ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๑๑

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจเพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นข้อความที่สั้นบ้าง ยาวบ้าง แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์ พอที่จะเข้าใจได้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๑๑

~ ผู้ที่มีความเคารพในการที่จะได้กล่าวตามพระธรรมวินัย ผิดหรือที่จะทำให้คนได้เข้าใจถูกต้องว่า ตามพระธรรมวินัย คือ อย่างไร?

~ พระภิกษุที่สละความเป็นคฤหัสถ์แล้ว หมายความว่าจะเป็นคฤหัสถ์อีกต่อไป ไม่ได้ ท่านมีกำเนิดใหม่ กำเนิดของท่าน คือ ศีล ศีลเป็นกำเนิดของพระภิกษุที่จะต้องประพฤติปฏิบัติตามสิกขาบท (สิ่งที่จะต้องศึกษาและประพฤติปฏิบัติตาม) เพื่อประโยชน์ของพระภิกษุ

~ พุทธบริษัท คือ ผู้ที่ได้เข้าใจธรรม มีความเคารพในพระรัตนตรัย แล้วก็ต่างกันเป็นเพศบรรพชิต กับ คฤหัสถ์

~ ถ้าเป็นภิกษุ แต่ว่าไม่เข้าใจธรรม ประโยชน์อยู่ตรงไหน? และใครจะได้รับประโยชน์จากภิกษุ (ประเภทนี้) ที่จะกล่าวว่า อีกหน่อยต่อไปก็ไม่มีภิกษุ ไม่มีใครจะบวช ไม่ใช่เรื่องว่า ใครจะบวช หรือ ไม่บวช แต่ว่าถ้าไม่เข้าใจธรรม ก็ไม่มีภิกษุ ไม่ใช่ว่าต้องการเพียงภิกษุ ที่ไม่เข้าใจธรรม และคิดว่าควรจะมีไว้ ซึ่งความจริงเพื่อประโยชน์อะไร? นอกจากเป็นการทำลายคำสอนของพระศาสนา

~ พระภิกษุเป็นประโยชน์แก่ชาวโลกอย่างไร ถ้าไม่ศึกษาธรรม จะมีความเข้าใจธรรมที่จะเป็นประโยชน์ต่อชาวโลกไหม? เพราะฉะนั้น ถ้าไม่อบรมเจริญปัญญาเพื่อที่จะขัดเกลากิเลส บุคคลนั้นก็เป็นคฤหัสถ์ ไม่ต้องเป็นพระภิกษุก็ได้ ด้วยเหตุนี้ก็ต้องเข้าใจให้ถูกต้องว่าพระภิกษุที่จะเป็นประโยชน์แก่ชาวโลก เพราะมีความเข้าใจธรรม ซึ่งหมายความว่าต้องศึกษาพระธรรมด้วยความเคารพอย่างยิ่ง เมื่อศึกษาพระธรรมแล้วก็แสดงธรรมกับคฤหัสถ์

~ ความเข้าใจพระธรรม จะขัดเกลากิเลส

~ กิเลสเป็นธรรมที่ตรงกันข้ามกับธรรมฝ่ายดี ทำให้จิตตกไปทางฝ่ายอกุศล เศร้าหมอง เพราะฉะนั้น ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้รู้จักกิเลส จึงสามารถที่จะละกิเลสได้

~ พุทธบริษัทที่ฟังพระธรรม ฟังเพื่ออะไร? เพื่อจะได้ไม่เป็นข้าศึกต่อพระพุทธศาสนา

~ แม้ผู้ฟังพระธรรม จะเข้าใจถูกต้องแม้สักนิดหนึ่ง นั่น ก็เป็นผลของการได้เผยแพร่พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง

~ กุศลจิต ทำให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีงาม

~ ขณะใดที่ใครเกิดความปรารถนาความต้องการอะไร ก็จะพะวงถึงแต่สิ่งนั้น ในขณะนั้น จิต ตกเป็นทาสของสิ่งนั้นโดยไม่รู้สึกตัว

~ ควรเจริญกุศลทุกทางทุกโอกาส เพราะเมื่อเป็นโอกาสของกุศลแล้วไม่ทำกุศล โอกาสของกุศลก็หมดไป โอกาสทำกุศลเป็นโอกาสที่หายากในชีวิต ในวันหนึ่งๆ ลองพิจารณาว่าอกุศลมากหรือกุศลมาก เมื่อมีโอกาสที่จะเจริญกุศลทางใด ก็ไม่ควรให้โอกาสนั้นผ่านไป เพราะเมื่อกุศลไม่เกิด อกุศลก็เกิด

~ ผู้ที่เห็นโทษของอกุศลว่า ถ้าไม่รีบขัดเกลาบรรเทาในชาตินี้ ในชาติต่อๆ ไป ก็จะเพิ่มความเป็นบุคคลที่หนาแน่นด้วยอกุศลมากยิ่งขึ้นอีกทุกชาติไป แทนที่จะคิดถึงอานิสงส์หรือผลที่จะได้รับ ก็ควรที่จะคิดถึงว่า อกุศลมากจนเกินกว่าที่จะดับได้อย่างรวดเร็ว เพราะฉะนั้น ก็จะต้องอบรมเจริญกุศลทุกประการ เพื่อที่จะละอกุศลนั้นได้เป็นสมุจเฉท (ถอนขึ้นได้อย่างเด็ดขาด) ในวันหนึ่ง

~ ข้าศึก (ศัตรูคือกิเลสซึ่งเป็นเครื่องเศร้าหมองของจิต) อยู่ใกล้ที่สุด คือ อยู่ในใจ
เกิด ก็เกิดที่นั่น ทำร้าย ก็ทำร้ายตรงนั้น แล้วก็ยังเป็นปัจจัยที่จะทำให้ทำร้ายคนอื่นต่อไปได้ด้วย ซึ่งเป็นอันตรายเพิ่มขึ้นๆ นอกจากนั้น ข้าศึกที่ทำลายพระศาสนา ก็คือ ไม่ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจให้ถูกต้อง

~ เงินทองมหาศาล ถึงแม้ว่าน้ำจะไม่ท่วม ไฟจะไม่ไหม้ หรืออะไรก็ตามทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นภัยพิบัติอันตรายต่างๆ แม้ไม่เกิดขึ้น คนก็เป็นทุกข์ แต่ถ้าเขาสามารถที่จะมีความเข้าใจที่ถูกต้อง ยามใดไม่มีทางที่จะเป็นทุกข์ได้ ถ้าเขามีความเข้าใจพระธรรมในขณะนั้น

~ ผู้ที่จะกล่าวพระธรรมวินัย ต้องเป็นผู้ที่เข้าใจพระธรรมวินัย

~ ความเข้าใจถูกเห็นถูก จะผิดไม่ได้

~ แต่ละคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทำให้เกิดสิ่งที่ไม่เคยเกิดในสังสาร วัฏฏ์ คือ ความเข้าใจถูก

~ คนที่ไม่เข้าใจธรรม เป็นผู้ทำลายพระพุทธศาสนา และ คนที่จะรักษาพระธรรมวินัยไว้ได้ คือ ผู้ที่เห็นคุณค่าสูงสุดของพระธรรมวินัย

~ หนทางที่ถูกต้อง ก็คือ ได้ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วมีการไตร่ตรองให้มีความเข้าใจที่ถูกต้อง เป็นประโยชน์ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น เพราะฉะนั้น การที่จะให้คนอื่นได้มีความเข้าใจถูก ก็คือ กล่าวตามพระธรรมวินัย

~ ช่วยสังคมเท่าไหร่ ก็ไม่จบ นี่เป็นเหตุที่พระโพธิสัตว์แสวงหาสิ่งที่จะช่วยสัตว์โลก โดยที่ว่า สามารถที่จะจบสิ้นได้

~ ที่สำคัญที่สุด คือ ช่วยจิตใจ ใครช่วยได้ ถ้าไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ได้ทรงแสดงพระธรรมที่ทำให้ความเห็นถูกความเข้าใจถูก เกิดขึ้น ความเห็นถูกความเข้าใจถูก นั่นแหละ ที่จะช่วยสังคมยิ่งกว่าการช่วยด้วยวัตถุ

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๓๑๐

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และอนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...