ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๘๙

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรม จากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจสั้นๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีเวลาน้อย เพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อความที่สั้น แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์อยู่ในตัว ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๘๙

ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา (ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน) เป็นคำที่พระผู้มีพระภาคทุกพระองค์ตรัส และคำนี้ไม่ขัดกันไม่ว่าจะเป็นคำหน้าหรือคำหลัง ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดในพระไตรปิฎก

ถ้ามีปัญญามากถึงความเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า วจีกรรมต้องคล้อยตามพระญาณอยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้น ก็จะไม่มีคำพูดที่กล่าวว่า ไม่ดีเลย คือไม่มีคำพูดที่พูดเพราะคะนอง หรือว่า เพราะความสนุกสนาน

การที่ไม่สามารถจะเป็นผู้ที่ฟังอย่างตั้งใจ คือ ไม่สามารถตั้งตนไว้ชอบได้ ก็เพราะเหตุว่าไม่ได้เป็นผู้ที่ทำบุญไว้ในชาติปางก่อน เพราะฉะนั้น ชาตินี้กำลังจะเป็นชาติปางก่อนของชาติหน้า ก็ควรที่จะได้สะสมบุญ คือ ตั้งใจฟังด้วยความใส่ใจอย่างถูกต้องแยบคาย

การที่จะให้พระธรรมที่ได้ฟังเป็นประโยชน์จริงๆ นั้น ต้องด้วยความไม่ฟุ้งซ่าน เพราะผู้ที่ฟุ้งซ่านนั้น ก็จะเป็นผู้ที่ไม่เข้าไปนั่งใกล้สัตบุรุษ คือ จะไม่เป็นผู้ที่ฟังธรรมเลย

คงจะไม่มีใครที่สามารถจะเริ่มต้นพระสูตรหนึ่งจนจบ หรือว่าชาดกหนึ่งจนจบ แต่ว่าสำหรับท่านพระอานนท์ ทุกสูตร และทุกชาดก จำได้หมด เพราะฉะนั้น ความจำ การทรงจำ การเป็นผู้ฟังมาก การเป็นผู้สั่งสมสุตะของท่าน จะมากมายสักเพียงใด ถ้าเทียบกับคนในสมัยนี้ ก็จะเห็นความห่างไกลมากทีเดียว

ที่สำหรับเก็บสิ่งที่ได้ยินได้ฟังในตู้ คือ หทัย คือ เก็บไว้ที่ใจ ผู้ใดก็ตามที่สั่งสมพระธรรมที่ได้ฟังไว้ในตู้ คือ หทัย และก็ธรรมที่ได้ฟังนั้นยังคงอยู่ดุจรอยจารึกที่ศิลา ภิกษุนี้ ชื่อว่า สั่งสมสุตะ

พวกเดียรถีย์ที่เห็นพระผู้มีพระภาค มีจักขุวิญญาณกุศลวิบาก แต่ว่าไม่พอใจ เกิดความโทมนัส ในขณะนั้นก็ไม่เป็นประโยชน์

ถ้าเห็นพระผู้มีพระภาคแล้วไม่ฟัง เป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุมรรคผล เพียงเห็นไม่สามารถที่จะบรรลุมรรคผลได้ แต่เมื่อเห็นแล้ว เห็นทำไม เห็นแล้วได้ฟังพระธรรมด้วย ไม่ใช่ว่าเห็นชั่วคราว เพียงเห็น แต่ว่าเห็นเพื่อฟังพระธรรม เพราะฉะนั้น ผู้ที่ไปเฝ้าเพื่อที่จะได้เห็น และได้ฟังพระธรรมด้วย

เรื่องของการฟังพระธรรม เป็นเรื่องยาก ถ้าบุคคลนั้นไม่เคยสะสมบุญมาก่อนในอดีต ย่อมไม่ได้ลาภ คือ ศรัทธาแม้ในการฟัง เพราะว่าย่อมมีเหตุการณ์หลายอย่างที่จะเป็นเครื่องขัดขวางการฟังธรรม

ลาภที่ประเสริฐ คือ ศรัทธา ศรัทธา คือ สภาพที่ผ่องใสด้วยความเลื่อมใสในพระคุณทั้ง ๓ ของพระผู้มีพระภาค (พระบริสุทธิคุณ พระปัญญาคุณ และพระมหากรุณาคุณ) เพราะว่าบางคนไม่เชื่อว่ามีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่เชื่อว่าพระองค์เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็มีมาก หรือคิดว่าพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เหมือนอย่างคนธรรมดาทั่วๆ ไป คือ สอนให้มีศีลธรรมเท่านั้น ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ชื่อว่า ไม่รู้จักพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ใช่เป็นผู้ที่ได้ลาภคือ ได้ศรัทธาในพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะเหตุว่าไม่รู้ว่า การเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นคืออย่างไร

ไม่ว่าใครจะมีปัญหาข้อสงสัยใดๆ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นเทวดา ไม่ว่าจะเป็นพรหมบุคคลก็ตาม พระผู้มีพระภาคพร้อมที่จะทรงแสดงธรรมกับบุคคลนั้น เพราะเหตุว่าทรงเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ต้องมีการตระเตรียมก่อนเลย

เห็น มีจริงๆ เกิดเพราะเหตุปัจจัย แล้วก็ดับไปจริงๆ ไม่ใช่กุศลด้วย ไม่ใช่อกุศลด้วย

ในสังสารวัฏฏ์ ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมเลย ก็จะไม่ได้ยินคำว่า ธรรม ไม่ได้ยินคำว่า อนัตตา (ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน) เลย

ชวนกันไปปฏิบัติ ก็คือ ชวนกันไปไม่รู้

สิ่งที่จะชำระความสกปรกของจิต คือ พระธรรม

ขณะที่ไม่รู้ความจริง เป็นอกุศลทั้งหมด

ชีวิต สั้นมาก มีโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรมเข้าใจขึ้น ก็สะสมไว้ในจิต ไม่สูญหายไปไหน

อาศัยความเข้าใจ จึงจะละความอยากความต้องการ

กำลังสนุกสนาน แล้วก็ไม่มี กำลังอร่อย แล้วก็ไม่มี กำลังเพลิดเพลิน แล้วก็ไม่มี

แยกกันเด็ดขาด ระหว่างความดีกับความชั่ว ความชั่วจะเป็นความดีไม่ได้ ความดีจะเป็นความชั่วไม่ได้

ขอโทษแล้ว เป็นคนดีหรือเปล่า?

เมื่อรู้ว่าผิดแล้ว ยังจะทำผิดต่อไปอีกหรือไม่?

กุศลเพิ่มขึ้น เมื่อความเข้าใจเพิ่มขึ้น เมื่อมีอกุศลเกิดเพิ่มมากขึ้นๆ แสดงว่าความเข้าใจยังน้อย.

ขอเชิญผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกัน (สหายธรรม) ร่วมแบ่งปันธรรมด้วยครับ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๘๘

... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ ...