ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๐๘

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจเพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นข้อความที่สั้นบ้าง ยาวบ้าง แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์ พอที่จะเข้าใจได้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๐๘

≠ ถ้าเป็นพุทธบริษัทผู้ไม่ประมาท ก็จะพิจารณาได้ว่า ถ้ามีความเห็นผิดประการใดต้องรีบทิ้ง ต้องรีบเปลี่ยนและแก้ให้เป็นความเห็นถูกขึ้น

≠ ถ้าไม่มีความเข้าใจในพระธรรม และคบหาสมาคมกับความเห็นผิด ก็ย่อมจะต้องเห็นผิดตามไปด้วย

≠ บางคนคิดแต่เรื่องทาน แต่ไม่ได้คิดเรื่องศีล คือ การวิรัติงดเว้นกาย วาจาที่จะทำให้คนอื่นเดือดร้อน เพราะฉะนั้นเวลาที่จะถวายทาน ไม่ว่าเมื่อไร ขณะไหน ก็ไม่ควรที่จะถวายด้วยความข้องใจ หรือว่าด้วยมลทิน คือกิเลส ไม่ว่าจะเป็นดูหมิ่น ดูแคลน หรือว่าไม่นอบน้อมก็ตาม พึงถวายด้วยจิตที่ผ่องใสเท่านั้น

≠ การคิดนึกของแต่ละคนบังคับบัญชาไม่ได้เลย ถ้าสะสมอกุศลที่จะคิดในทางอกุศล ก็ย่อมคิดในเรื่องอกุศลต่างๆ

≠ โกรธเกิดขึ้นขณะเดียว คิดว่าไม่มาก ใช่ไหม? แต่ทีละขณะ สองขณะไปเรื่อยๆ ก็ย่อมจะเป็นเหตุที่สามารถที่จะไปสู่อบายภูมิได้

≠ การที่ชาตินี้เป็นบุคคลที่โกรธมาตั้ง ๑๐ กว่าปี แล้วยังไม่ลืม ก็เพราะเหตุว่าสะสมมาที่จะผูกโกรธ แล้วก็นึกโกรธบ่อยๆ ต้องเคยเป็นอย่างนี้มาแล้ว และถ้ายังไม่เห็นโทษ ชาติต่อไปก็ยังจะต้องเป็นอย่างนี้อีก

≠ ตราบใดที่ยังไม่ใช่พระอนาคามีบุคคล อย่าไปถามใครเลยเรื่องวิธีอื่นที่จะทำให้ไม่มีโทสะ เพราะเหตุว่ามีวิธีเดียวเท่านั้น คือ ต้องเจริญปัญญาจนรู้แจ้งอริยสัจจธรรมถึงขั้นพระอนาคามีบุคคลเมื่อไร เมื่อนั้นจึงจะไม่มีโทสะ

≠ มีข้อความตอนหนึ่งในอรรถกถา ซึ่งมีข้อความว่า ผู้ที่สอนสิ่งที่ไม่จริง เป็นมุสาวาท มุสาวาทในที่นี้หมายความว่า คำที่สอนทั้งหมดเป็นสิ่งที่ไม่จริง ไม่เป็นเหตุ ไม่เป็นผล ไม่เป็นหนทางแท้จริงที่จะให้เกิดปัญญาได้ เพราะฉะนั้นคำสอนนั้นๆ ทั้งหมดเป็นมุสาวาท แต่ถ้าเป็นพระธรรมเทศนาที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง เป็นความจริงทั้งหมด ไม่ตรัสมุสาวาทเลย

≠ ไม่ว่าพระผู้มีพระภาคจะตรัสข้อความใด เหมือนยาอันประเสริฐ พระธรรมหรือพระพุทธพจน์แต่ละคำมีคุณค่า มีประโยชน์ เพราะเหตุว่าเป็นสิ่งที่จริง เป็นสัจจะ และเกื้อกูลบุคคลที่รับฟังและพิจารณาประพฤติปฏิบัติตามได้

≠ วันทั้งวันโอกาสของกิเลสมีมากอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นการที่จะได้ฟังพระธรรมหรือการพิจารณาธรรม หรือสนทนาธรรม เป็นแต่เพียงโอกาสที่สั้นและเล็กน้อยมาก ที่ขณะนั้นอกุศลไม่มีกำลังพอที่จะให้ไม่ฟัง แต่เวลาที่เกิดไม่ฟังหรือเกิดการสนใจน้อยลง จะเห็นได้ว่า ขณะนั้นเป็นการเปิดช่องให้กิเลสซึ่งมีอยู่แล้วในชีวิตประจำวัน ค่อยเพิ่มโอกาสที่จะมีกำลังขึ้นอีกจากการไม่ฟังธรรม จากการไม่พิจารณาธรรม จากการไม่สนทนาธรรม

≠ ทุกท่านกำลังเดินตามพระผู้มีพระภาคเวลาที่ฟังพระธรรม เข้าใจหนทางที่จะประพฤติปฏิบัติที่จะอบรมเจริญปัญญา

≠ ถ้าเป็นอกุศลแล้ว ต้องกล้าออกจากอกุศลอย่างเร็วที่สุดด้วยความไม่ประมาท เพราะว่าถ้าช้าก็จะทำให้ออกจากอกุศลนั้นยากขึ้น จนในที่สุดก็อาจจะสายเกินไปที่จะออกจากอกุศลนั้นได้ และอาจจะเป็นอย่างนี้ทุกๆ ชาติ

≠ ถ้ามีผู้บอกว่า ปฏิบัติเลย ไม่ต้องศึกษา ไม่ต้องเข้าใจอะไรเลย กับมีผู้ที่บอกว่า
ให้ศึกษาให้เข้าใจก่อน แล้วก็ควรพิจารณาว่า อะไรเป็นเหตุเป็นผลที่ถูกต้อง จะยอมเชื่อใคร?

≠ ทุกขณะเป็นอนัตตา ไม่มีอะไรเลยที่ไม่ใช่อนัตตา เห็นก็เป็นอนัตตา ได้ยินก็เป็นอนัตตา คิดนึกก็เป็นอนัตตา สติก็เป็นอนัตตา ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา แต่ไม่รู้ว่าเป็นอนัตตา จึงยึดถือว่าเป็นเรา

≠ ความจริงต้องเป็นความจริง ไม่เข้าใจธรรมแน่นอน ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม หรือฟังด้วยความประมาท ก็ไม่เข้าใจ

≠ เพื่อนโกรธเพื่อนได้ไหม? โกรธขณะไหน ไม่ใช่เพื่อนขณะนั้น ไม่ว่าเขาเป็นใคร โกรธใครเมื่อไหร่ คนนั้นไม่ใช่เพื่อน ไม่มีเมตตาในขณะนั้น

≠ เกิดมาแล้ว มีน้อยคนที่จะไม่ติดในลาภ ยศ สักการะ สรรเสริญ

≠ พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง เพื่อให้เข้าใจถูกต้อง เป็นไปเพื่อละความไม่รู้
ความเห็นผิดและกิเลสทั้งหมด

≠ จะไม่ละเลยโอกาสของการทำดี แม้เพียงเล็กน้อย เพราะเห็นคุณของความดี

≠ ธรรมหลากหลายมาก ไม่ว่าจะหลับหรือตื่น ตั้งแต่เกิดจนตาย เป็นธรรมทั้งหมด

≠ ชาติเดียวไม่พอสำหรับการที่จะอบรมเจริญปัญญาที่จะรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏ

≠ ฟังพระธรรมไปตลอดชีวิต.

ขอเชิญผู้ศึกษาพระธรรมร่วมกัน (สหายธรรม) ร่วมแบ่งปันธรรมด้วยครับ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม-ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๐๗

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...