ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๖๙

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรม จากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๖๙

ถ้าไม่มีการตรัสรู้ของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ทรงแสดงธรรม ไม่มีใครสามารถจะรู้ความจริงได้เลย เพราะนั้นก็เป็นการสะสมของแต่ละท่านที่ ได้สะสมมาแล้ว ที่ได้เคยฟัง แต่ก็จะต้องรู้ว่าฟังพระธรรมของพระอรหันตสัมมา สัมพุทธเจ้าเป็นความละเอียดยิ่ง และต้องเป็นความรู้ความเข้าใจของเราเอง แล้วก็ไม่ท้อถอยด้วย

ปกติมีเหตุปัจจัยเกิด คิดก็คิด มีเหตุปัจจัยเกิดชอบก็ชอบ มีเหตุปัจจัยเกิด โกรธก็โกรธ นี่คือปกติของสภาพธรรมที่มีเหตุปัจจัยแล้วเกิด แล้วก็รู้ตามความ เป็นจริงว่าเป็นลักษณะของสภาพธรรมแต่ละอย่าง

จักขุวิญญาณทำกิจเห็น จักขุวิญญาณไม่ได้กระทำกิจใดๆ ทั้งสิ้น นอกจาก ทำกิจเห็น เช่นเดียวกับโสตวิญญาณ จะไม่ทำกิจใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากทำกิจได้ยิน

พื้นของความอกุศลคือความไม่รู้

โทสะ เป็นโทษกับจิตที่มีโทสะเกิดร่วมด้วย เหมือนกับว่าไฟกำลังไหม้จิต เพราะเหตุว่าประทุษร้ายจิตให้ไม่เป็นสุข และถ้ามีไฟกองใหญ่ ไฟนั้นก็ลามไปทำ ร้ายบุคคลอื่นต่อไป เพราะฉะนั้นจากการที่ทรงแสดงโทษของธรรมที่เป็นอกุศล และประโยชน์ของธรรมที่เป็นกุศล ผู้ฟังซึ่งสะสมอกุศลมามากนานแสนนานก็เริ่ม ที่จะไตร่ตรองพิจารณาและก็เห็นความเป็นอนัตตา

ถ้ามีความเข้าใจธรรมมากขึ้น ความเข้าใจนั้นเองก็จะทำให้เกิดกุศลมากหลาย ขั้นทีเดียว ไม่ใช่เพียงแต่เฉพาะขั้นทานหรือขั้นเมตตา หรือความสงบของจิตเท่านั้น ก็เป็นการเห็นประโยชน์ของการฟังเพื่อมีความเห็นถูก และเมื่อมีความเห็นถูก ความ เห็นถูกนั้นเองก็เป็นสังขารขันธ์ปรุงแต่งที่จะให้กุศลต่างๆ เกิด

เมตตาเกิดเมื่อไหร่ ขณะนั้นจะเป็นการพร้อมที่จะช่วยบุคคลอื่น มีความหวังดี ไม่ว่าจะเห็นก็มีความเป็นเพื่อน หรือไม่ว่าจะคิดถึงก็คิดถึง ในทางที่จะเป็นประโยชน์แก่บุคคลนั้น

เราอยู่ในห้วงของอกุศลหรือจมอยู่ในอกุศลธรรมมากแค่ไหน? ถ้าเป็นผู้ที่เข้าใจเรื่องกรรมและผลของกรรม จะไม่รีรอการทำกุศลทุก ประการทุกขณะด้วย ทำให้เราเจริญทางฝ่ายกุศลยิ่งขึ้น

จะรู้ได้อย่างไรว่าเราจะไม่อยู่โลกนี้ในวันไหน อาจจะเป็นขณะต่อไป พรุ่งนี้หรือเดือนนี้ก็ได้ เพราะฉะนั้นวันนี้เป็นวันดีที่สุดที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุด ตามกำลังความสามารถ สิ่งที่ดีที่สุดประเสริฐเหนือสิ่งอื่นใดคือความเข้าใจ พระธรรม

การให้อภัย ก็ทำให้บุคคลอื่นมีความสุข เขาไม่ต้องเดือดร้อนเพราะ ความโกรธของเราหรือเพราะความคิดเบียดเบียนของเรา

ถ้าไม่มีการฟังเรื่องสภาพธรรมซึ่งไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน ก็ไม่มีปัจจัยใดๆ ทั้งสิ้นที่จะทำให้สติระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ทันทีที่จุติจิตดับ ปฏิสนธิจิตเกิดต่อทันที ไม่มีใครที่จะยับยั้งได้เลย ก็เป็น การตั้งต้นของชาติ ชรา และมรณะต่อไปอีก

กุศลกรรมเจริญเพราะปัญญา ก็จะทำให้ค่อยๆ ละคลายหรือลดกำลังของอกุศล ปัญญาจะทำให้กุศลต่างๆ เจริญขึ้น ทั้งความอดทนเวลาที่ประสบกับสิ่งที่ ไม่น่าพอใจก็อดทนได้ หรือประสบกับสิ่งที่น่าพอใจก็ยังอดทนที่จะไม่ให้เป็นโลภะ อย่างรุนแรงหรือว่าแล้วแต่กำลังของปัญญา และกุศลอื่นๆ ก็เจริญด้วย

ชีวิตคน ต่างกันมาก ทุกข์ของแต่ละชีวิตก็ต่างๆ กันไป แต่ก็เป็นทุกข์ ถ้าเรา สามารถที่จะช่วยให้เขาคลายทุกข์ได้โดยกาย โดยวาจา หรือโดยความหวังดีซึ่ง เป็นใจ ซึ่งจะทำให้การกระทำทุกอย่างเป็นไปในทางที่จะเป็นประโยชน์ทั้งกับ บุคคลอื่น แล้วก็กับตนเองด้วย เพราะขณะนั้นเป็นจิตที่ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ใช่คิดถึง แต่ประโยชน์ของตน

ถ้าเรารักสุขเกลียดทุกข์ คนอื่นก็เหมือนกัน จะต่างกันอย่างไร แล้วเราจะไป

เบียดเบียนเขาไหม เราก็ไม่ได้ทำอกุศลกรรมแล้วเพราะเรารู้

ทาน (การให้) ให้ เท่าที่จะให้ได้

ประโยชน์จากการฟังพระธรรม ไม่ว่าจะเป็นพระสูตรไหน คือ ความเข้าใจถูก

มีทรัพย์สมบัติมากมาย ไม่สามารถทำให้พ้นจากทุกข์ใจได้เลย

กล้ากระทำในสิ่งที่ถูกต้อง เป็นสิ่งที่ถูกต้อง

ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม ก็จะไม่รู้อะไรเลย ตลอดชีวิต.

ขอเชิญผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกัน (สหายธรรม) ร่วมแบ่งปันธรรมด้วยครับ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๖๘

... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...