ฌานจิตของท่านพระสารีบุตรเกิดสลับกับกามาวจรจิตได้
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
กราบเท้า บูชา พระคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่ง
จากไฟล์เสียง 5387
ฌานจิตของท่านพระสารีบุตรเกิดสลับกับกามาวจรจิตได้
ท่านอาจารย์สุจินต์ มีข้อสงสัยอะไร ในเรื่องของ ปัจฉาชาตะปัจจัย ไหมคะ
ผู้ร่วมสนทนา ผมสงสัยครับ ที่ท่านอาจารย์ ได้กล่าวว่า ท่านพระสารีบุตร กำลัง ถวายงานพัดอยู่ แล้ว ฌานจิต ของท่าน ก็เกิดสลับกับ กามาวจรจิต คือ ขณะที่ ฌานจิต เกิด ขณะนั้น ท่านยังทำงานพัด ได้ หรือครับ
ท่านอาจารย์สุจินต์ ความเกิดดับของจิต เป็นไปอย่างรวดเร็วมากทีเดียว เพราะฉะนั้น ฌานจิต เกิดสลับกับ กามาวจรจิต ได้ โดยที่ มีภวังคจิตคั่น เหมือนอย่าง ในขณะนี้ จิตเห็น เกิด ทางจักขุทวารวิถีจิต แล้วก็มี จิต ซึ่งเป็นไป รู้ อารมณ์ เดียวกับ จิตเห็น หลายขณะ แล้วก็ดับ จิต เป็นภวังค์ คั่น แล้วก็ มโนทวารวิถีจิต รับรู้ อารมณ์ ต่อจาก ทางจักขุทวารวิถีจิตหลายขณะ ทีเดียว หลายวาระ แล้วก็ มีภวังคจิตคั่น แล้วก็ มี จิตที่ได้ยินเสียง หลายขณะ เป็นโสตทวารวิถีจิต ดับไป เมื่อเสียงดับแล้ว ก็ มีภวังค์คั่น หลายขณะ แล้วก็ มโนทวารวิถีจิต ก็เกิดขึ้น รู้ เสียงที่ได้ยิน ต่อจาก ทางโสตทวารวิถี แล้วก็ มีภวังคจิต คั่น หลายวาระ แต่ ขณะนี้ เสมือนว่า ไม่มีอะไรคั่นเลย เพราะฉะนั้น “ฌานจิต” กับ “กามาวจรจิต” ก็ย่อม เกิด สลับกัน ได้ “เสมือนว่า ไม่มีอะไรคั่นเลย”
ผู้ร่วมสนทนา นั่นสิ ปกติถ้า “ฌานจิต” แล้ว ต้องฟังอะไรไม่รู้เรื่อง ใช่ไหมครับ
ท่านอาจารย์สุจินต์ ขณะที่ เป็นภวังค์ ในขณะนี้ คั่นอยู่ ระหว่างทางตาที่เห็น กับ ทางหู โสตทวารวิถีจิตที่ได้ยิน แล้ว ท่านผู้ฟัง ขณะที่ กำลังเห็น ฟัง รู้ เรื่อง ไหมคะ ในเมื่อ ทางปัญจทวารวิถี ต้องไม่ได้ยินเสียง แล้วท่านผู้ฟัง ก็ มี จักขุทวารวิถี เกิด ตั้งแต่ ปัญจทวาราวัชชนจิต จักขุวิญญานจิต สัมปฏิจฉันนะจิต (๙) สัณตีรณจิต (๑๐) โวฏฐัพพนจิต (๑๑) ชวนจิต ๗ ขณะ (๑๒) ตฑาลัมพนจิต ๒ ขณะ (๑๓) แล้วก็ยัง เป็นภวังคจิต (๒) คั่น แล้วก็ มโนทวารวิถีจิต ก็ยังเกิดขึ้น รู้ สิ่งที่ปรากฏทางตาต่อ โดยที่ มโนทวาราวัชชนจิต เกิดแล้วดับไปชวนจิตก็เกิดต่อ แล้วก็ภวังคจิตก็เกิดคั่น ก่อนจะถึง โสตทวารวิถี แต่ ท่านผู้ฟัง ที่กำลังเห็น ในขณะนี้ ก็ฟังรู้เรื่อง ใช่ไหมคะ ไม่ใช่ว่า ฟังไม่รู้เรื่อง
ถอดคำบรรยายธรรม โดย ใหญ่ราชบุรี – ธิดารัตน์ เดื่อมขันมณี
