เหตุปัจจัยอะไรทำให้ต้องบวช
ผู้ที่บวชเป็นภิกษุแล้วไม่ได้ศึกษาธัมมะ เพราะคิดว่าตนคงสะสมการบวชมาหลายชาติทำให้มีอุปนิสัยในการบวชหรืออาชีพนักบวชนั้นสบายก็คิดอยากบวชหรือบวชเพื่อเรียนทางโลกเพราะทางบ้านยากจน และก็ไม่ต้องมีค่าใช้จ่าย ที่พัก อาหาร เครื่อนุ่งห่ม ฟรีหมด บวชตั้งแต่สามเณรจนเป็นภิกษุเรียนจบปริญญาตรีถึงปริญญาเอก จนกระทั่งลาสิกขามาเป็นฆราวาส หรือบางองค์ก็ยังครองสมณเพศต่อเป็นอาจารย์สอนหนังสือตามมหาลัยต่างๆ บ้าง ถ้าอย่างนี้จะกล่าวว่าก็เพราะเหตุปัจจัยทำให้ต้องมีอาชีพเป็นนักบวชได้หรือไม่ และปัจจัยอะไรที่ให้ต้องเป็นนักบวช
ขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ล้วนเกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุปัจจัย ทั้งนั้น ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นโดยปราศจากเหตุปัจจัย แต่ละคนก็สะสมมาแล้วทั้งดีและไม่ดี จึงมีพฤติกรรมเกิดขึ้นเป็นไปหลากหลายมาก สำหรับประเด็นการบวชในลักษณะที่ปรากฏในคำถาม ก็พอที่จะกล่าวได้ว่า ไม่พ้นจากความอยาก และความไม่รู้ อยากบวช โดยที่ไม่รู้เลยว่า บวช คือ อะไร พระภิกษุ คือ ใคร สามเณร คือ ใคร จึงมีความประพฤติที่ผิด ไม่ได้เป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลส มีชีวิตไม่ต่างอะไรกับคฤหัสถ์ สะสมแต่โทษเท่านั้น ซึ่งอันตรายมาก ถ้าไม่ลาสิกขา อยู่ไปๆ จนกระทั้งมรณภาพโดยที่มีอาบัติติดตัว ไม่ได้แก้ไขตามพระธรรมวินัย ชาติหน้าก็เกิดในอบายภูมิ เท่านั้น ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
อบายภูมิ คือ ภูมิที่ปราศจากความสุข ความเจริญ เป็นที่ตกไปของบุคคลผู้ทำกรรมชั่ว มี ๔ ภูมิ ได้แก่ นรก เปรต อสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน ครับ
