เกิดมาเพื่อเป็นคนดี เท่าที่จะดีได้
ทรงบำเพ็ญบารมีถึง ๔ อสงไขยแสนกัปป์ เพื่อความเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงตรัสรู้ความจริง ซึ่งยากที่จะรู้ตามได้ เพราะพระธรรมนั้นละเอียดลึกซึ้งยิ่งนัก ทรงจำแนกธรรมโดยประการต่างๆ โดยละเอียด และให้เห็นโทษของอกุศล เห็นคุณของกุศล ทั้งหมดเป็นสิ่งที่มีจริง ควรรู้ไหม? ตามความเป็นจริง มีบุตร มีโค เป็นสุขหรือเป็นทุกข์ ควรรู้ตาม การมีสิ่งต่างๆ เหล่านั้นเป็นทุกข์เป็นความจริงแท้แน่นอนเพราะนำมาซึ่งความติดข้อง แสดงให้เห็นว่า กว่าจะรู้ความจริง ละความติดข้องเพราะรู้ความจริง เมื่อเป็นความจริงก็สามารถประจักษ์แจ้งได้ กว่าจะค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูก ก็รู้แม้ติดข้องก็มีจริง ตั้งแต่เกิดจนตายมีสิ่งที่มีจริงเกิดแล้วดับไป ไม่ใช่เราเลย ติดข้องมีจริงเกิดแล้วดับ ไม่ใช่ติดข้องเกิดแล้วทุรนทุรายจะไปทำอย่างอื่น จะหาทางดับความติดข้องซึ่งเป็นไปไม่ได้ ฟังไว้ให้มั่นคงว่า ความจริงเป็นอย่างนี้ ควรอย่างยิ่งที่จะรู้ ตา มีจริงไหม? สิ่งที่ปรากฏให้เห็นได้มีจริงไหม? ทรงแสดงเป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง เพราะไม่รู้จึงติดข้องด้วยความเป็นเรา เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดสะสมความติดข้องไปเรื่อยๆ และเมื่อเกิดมาแล้วจะไม่ให้ติดข้องก็ไม่ได้ แต่เข้าใจความจริงได้ว่า ติดข้องก็เป็นธรรม ไม่ใช่เรา เข้าใจสิ่งที่มีจริงว่า เป็นสิ่งที่เกิดแล้วดับไป แต่ละหนึ่ง จิตไม่ใช่ เจตสิก ความติดข้องที่สะสมมานานแสนนานในสังสารวัฏฏ์ กว่าจะค่อยๆ ฟังให้เข้าใจ จนกว่าจะเข้าใจถูกเห็นถูกว่าเป็นสิ่งที่มีจริงๆ จนกว่าจะประจักษ์แจ้งการเกิดดับ กว่าจะเข้าใจคำสอนต้องเข้าใจในพระมหากรุณาคุณ พระปัญญาคุณ พระมหาบริสุทธิคุณ พระมหากรุณาที่ทรงแสดงทั้ง๓ ปิฎก ก็เพื่อเข้าใจความจริงแต่ละหนึ่งที่เกิดขึ้นแล้วดับไป จนกว่าจะไม่มีเรา เมื่อแต่ละสิ่งเกิดขึ้นแล้วดับไป ไม่ใช่เรา ก็ไม่ติดข้อง
ทรงจำแนกให้เห็นสภาพธรรมที่เกิดขึ้นแล้วดับไปในชีวิตประจำวัน เกิดเพียงชั่วคราว รูป เสียง กลิ่น รส โผฎฐัพพะ เกิดแล้วดับไป ทรงไว้ซึ่งทุกข์ เห็น ไม่เที่ยง เกิดแล้วดับ ฟังเพื่อเตือนให้เห็นโทษ ฟังเพื่อน้อมเห็นโทษของ รูป เสียง... แต่ต้องเป็นอย่างนี้จนกว่าจะประจักษ์การเกิดขึ้นและดับไป ฟังแล้วน้อมที่จะละคลายบ้างไหม เห็นโทษของกิเลส และเริ่มคิดที่จะละไหม? หรือเหมือนเดิม คิดว่าเรามีกิเลสแล้วจะละได้อย่างไร? แค่คิดว่าควรจะละไหม? เมื่อคิดแล้วจึงรู้ว่า หนทางคืออะไร ประโยชน์จริงๆ เห็นโทษของกิเลสคือ โลภ นำมาซึ่งทุกข์ วันนี้ใครมีทุกข์ก็เพราะกิเลส ให้รู้จักกิเลสตามความเป็นจริง ฟังธรรมเพื่อรู้ว่าเป็นธรรม กิเลสมากๆ นำมาซึ่งอภิสังขารคือ การกระทำกรรม ผลของกรรมเพียงชั่วขณะสั้นๆ เห็น ได้ยิน.. แต่หลังเห็น ได้ยิน เพลิดเพลินไปอีกแล้ว กิเลสก็ติดตามมาเพิ่มพูนขึ้นอีกจากผลของกรรมที่ได้กระทำมา เพียงเห็น ได้ยิน.. กิเลสตามมาเท่าไร? คิดบ้างไหมที่จะละบ้าง เสื้อผ้ามากมาย ก็ยังแสวงหาอีก รับประทานอาหารต้องเติมเค็มอีกหน่อย หวานอีกนิด หรือไม่เดือดร้อน เห็นโทษของกิเลส สะสม มีการเกิดซ้ำบ่อยๆ ที่จะขัดเกลากิเลสเป็นอัธยาศัย โกรธคนนั้นคนนี้ กิเลสก็เผาตนเองก่อน แท้จริงไม่มีใครเลย มีเพียงจิต เจตสิก และรูปที่เกิดขึ้นเป็นไป แล้วโกรธใคร ควรเมตตาต่อกัน สะสมอัธยาศัยความเป็นผู้มีใจดี.. กิเลสทรงไว้ซึ่งทุกข์ กว่าจะละคลายเช่นนี้ก็ไม่พอ ต้องด้วยปัญญาที่เห็นโทษของกิเลสที่เกิดขึ้น เพราะยังมีเหตุปัจจัยให้เกิดว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เรา ต้องเป็นปัญญาที่รู้ตามความเป็นจริง จะหมดกิเลสได้ด้วยปัญญาที่รู้ตามความเป็นจริง ยากแสนยากที่จะรู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏขึ้นอยู่กับได้สะสมความเข้าใจมามากน้อยแค่ไหนในแต่ละชาติ
เกิดมาเพื่อเป็นคนดี เท่าที่จะดีได้ในแต่ละชาติ ศึกษาธรรมเพื่อขัดเกลากิเลสค่อยๆ ละกิเลสจนหมดสิ้นด้วยปัญญา ถ้าไม่มีปัญญาในขณะนั้นว่าเป็นเพียงธรรมที่เกิดขึ้นขณะนั้น กิเลสก็สะสมต่อไป เป็นหนทางเดียวคือ ความเข้าใจถูกสิ่งที่กำลังปรากฏ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ..
