ความทุกข์ที่ยากจะหาย
วันนี้มีความทุกข์ค่ะ น้องหมาที่เลี้ยงมา 15 ปีจากไปแบบไม่ตั้งตัวด้วยอาการป่วย เค้าไปเร็วมาก ทำใจไม่ได้ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง กลับบ้านก็เห็นแต่ภาพเค้านอนอยู่มุมนั้นมุมนี้ของบ้าน เห็นของเค้า ทำใจไม่ไม่ได้เลยค่ะ รักเค้าเหมือนลูก เป็นห่วงเค้าเค้าไม่เคยไปไหนตัวเดียวกลัวเค้าเคว้งคว้าง กลัวเค้าหนาว กลัวสารพัด นึกถึงเค้าตลอดเวลา จนกลัวว่าเค้าจะห่วงเราจนไปเกิดไม่ได้ แต่ก็ทำใจไม่ได้ ควรทำยังไงดีคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็ยังจะต้องมีทุกข์เป็นธรรมดา ไม่ว่าใคร หรือ บุคคลใด ผู้ที่ไม่ทุกข์อีกเลย คือ ผู้ที่ดับกิเลสจนหมดสิ้น เพราะฉะนั้น หนทางที่ถูก ที่จะแก้ทุกข์คือ เข้าใจทุกข์ที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา อยู่กับความทุกข์ด้วยความเข้าใจ เข้าใจว่าจะต้องทุกข์ วิธีแก้ทุกข์ จะต้องมีปัญญาความเข้าใจถูก ซึ่งปัญญาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม จากพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง
ซึ่งควรพิจารณาความจริงว่า สัตว์แต่ละชีวิตก็มีกรรมเป็นของๆ ตน สัตว์ตายหรือใครจะตายก็เพราะ กรรมของตนเอง ไม่มีใครจะสามารถทำให้ใครตายได้ เมื่อสัตว์เกิด สุนัขเกิด ก็มาด้วยกรรมของสัตว์นั้นเอง และ เมื่อตายก็ตายด้วยกรรมของสัตว์ ต่างคนต่างมา ต่างคนก็ต่างไป ที่สำคัญที่สุด เมื่อสัตว์ตายแล้วก็ต้องเกิดทันที เพราะฉะนั้น สุนัขที่ตายไปแล้ว ก็เกิดแล้ว เขาก็อาจเกิดในสถานที่ดีๆ ควรจะเศร้าโศก ถึงสัตว์ สุนัข ที่ไปในสถานที่ หรือ เกิดในที่ดีแล้วหรือไม่
หากจะเศร้าโศกถึงสัตว์ที่จากไป ก็ควรคิดถึงตนเองที่จะต้องจากไป ดังเช่น สัตว์นั้น ควรที่จะไม่ประมาทในชีวิต ที่จะศึกษาธรรม อบรมปัญญา ในช่วงเวลาที่มีชีวิตที่เหลือน้อย ความตายก็ใกล้มาทุกขณะ ความตายของผู้อื่น ย่อมเป็นเครื่องเตือนให้น้อมเข้ามาในตนว่า ควรใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท สิ่งที่ติดตัวไปได้ คือ ความดี และความไม่ดี แต่สิ่งที่เป็นที่พึ่ง คือ กุศล บุญที่กระทำ และสัตว์ หรือ ญาติที่เสียชีวิตไป สิ่งที่เป็นประโยชน์กับเขา คือ ไม่ใช่ความเศร้าโศกของเรา แต่ คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์กับผู้รับ คือ ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ครับ
ขับรถชนสุนัข ไม่หยุดรถให้คนตาบอดข้ามถนนในที่จราจรหนาแน่น
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เพราะยังมีความติดข้องยินดีพอใจ จึงเป็นเหตุนำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจ เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย จึงต้องอาศัยพระธรรมเป็นที่พึ่ง ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกว่า แม้ความเศร้าโศกเสียใจที่เกิดขึ้น ก็เป็นธรรม ไม่ใช่เรา ขณะที่เข้าใจความจริง ขณะนั้น ไม่เศร้าโศก ไม่เสียใจ ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
