ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๑๓

ข้อมุล ย้อนหลัง ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ครั้งที่ ๑๑๒ (สำรอง)

-ถ้าตราบใดยังไม่ประจักษ์ในลักษณะของสภาพธรรม คือนามธรรมและรูปธรรม จะมีความเห็นผิดเกิดมากมายหลายประการ เนื่องมาจากการไม่รู้ลักษณะของ นามธรรมและรูปธรรมตามความเป็นจริง นอกจากนั้นจะเห็นได้ว่า ไม่ใช่มีแต่ความ เห็นผิดเท่านั้น กิเลสอื่นที่ยังมีปัจจัยที่จะให้เกิดขึ้น ก็เกิดขึ้น เมื่อได้ปัจจัยควรแก่ กิเลสนั้นๆ ก็เกิด ซึ่งเป็นชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นกาย หรือวาจา หรือใจ ก็ย่อม ประกอบไปด้วยกิเลสนานาประการ

-พูดกระทบ พูดเสียดแทงให้เจ็บช้ำน้ำใจ ด่าว่า พูดเหน็บแนม หรือแม้คำพูดที่ล้อ เลียน ล้วนมาจากอกุศลจิต

-ถ้าไม่ขัดเกลา ไม่บรรเทา ไม่เห็นว่าเป็นโทษ ไม่เห็นว่าเป็นอกุศลธรรมที่น่า รังเกียจแล้ว ก็ย่อมนำมาซึ่งทุจริตกรรมทุกประการได้ เวลาที่คิดทุจริต แม้แต่ก่อน ที่จะกระทำ ก็ต้องอำพราง ต้องปกปิด ต้องพูดเท็จ เพื่อจะกระทำทุจริตกรรมนั้น ให้สำเร็จลงไปได้ แม้ว่ากระทำแล้ว ก็ยังไม่ปรารถนาที่จะให้บุคคลอื่นเห็น รู้ว่าเป็นทุจริต ก็ยังต้องพูดเท็จ อำพราง ปกปิดต่อไปอีก

-ถ้ายังเห็นว่ามุสาวาทเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เพียรละ ไม่เพียรขัดเกลาแล้ว ก็ย่อมนำ มาซึ่งทุจริตกรรมได้ทุกประการ

-การศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม ไม่ใช่เพื่อลาภ เพื่อสักการะ แต่เพื่อการดับกิเลส ซึ่งคนอื่นดับให้ไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น จะเห็นได้ว่า เรื่องของการศึกษาธรรม ปฏิบัติ ธรรม เพื่อประโยชน์อย่างเดียว คือการดับกิเลส

-เวลาที่กิเลสเกิดขึ้น กระเพื่อมไปแล้ว หวั่นไหวไปแล้ว แล้วแต่ว่าจะเป็นไปด้วย กำลังของโลภะ หรือว่าด้วยกำลังของโทสะ

-ถ้ายังเข้าใจผิด คิดว่าที่ปฏิบัตินั้นถูก แต่ความจริงผิด เพราะฉะนั้น ก็ไม่สามารถ ทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม เมื่อไม่ทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม ก็ย่อมเกิดในอบายภูมิได้ ยังไม่พ้นไปจากอบายภูมิเลย

-เรื่องของวาจา ก็แล้วแต่สภาพของจิต พูดเรื่องธรรมที่เป็นอกุศลโดยละเอียด

แต่พูดด้วยกุศลจิตได้ เพื่อจะให้ผู้ฟังเข้าใจสภาพธรรมนั้นโดยแจ่มแจ้ง

-การกระทำใดๆ ถ้าเป็นไปด้วยอกุศลจิต แม้วาจาที่เป็นไปด้วยอกุศลจิต ก็ย่อมไม่ อาจทำถ้อยคำของตนที่พูดออกไปแล้วให้สมควรได้ อันนี้พอจะพิจารณาเห็นได้ เวลาพูดด้วยอกุศลจิต มีคำพูดที่แรงเกินไปบ้าง หรือว่าไม่ควรจะเป็นในลักษณะ กระทบกระเทียบเปรียบเปรยเสียดแทงให้เจ็บช้ำน้ำใจ แต่ก็เป็นไปแล้วด้วย อกุศลจิต เพราะฉะนั้น จะเห็นได้ว่าถ้าเป็นอกุศลจิตแล้ว ไม่อาจทำให้ถ้อยคำ ของตนที่พูดออกไปแล้วให้สมควรได้เลย เพราะจิตเป็นอกุศล วาจาก็คล้อยไป ตามจิตที่เป็นอกุศล

-ความประพฤติเป็นไปทางกาย ทางวาจา เป็นไปตามจิต ขึ้นอยู่กับว่าจะ เป็นกุศลจิตหรืออกุศลจิต

-อกุศล เป็นสิ่งที่ควรละเว้น เป็นธรรมเกิดขึ้นเป็นไป ไม่ใช่เรา

-ฟังเรื่องของศีล เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกแล้วละเว้นจากอกุศล

-ศีล จะเจริญขึ้น ด้วยความเข้าใจถูกเห็นถูก

-เคยคิดบ้างไหมว่า ควรเป็นกุศลเพิ่มขึ้น?

-ยอมรับไหมว่า เราเป็นผู้มากไปด้วยอกุศล

-คงไม่มีใครอยากจะเข้าใจอะไรผิดๆ แน่ๆ

-การไม่ฟังพระธรรม เป็นกุศลหรืออกุศล? ธรรมเป็นสิ่งที่ควรฟังหรือไม่ควรฟัง? เห็นประโยชน์ของพระธรรมเมื่อไหร่ นั่นเป็นเพราะ หิริ โอตตัปปะ พร้อมกับโสภณ ธรรม (ธรรมฝ่ายดี) อื่นๆ เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่

-กำลังจะพูดไม่ดี กำลังจะว่าผู้อื่น กำลังจะล้อผู้อื่น แต่ไม่พูด นั่นก็เพราะหิริ โอตตัปปะ พร้อมกับโสภณธรรมอื่นๆ เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่

-ถ้าไม่มีธรรมเดช (พระธรรมคำสอนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง) จะไม่มีทาง ทำให้กุศลธรรมเจริญยิ่งขึ้นได้เลย

-บาปธรรมทั้งหลาย ไม่สามารถทำให้เข้าใจสภาพธรรมที่มีจริงๆ ในขณะนี้ได้เลย

-อกุศลเกิดเมื่อใด ก็ขยายห้วงน้ำให้กว้างไกลออกไป ห่างจากฝั่งแห่ง การดับกิเลสมากขึ้น

-จะถึงการดับกิเลสเมื่อไหร่? เมื่อปัญญาถึงความเจริญสมบูรณ์พร้อมแล้ว

-ความไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย ความไม่รู้มีมากไหม มีมากจริงๆ

-การที่ได้ฟังและค่อยๆ เข้าใจขึ้น ก็เป็นการละความไม่รู้เพราะได้เข้าใจ ซึ่งอีก ไกลมากกว่าจะดับความไม่รู้ได้หมดสิ้น แต่ขณะนี้ก็ได้เริ่มแล้ว คือ เริ่มสะสมความ เข้าใจถูก

-วิชชาหรือปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูก จะมั่นคงขึ้น ก็ต้องเกิดบ่อยๆ เพราะตอนนี้ อวิชชามั่นคงเหลือเกิน

-เกิดมาเป็นบุคคลนี้ โอกาสที่ประเสริฐคือ ได้ฟังพระธรรม ได้เข้าใจถูกในสิ่งที่ กำลังปรากฏ

-ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม จะไม่สามารถเข้าใจสภาพธรรมที่มีจริงๆ ในขณะนี้ได้เลย

-ความเพลิดเพลิน เกิดขึ้นเป็นไปมาก ขณะนี้ได้เริ่มลดละคลายลงบ้างหรือยัง

-ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม ไม่มีทางที่จะเข้าใจธรรมได้เลย

-แต่ละคำที่กล่าวถึง ขอให้เข้าใจจริงๆ ว่า คืออะไร

-เที่ยวไปตลอด หลังเห็น หลังได้ยิน หลังได้กลิ่น หลังลิ้มรส หลังรู้สิ่งที่กระทบ สัมผัส เป็นเรื่องเป็นราวต่างๆ นี้คือ วิตักกะเกิดขึ้นทำกิจหน้าที่

-ธรรม ละเอียดลึกซึ้ง ไม่ง่าย ถ้ากล่าวว่าจะเอาธรรมมาพูดให้ยากๆ ทำไม ลืมไปหรือเปล่าว่า เราเป็นใคร?

-ธรรม ละเอียดลึกซึ้ง ไม่ง่าย ถ้ากล่าวว่า ธรรม ไม่ต้องไปศึกษา คิดเอาเองก็ได้ ลืมไปหรือเปล่าว่า เราเป็นใคร? ในเมื่อไม่ใช่ผู้ตรัสรู้เอง ก็ต้องฟัง ต้องศึกษา พระธรรมด้วยความละเอียดรอบคอบ

-เพราะไม่รู้ จึงมีความเพลิดเพลิน เพราะเริ่มเข้าใจขึ้น จึงมีการขัดเกลาละคลาย ความเพลิดเพลินและเมื่อรู้อย่างทั่วถึง ก็ดับความเพลิดเพลินได้หมดสิ้น

-ผู้ฟัง ทำกิจอะไร? ทำกิจของการฟัง แต่ยังไม่จบ ก็ต้องทำกิจนี้ต่อไป

-ดับอวิชชาได้ ก็ดับความเพลิดเพลินได้หมดสิ้นโดยประการทั้งปวง

-กำลังโกรธ ก็ทำดีไม่ได้แล้วในขณะนั้น นี้คือความเป็นจริงของอกุศลที่กลุ้มรุมจิต กางกั้นไม่ให้ความดีเกิดขึ้น.

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารววนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง...

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตร่วมปันธรรมด้วย ครับ

- ควรที่ทุกคนจะคิดถึงประโยชน์ของการเกิดมามีชีวิตเป็นมนุษย์ในขณะนี้ ทุกคนย่อมจะมีทางเดินของชีวิตซึ่งมี ๒ ทาง คือ ทางหนึ่ง เลือกที่จะหมุนเกลียวเข้าให้จมลึกลงในปลักของสังสารวัฏฏ์ต่อไป และ อีกทางหนึ่ง คือ เลือกที่จะหมุนเกลียวออกจากสังสารวัฏฏ์ทีละเล็กทีละน้อย

- ในขณะนี้มีโมหะ คือ ขณะที่เห็น ก็ไม่รู้สภาพความจริงของนามธรรมและรูปธรรมในขณะที่กำลังเห็นในขณะนี้เอง หรือแม้ในขณะที่ได้ยินเดี๋ยวนี้ ไม่รู้ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรม ในขณะที่ได้ยินและเสียงที่ปรากฏ ขณะนี้จะคลายเกลียวจากโมหะ โดยการอบรมเจริญปัญญารู้ลักษณะของสภาพธรรม หรือว่าจะพอใจในการหมุนเกลียวของโมหะให้มากขึ้นอีก โดยละเลยการที่จะระลึกศึกษารู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ

- เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พรุ่งนี้ หรือแม้แต่ขณะต่อไป” ถ้าเรารู้ว่า แต่ละขณะเกิดขึ้นเพราะปัจจัยหลายอย่างต่างๆ กัน และทุกขณะต่างกันอย่างสิ้นเชิง จากขณะก่อนๆ และขณะหลัง ก็จะทำให้เราไม่รีรอ ที่จะศึกษาสภาพธรรม ที่กำลังปรากฏขณะนี้ยิ่งขึ้น

- ถ้าไม่ได้อบรมเจริญปัญญา โลภะที่สะสมมาก็จะติดตามไป และย่อมจะหนาแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด คือปัญญาที่รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง นอกจากปัญญาแล้ว ไม่มีธรรมะใดที่จะมาดับกิเลสได้เลย ต้องเห็นประโยชน์สูงสุดของปัญญา ซึ่งเกิดจากการฟังพระธรรม แล้วเข้าใจสภาพธรรมมากขึ้นโดยไม่หวังว่าจะรู้แจ้งอริยสัจธรรมเมื่อไร

- เมื่อระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมเพิ่มขึ้น ก็จะเห็นผิดว่าเป็นตัวตนน้อยลง เราจะคิดถึงตัวเราน้อยลงว่าเป็นคนดีหรือเป็นคนเลว สภาพธรรมที่เป็นกุศลและอกุศลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย เมื่อคลายความยึดมั่นว่าเป็นตัวตนที่เห็นที่ได้ยิน ที่เป็นคนดีหรือเป็นคนเลวแล้ว ก็ย่อมเป็นประโยชน์

ขอบคุณและขออนุโมทนาครับ

อนุโมทนาครับผม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

.กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของ อ.คำปั่น, อ.ผเดิม และทุกๆ ท่านค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้นด้วยเศียรเกล้า

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

ขอบคุณและอนุโมทนาในกุศลจิตของ อ.คำปั่น อ.ผเดิม และทุกท่านค่ะ