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม ก็มีเยอะแยะ หรือ ยังไม่ต้องพูดถึงการรู้แจ้งอริยสัจจธรรมก็ได้ เพียงแต่เห็นประโยชน์ของพระธรรม จะเห็นหรือเปล่า เป็นเรื่องการสะสมของแต่ละบุคคลอย่างแท้จริง
ตามข้อความที่ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ได้กล่าวไว้ว่า
คนที่ตาไม่บอด หูไม่หนวก ซึ่งไม่ได้ฟังพระธรรม ไม่ได้เข้าใจพระธรรม ก็มีมากมายเหลือเกิน คงไม่ต้องกล่าวถึงคนที่ตาบอด หูหนวก
เห็นแล้ว อ่านธรรมหรือเปล่า ได้ยินแล้ว ฟังธรรม ฟังสิ่งที่มีจริงหรือเปล่า
อ้างอิงจาก...ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๖๖
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ
