สุญญตา ว่างเปล่า (ไม่ใช่ว่า ไม่มีอะไรเลย)

พูดถึง สิ่งที่มีจริง "ว่างเปล่า" ทุกคำต้องเข้าใจ ทุกอย่างต้องละเอียด แล้วมีความลึกซึ้ง พูดว่า สิ่งที่มีจริงว่างเปล่า ไม่ได้บอกว่า ว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย สิ่งที่ปรากฏว่า มีจริง ว่างเปล่า เพราะเหตุว่า ถ้าไม่มีสิ่งนั้นเกิดขึ้น จะมีสิ่งนั้นไหม? ค่อยๆ พิจารณา ถ้าไม่มี เสียง เกิดขึ้น จะปรากฏว่า มีเสียงไหม (ไม่มี) เพราะฉะนั้น เสียงต้องเกิด สิ่งที่มีต้องเกิด แต่ที่คนไม่รู้ ก็คือว่า สิ่งที่เกิดเดี๋ยวนี้ และทุกกาลสมัย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ความจริงว่า สิ่งนั้นดับ ใครจะเชื่อ ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรมจนค่อยๆ เข้าใจขึ้น จนสามารถประจักษ์ความจริงว่า สิ่งที่มีจริง ว่างเปล่า เพราะจาก ไม่มี ก็เกิดมี แล้วก็ดับไป ถ้ายังไม่ประจักษ์การเกิดดับ สิ่งนั้นว่างไม่ได้

ข้อความบางตอนจากการสนทนาธรรมพิเศษ ตอน 001 เชิญคลิกฟังได้ที่..

สนทนาพิเศษ เรื่อง ความสำคัญของพระพุทธศาสนากับประเทศชาติ

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑- หน้าที่ 104

๒. สุญญสูตร

ว่าด้วยสิ่งที่เรียกว่าโลกว่างเปล่า

[๑๐๒] ครั้งนั้นแล ท่านพระอานนท์ ฯลฯ ได้ทูลถามพระผู้มี พระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่าโลกว่างเปล่าๆ ดังนี้ ด้วย เหตุเพียงเท่าไรหนอจึงเรียกว่า โลกว่างเปล่า. พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส ตอบว่า ดูก่อนอานนท์ เพราะว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน ฉะนั้น จึงเรียกว่า โลกว่างเปล่า อะไรเล่าว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน จักษุ แลว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน รูปว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน จักษุวิญญาณว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน จักษุสัมผัสว่างเปล่าจากตน หรือจากของๆ ตน สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้น เพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย ก็ว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน ฯลฯ ใจว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน ธรรมารมณ์ว่างเปล่าจากตนหรือจาก ของๆ ตน มโนวิญญาณว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน มโนสัมผัส ว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรือ อทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัยก็ว่างเปล่าจากตน หรือจากของๆ ตน ดูก่อนอานนท์ เพราะว่างเปล่าจากตนหรือจากของๆ ตน ฉะนั้นจึงเรียกว่าโลกว่างเปล่า

จบ สุญญสูตรที่ ๒