ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๓๔

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

[ ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๓๔]

สภาพธรรมที่เป็นอกุศล เป็นอกุศล ไม่ว่าอกุศลของใคร ของท่านเอง ของญาติ

พี่น้อง ของเพื่อนฝูง ของใครก็ตาม กุศลธรรมก็เป็นกุศลธรรม ไม่ว่าจะเป็นของ

บุคคลที่ท่านรัก หรือว่าคนที่เป็นศัตรูก็ตาม กุศลธรรมของบุคคลนั้นก็เป็นกุศลธรรม

ต้องเป็นผู้ตรง

ถ้าท่านพูดปด ขณะนั้นเป็นผู้ที่บำเพ็ญสัจจบารมีหรือเปล่า และบางครั้งเมื่อ

พูดปดไปแล้ว ก็ยังไม่เป็นผู้ที่มีสัจจบารมีพอที่จะรับว่า ท่านพูดปด แต่ก็ยังพูด

ปดต่อไปอีก เพื่อที่จะแก้เรื่องที่พูดปดไว้

ถ้ายังไม่รู้ว่าเป็นอกุศล คุ้นเคยกับอกุศล ชินกับอกุศล หลงไปกับอกุศล พอใจไปกับอกุศล ย่อมไม่เห็นความน่ารังเกียจของอกุศล คือ โลภะ เห็นแต่ความไม่แช่มชื่นของโทสะ ปรารถนาที่จะไม่ให้มีโทสะเท่านั้น แต่ลืมอกุศลธรรมอีกอย่างหนึ่ง คือ โลภะ

ถ้ายังไม่สามารถสละในสิ่งที่ท่านมีได้ การที่จะสละความติดความพอใจการยึดถือนามธรรมและรูปธรรมว่า เป็นตัวตน เป็นสัตว์ บุคคล ยากกว่านั้นมากนัก

ในชีวิตประจำวัน ท่านสามารถที่จะรักษาศีลข้อไหนได้สมบูรณ์และศีลข้อ

ไหนที่ยังไม่สมบูรณ์ ก็ควรที่จะให้สมบูรณ์ขึ้น เพราะผู้ที่จะเป็นพระอริยเจ้า

เป็นพระโสดาบันบุคคลนั้น ท่านเป็นที่สมบูรณ์ในศีล ๕ ไม่มีการล่วงศีล ๕ เลย

ขณะใดที่กุศลเกิดขึ้นก็เป็นกุศล ขณะนั้นจะเป็นอกุศลไม่ได้ ขณะใดที่อกุศล

เกิดขึ้นก็ต้องเป็นอกุศล แล้วจิตก็เกิดดับสืบต่อกันรวดเร็วเหลือเกิน ยากเหลือเกิน

ที่ใครจะไปจับจิตของใครมารู้ว่า ขณะนั้นเป็นกุศลหรืออกุศล เพราะฉะนั้น ตนเอง

เท่านั้นจะทราบตามความเป็นจริง

ถ้าให้สิ่งที่เป็นประโยชน์ จึงเป็นทาน ถ้าให้สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ก็ไม่เป็นทาน

ถ้าของนั้นยังเป็นประโยชน์อยู่ ควรให้ อย่าทิ้ง กรุณาอย่าทิ้งของที่จะเป็น

ประโยชน์สำหรับบุคคลอื่น

ถ้าท่านยังเป็นคนที่ย่อหย่อน เกียจคร้านในการเจริญกุศล ลำบากจัง เหนื่อยนัก

หรือว่าเสียเวลามาก ขณะนั้นเป็นอกุศล ถูกครอบงำแล้วด้วยอกุศล กุศลจึงเกิด

ไม่ได้

ถ้าท่านเป็นผู้ที่ทำกุศลยาก เพราะเป็นผู้ที่ย่อหย่อน เกียจคร้านในการกุศล

ก็จะต้องเป็นผู้ที่ขยันเสียเดี๋ยวนี้ทันที เพราะชีวิตแต่ละขณะไม่ใช่ยืนยาวเลย

ชั่วขณะจิตเดียว ขณะจิตเดียวที่จะเป็นกุศลหรืออกุศลขึ้นอยู่แต่ละขณะจิต

เพราะฉะนั้น ก็ไม่ควรที่จะทอดธุระหรือว่ายังเป็นผู้ที่ยังคงย่อหย่อนเกียจคร้าน

ในการเจริญกุศล

ความอดทน มีความหมายกว้างขวางมาก เพราะไม่ใช่อดทนแต่เฉพาะอารมณ์

ที่ไม่น่าพอใจ แม้สิ่งที่น่าพอใจก็อดทนที่จะไม่เกิดโลภะ ความยินดี ความพอใจ

ในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ที่ปรากฏด้วย

ความอดทนควรจะมีในที่ทั้งปวง แม้แต่ในขณะที่ฟังธรรม ถ้าเป็นธรรมที่ยาก

ลึกซึ้ง ก็อดทนที่จะต้องติดตามฟังต่อไป

ขณะใด คนใดกำลังทุกข์ร้อน เดือดร้อน ท่านเกิดความกรุณาใคร่ที่จะให้บุคคล

นั้น พ้นจากความทุกข์ มีการช่วยเหลือบุคคลที่ป่วยไข้ได้เจ็บ การรักษาพยาบาล

บุคคลที่กำลังเจ็บป่วย คือ ความกรุณาที่ใคร่จะให้บุคคลนั้นพ้นทุกข์

ขณะใดที่เกิดความหวัง ความต้องการในผล การหวังหรือการต้องการนั้น

ไม่ใช่บารมี ซึ่งไม่จำเป็นต้องต้องการ เพราะเหตุว่าเมื่อมีเหตุที่ดีแล้ว ผลที่ดีก็

ต้องเกิด ถ้ามีการปลูกต้นไม้ผล มีการใส่ปุ๋ย มีการรดน้ำ พรวนดิน ถึงเวลาที่จะ

ให้ดอกผลเกิด จะมีใครไปยับยั้งไม่ให้ดอกผลเกิดก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้นกุศล

ก็เหมือนกัน เมื่อมีเหตุปัจจัยถึงกาลที่จะให้ผล ก็ต้องให้ผล

โดยมากคนที่ปราศจากเหตุผลคบหาสมาคมกัน ก็มีทิฏฐิความเห็นอย่าง

เดียวกัน คือ เมื่อเป็นผู้ที่เขลา ก็เขลาไปด้วยกันทั้งหมด ก็มีความเห็นที่เขลา

เหมือนๆ กัน

ศึกษาให้เข้าใจในสิ่งที่มีจริง ในความไม่ใช่ตัวตน

ทุกคำที่ทรงแสดง แสดงให้เข้าใจสิ่งที่มีจริง เป็นไปเพื่อละการยึดถือ

สภาพธรรมว่าเป็นตัวตนเป็นสัตว์บุคคล

เวลาติดข้อง สงบไหม? ไม่สงบ, ขณะใดที่ได้รู้ความจริงแล้วไม่ติดข้อง

สงบไหม? สงบ

ไม่สามารถละความติดข้องได้ ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมให้เข้าใจจริงๆ

ไม่มีใครไปแต่งตั้งให้ว่า รูป เป็น อภิธรรม แต่ความเป็นจริงเป็นอย่างนั้น

ตามความเป็นจริง เพราะรูป มีจริงๆ เป็นธรรม และละเอียดลึกซึ้ง จึงเป็นอภิธรรม

ใครๆ ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เป็นปรมัตถธรรม

มีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แต่ไม่รู้ความจริง จึงต้องฟังพระธรรม เพื่อจะได้มี

ความเข้าใจถูกเห็นถูกในสิ่งที่มีจริงๆ ตามความเป็นจริง

สารพัดของสิ่งที่ไม่ดีมากมาย มาจากความไม่รู้

กำลังไม่ชอบใคร หวังดีต่อผู้นั้นหรือเปล่า? ขณะใดที่ไม่ชอบใครแม้เพียง

นิดเดียว ก็ไม่มีเมตตาต่อบุคคลนั้นแล้ว

เวลาโกรธ เดือดร้อนมาก แต่พอเวลาไม่โกรธ สบายใจ ไม่เดือดร้อน

ทั้งหมดของพระธรรมที่ได้ยินได้ฟัง ทำให้เกิดความเข้าใจถูกเห็นถูก

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมโดยละเอียดโดยประการทั้งปวง

เพื่อป้องกันการคิดธรรมเอาเอง

ขอเชิญผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกัน (สหายธรรม) ร่วมแบ่งปันธรรมด้วยครับ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๓๓

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และอนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...