ศึกษาพระอภิธรรมมีความเข้าใจ มากกว่าการจำคำบาลี จะถือว่าถูกต้องไหมคะ
ดิฉันเคยชมรายการบ้านธัมมะครั้งแรก รู้สึกสนใจ ต่อมาก็หยุดเพราะไม่เข้าใจ เว้นไปนานค่ะ ต่อมาก็มาเริ่มฟังใหม่ย้อนหลังทางอินเตอร์เน็ต รับฟังท่านอาจารย์สุจินต์และวิทยากรสอนเรื่องพระอภิธรรม โดยรวมแล้วดิฉันมีความเข้าใจมากกว่าเมื่อก่อน และสนใจมาก ขนาดที่ว่า ตื่นเช้ามาก็เข้าอินเตอร์เน็ต ชมรายการบ้านธัมมะ ไปจะมืดค่ำเป็นอยู่อย่างนี้มาพักหนึ่งแล้วค่ะ เหตุที่ดิฉันสนใจและชอบมากคือ ได้ฟัง นำมาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต และต่อยอดไปถึงการปฏิบัติสมาธิ แต่มีปัญหาตรงที่ ดิฉันไม่สามารถท่องจำดวงจิตว่ามีกี่ดวง หรือยังไง แต่โดยรวมดิฉันจะทำความเข้าใจไปในคำสอนนั้นๆ ซึ่งเข้าใจได้ไม่ยากค่ะ แต่ถ้ายังไม่เข้าใจก็จะฟังซ้ำให้เข้าใจ ดิฉันอยากทราบว่า ที่ดิฉันได้ทำอยู่นี้ถูกทางหรือเปล่าค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ในความเป็นจริงแล้วหนทางที่ถูกต้อง คือ การฟังพระธรรมให้เข้าใจ โดยไม่จำเป็นที่จะต้องมุ่งที่จำชื่อ จำเรื่องราวของสภาพธรรม เพียงแต่ฟังให้เข้าใจในเรื่องนั้นเป็นสำคัญ เช่น ฟังพระอภิธรรม แม้ฟังในเรื่องจิต เจตสิก ก็เข้าใจถูกว่า เป็นแต่เพียงธรรมที่ไม่ใช่เราที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ โดยไม่จำชื่อว่า มีจิตอะไรบ้างเลย แต่ให้เข้าใจว่า มีแต่ธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไป เพื่อจุดประสงค์ที่ถูกต้อง คือ ละกิเส ละความไม่รู้ และ ละความเห็นผิดว่า มีเรา มีสัตว์ บุคคล ครับ
แต่ ขอเสริมให้พิจารณาให้ละเอียดอีกประเด็นหนึ่งว่า การปฏิบัติที่ชาวพุทธส่วนใหญ่เข้าใจผิด คือ มักเข้าใจว่า คือ การนั่งสมาธิ คือ การปฏิบัติ แต่แท้ที่จริง ไม่เป็นเช่นนั้นและ กำลังดำเนินทางผิด ซึ่งที่ถูกต้องแล้ว ปฏิบัติในพระพุทธศาสนา คือ การระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้ว่าเป็นแต่เพียงธรรมไม่ใช่เรา ที่เป็นการเจริญสติปัฏฐาน ซึ่งสามารถเกิดได้ในชีวิตประจำวัน โดยไม่ต้องไปนั่งสมาธิ หาที่สงบ ตามที่เข้าใจผิดกันโดยมาก ครับ เพราะฉะนั้น หนทางที่ถูก คือ การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม เมื่อปัญญาถึงพร้อมปัญญาจะเกิดรู้ความจริงชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นการปฏิบัติที่ถูกต้องในพระพุทธศาสนา ครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ธรรม ไม่ง่าย ไม่ใช่สิ่งที่จะเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว จึงต้องเป็นผู้เห็นประโยชน์จริงๆ มีความอดทน มีความเพียร มีความจริงใจที่จะฟัง ที่จะศึกษาพระธรรมด้วยความไม่ประมาท ที่กล่าวว่า อภิธรรม ก็คือ ธรรมที่มีจริงๆ ในขณะนี้ที่ละเอียด ลึกซึ้ง ปฏิเสธความเป็นสัตว์เป็นบุคคลอย่างแท้จริง
พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เป็นเรื่องที่ละเอียด ลึกซึ้ง แสดงถึงความเป็นจริงของสภาพธรรมแต่ละอย่างๆ ตามความเป็นจริง ไม่ว่าจะทรงแสดงในส่วนใดก็ตาม ย่อมไม่พ้นไปจากสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้ โดยโวหารโดยพยัญชนะต่างๆ ทั้งหมดทั้งปวงเพื่อให้เข้าใจสภาพธรรมที่มีจริง อันเป็นธรรมที่ละเอียดยิ่ง ที่หาความเป็นสัตว์เป็นบุคคล เป็นตัวตน ไม่ได้เลย สำคัญที่ความเข้าใจถูก เห็นถูกของผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษาอย่างแท้จริง ถ้าเป็นผู้ที่มีความละเอียดรอบคอบ ไม่ประมาทพระธรรมว่าง่าย ศึกษาด้วยความตั้งใจ ความเข้าใจก็จะค่อยๆ เจริญขึ้นไปตามลำดับ พระธรรม แม้จะยาก แต่ก็ไม่เหลือวิสัยที่จะเข้าใจได้
สำคัญ คือ ไม่ขาดการฟัง ไม่ขาดการศึกษาพิจารณาไตร่ตรอง ไม่ว่างเว้นจากการฟังพระธรรม และมีจุดประสงค์ที่ถูกต้องในการศึกษาว่า เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง เรื่องการรู้แจ้งอริยสัจจธรรม เป็นเรื่องที่ไกลมาก คงยังไม่ต้องพูดถึงในชาตินี้ แต่จะต้องอาศัยกาลเวลาที่ยาวนาน ในการสะสมความเข้าใจถูก เห็นถูกต่อไป เมื่อสะสมกุศลและอบรมเจริญปัญญาต่อไป เมื่อปัญญาเจริญขึ้นก็ย่อมจะเป็นเหตุให้ถึงการรู้แจ้งอริยสัจจธรรมดับกิเลสตามลำดับขั้นได้
เพราะฉะนั้น ในเมื่อพระธรรมละเอียดลึกซึ้ง ก็ยิ่งจะต้องมีความอดทนเป็นอย่างยิ่งที่จะค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูก เห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย เป็นการศึกษาพระธรรมตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง และจุดประสงค์ในการศึกษาต้องตรง คือ เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกขัดเกลาความไม่รู้ ซึ่งมีมากเป็นอย่างยิ่ง ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่าน...
