ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๘๘

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรม จากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๘๘

# ต้องมีกุศลที่ได้สะสมไว้ในปางก่อนเป็นปัจจัย ทำให้มีความสนใจในการฟังพระธรรมและมีการพิจารณาให้เข้าใจขึ้น โดยที่ขณะนี้ก็ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แท้ที่จริงแล้วก็เป็นขันธ์ เป็นธาตุ เป็นอายตนะทั้งหลายนั่นเอง

# พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงจากการตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นคำจริงทั้งหมด เป็นสัจจธรรม ไม่มีการผิดพลาดเลย

# ผู้ที่จะรู้อริยสัจจธรรม (ความจริงที่ทำให้ผู้รู้แจ้งถึงความเป็นพระอริยบุคคล) จะเป็นผู้ที่ไม่จริง จะเป็นผู้ที่หลอกลวง หรือเป็นผู้ไม่ตรง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้ เพราะฉะนั้น ใครก็ตามที่ยังไม่ได้เห็นคุณประโยชน์ของความเป็นผู้ตรง ความเป็นผู้จริง หรือสัจจะ ก็ต้องพิจารณาเห็นโทษของความเท็จ แล้วก็จะต้องรู้ว่า ถ้ายังคงมีความเท็จหรือความไม่จริง เป็นผู้ขาดสติสัมปชัญญะ เพราะฉะนั้นหวังที่จะให้สติสัมปชัญญะระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมบ่อยๆ เนืองๆ ย่อมเป็นไปไม่ได้

# ไม่ว่าพระผู้มีพระภาคจะตรัสข้อความใด เหมือนยาอันประเสริฐ พระธรรมหรือพระพุทธพจน์แต่ละคำมีคุณค่า มีประโยชน์ เพราะเหตุว่าเป็นสิ่งที่จริง เป็นสัจจะ และเกื้อกูลบุคคลที่รับฟังและพิจารณาประพฤติปฏิบัติตามได้

# บุญทั้งหลายที่คิดว่า จะเกิดได้มากนั้น เป็นไปไม่ได้ถ้าไม่ฟังพระธรรม แต่ถ้ามีการฟังพระธรรมและเข้าใจและน้อมประพฤติปฏิบัติตาม กุศลนานาประการจะเจริญขึ้น

# พอใจลาภอันประเสริฐที่ได้แล้วหรือยัง หรือว่ายังไม่ชอบใจลาภนี้ อยากได้ลาภอื่น เพราะว่าลาภอันประเสริฐที่ยอดเยี่ยม คือ ศรัทธาในพระผู้มีพระภาคเจ้า

# ถ้าอันแรกไม่มี อันต่อไปก็มีไม่ได้ การได้ฟังพระธรรมครั้งแรกๆ ไม่มี ครั้งต่อๆ ไป ก็มีไม่ได้ หรือว่า ศรัทธาในพระผู้มีพระภาคครั้งแรกไม่มี ครั้งต่อๆ ไป ก็มีไม่ได้

# สัจจะที่ถูกต้องต้องเป็นไปในกุศล ต้องเป็นไปในการอบรมเจริญปัญญา ไม่ใช่เป็นไปในความงมงาย ในความลุ่มหลง หรือ ไม่ได้เป็นไปในอกุศล เพราะเหตุว่า สัจจะที่จะเป็นบารมี ต้องเป็นไปในการเจริญปัญญาเพื่อรู้แจ้งอริยสัจจธรรม

# ถ้าไม่พิจารณาข้อปฏิบัติจริงๆ ย่อมจะหลงไปสู่หนทางที่ไม่ทำให้เกิดปัญญา แม้ในสมัยพระผู้มีพระภาค ก็มีผู้ที่แสดงหนทางผิด และมีผู้ปฏิบัติตามผู้ที่แสดงหนทางผิดๆ นั้นด้วย

# ถ้าขณะใดที่ความโกรธเกิดขึ้น เป็นการแสดงการปรากฏให้รู้ถึงกิเลสที่มีอยู่ในใจว่า เป็นสังโยชน์ คือ เป็นสิ่งที่ผูกพันท่านไว้ในสังสารวัฏฏ์

# กุศลที่เกิดขึ้น ที่ท่านเจริญอบรมขึ้น จะชนะความไม่ดีที่มีอยู่ในตัวท่านเอง

# การคิดที่จะให้ ก็คงจะมีบ้าง แล้วก็ให้จริงได้หรือเปล่า หรือว่าเพียงคิด? ถ้ายังให้จริงๆ ไม่ได้ ก็แสดงว่า ยังมีความตระหนี่อยู่ แล้วจะชนะความตระหนี่ที่มีในขณะนั้นได้อย่างไร มีด้วยวิธีเดียว คือ ชนะความตระหนี่ด้วยการให้ ให้ทันทีในขณะนั้น ชนะความตระหนี่ แต่ถ้ายังรีรอ ก็ไม่ชนะ

# เป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ สำหรับคำนินทาและสรรเสริญ เมื่อเป็นเรื่องธรรมดาอย่างนี้ ใครเสียเวลาเร่าร้อนใจ หวั่นไหว ก็เป็นผู้ไม่ฉลาดเลย เพราะเหตุว่า ไม่รู้สภาพธรรมที่เป็นธรรมดาของโลก

# ถ้าใครทำกุศลกรรม ถึงคนอื่นจะไปขอร้องไม่ให้กุศลกรรมให้ผล ก็เป็นไปไม่ได้ หรือว่าถ้าใครทำอกุศลกรรม ถึงใครจะไปช่วยกันอ้อนวอน ขอร้องอย่าให้บุคคลนั้นได้รับผลของอกุศลกรรม ก็เป็นไปไม่ได้เลยเหมือนกัน

# ทุกท่านก็ยังมีร่างกาย มีตา มีหู มีจมูก มีลิ้น มีกาย มีใจ ที่จะคิด ที่จะไตร่ตรองธรรม ที่จะพิจารณาธรรม ก็ควรที่จะใช้ร่างกายนี้ให้เป็นประโยชน์

# ทางหู มีความสำคัญ โดยที่ว่า เป็นสวนานุตริยะ (การฟังที่ยอดเยี่ยม) ทำให้มีการได้ยินได้ฟังที่ประเสริฐสุด คือ การได้ฟังพระธรรม

# ถ้าพิจารณาโดยความเป็นธาตุ ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีตัวตน อย่างการเห็นก็เป็นธาตุชนิดหนึ่ง การได้ยินก็เป็นธาตุชนิดหนึ่ง การได้กลิ่น ก็เป็นธาตุชนิดหนึ่ง เอาความเป็นสัตว์ เป็นตัวตน เป็นบุคคลออก ก็จะเห็นตามความเป็นจริงว่า แต่ละขณะนี้ก็เป็นเพียงแต่ละธาตุ ซึ่งอาศัยเหตุปัจจัยต่างๆ กัน เกิดขึ้นปรากฏแล้วก็ดับไป

# ถ้าเป็นอกุศลแล้ว ต้องกล้าออกจากอกุศลอย่างเร็วที่สุดด้วยความไม่ประมาท เพราะว่าถ้าช้าก็จะทำให้ออกจากอกุศลนั้นยากขึ้น จนในที่สุดก็อาจจะสายเกินไปที่จะออกจากอกุศลนั้นได้ และอาจจะเป็นอย่างนี้ทุกๆ ชาติ.

ขอเชิญผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกัน (สหายธรรม) ร่วมแบ่งปันธรรมด้วยครับ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๘๗

... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...