กำลังไม่รู้สิ่งที่กำลังปรากฏ

ก่อนฟังพระธรรมก็เข้าใจว่ามีคน มีสัตว์ มีบุคคลต่างๆ มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดจริงๆ เมื่อได้ฟังธรรมก็เริ่มเข้าใจว่า คน สัตว์ สิ่งต่างๆ นั้นไม่มีจริง แท้จริงก็เป็นเพียงจิต เจตสิกที่เกิดดับสืบต่อตั้งแต่เกิดจนตาย เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส กระทบสัมผัส และคิดซึ่งเป็นธรรมแต่ละอย่างที่เกิดขึ้นและดับไปตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่เรา ไม่ใช่คน หรือสิ่งใดๆ เลย แม้จะฟังเข้าใจความจริงของสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏแต่ละอย่าง แต่ก็ยังไม่รู้จริงๆ ของ เห็น ว่า เป็นธรรมไม่ใช่เรา กว่าจะรู้จริงๆ สิ่งที่กำลังปรากฏแต่ละอย่างซึ่งไม่เคยรู้มานานแสยนาน เพราะความไม่รู้ที่ได้สะสมมาแสนนานในอดึตอนันตชาติ มีเพียงหนทางเดียวก็คือการมีโอกาสได้ฟังธรรม ค่อยๆ สะสมความเข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏทีละเล็กละน้อย เพราะความไม่รู้ ความจริงสิ่งที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง อกุศลทั้งหลายจึงเกิดขึ้นมาจากความไม่รู้ทั้งสิ้น จะเข้าใจความจริงได้อย่างไร ถ้าไม่มีการฟังธรรม ประโยชน์ของการฟังธรรม พิจารณาให้เข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏแต่ละขณะว่า ไม่ใช่เรา เป็นเพียงธรรม เป็นเพียงธาตุ แต่ละอย่างที่เกิดขึ้นแล้วหมดไปเกิดตามเหตุตามปัจจัย เป็นอย่างนี้มานานแสนนานไม่มีใครยับยั้งได้ทุกภพทุกชาติ เห็นภัยหรือเปล่า ภัยซึ่งเกิดจากความไม่รู้ และกิเลสที่สะสมมาจนมีกำลังที่ทำอกุศลกรรม นำมาซึ่งทุกข์ การเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด ไม่มีที่สิ้นสุด แล้วอะไรตาย แท้จริงเป็นเพียงสภาพธรรมแต่ละอย่างที่เกิด แล้วดับอยู่ตลอดเวลา แต่มีเพียงความเข้าใจซึ่งเกิดจากการฟัง ไตร่ตรองให้เข้าใจความจริงสิ่งที่มีจริงๆ สะสมทุกภพทุกชาติ ความเข้าใจนำมาซึ่งการรู้ภัยในสังสารวัฏฏ์ ถ้าเข้าใจจริงๆ ไม่มีใครกลัวตาย เพราะตายอยู่ทุกขณะ กลัวอะไรถ้ารู้ว่าตายอยู่ทุกขณะ

ขณะนี้ กำลังเห็น เกิดแล้วใครทำให้เห็นได้ นี่คือความเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา เพราะ มีเรามานานแสนนาน รักที่สุดตัวเรา ติดข้อง เราแค่ไหน รักเรามากแค่ไหน ได้ยิน ก็ไม่ ใช่เรา เริ่มเข้าใจความเป็นจริง เห็น ได้ยิน ไม่ใช่เรา สะสมความเข้าใจในสิ่งที่ได้ฟังซึ่งเป็นคำจริง เพื่อให้เข้าใจสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ ความเข้าใจสิ่งที่กำลังปรากฏว่าทุกขณะเป็นเพียงธรรม ไม่ใช่เรา ไม่ใช่สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เที่ยง

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ที่เคารพอย่างยิ่งค่ะ...