ควันหลงจากเหตุการณ์ 13 ชีวิตหมูป่าติดถ้ำ

จากเหตุการณ์นักฟุตบอลเยาวชน 13 ชีวิตทีมหมูป่าอะคาเดมี่ ที่เข้าไปติดอยู่ในถ้ำหลวงขุนน้ำนางนอน อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย เมื่อกลางปีพ.ศ. 2561 ที่ผ่านมานั้น ทำให้ผมเกิดข้อคำถามขึ้นมา 2 ข้อจากการติดตามข่าวทั้งขณะที่เด็กๆ ติดอยู่ในถ้ำและตอนช่วยออกมาจากถ้ำได้แล้ว คือ ตอนก่อนจะออกมาได้นั้น ทางผู้ใหญ่ (ผู้ปกครอง) ของเด็กๆ ก็ได้ไปบนบานศาลกล่าวว่าถ้าออกมาได้จะให้บวช (โดยที่เด็กๆ เองก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าจะถูกให้บวช) และยังมีคำวิจารณ์ของหลายๆ คนที่บอกว่าเด็กๆ พวกนี้สร้างความเดือดร้อนให้คนทั้งประเทศและเดือดร้อนไปทั้งโลก เลยทำให้ผมมีคำถามมาถาม 2 ข้อดังนี้ว่า

1) ถ้าเราเป็น 1 ใน 13 ชีวิตทีมหมูป่าแล้วรู้ว่าจะถูกให้บวช ท่ามกลางความคาดหวังจากสังคม คนรอบข้างและสื่อต่างๆ ที่อยากให้เราบวช เราควรทำหรือปฏิเสธยังไงดีครับ? เพราะกรณีของน้องอดุลย์ สามอ่อน (1 ใน 13 คนในทีม) นั้นเป็นคริสเตียน ทางสังคมเลยเข้าใจว่าไม่สะดวกที่จะบวชให้ แต่เราเป็นคนที่บอกกับใครๆ ว่านับถือพุทธ เราควรทำอย่างไร?

2) คนไทยหลายคนมองว่า การที่ทีมนักฟุตบอลหมูป่าทั้ง 13 คนเข้าไปติดในถ้ำแล้วสร้างความเดือดร้อนไปทั่วโลกเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำหรือไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง แต่กลับมีชาวโลกจากบางประเทศที่บอกว่าสิ่งที่เด็กๆ พวกนี้ทำเป็นเรื่องที่ดี และกล้าที่จะเรียนรู้+ผจญภัย (ซึ่ง...ส่วนตัวผมเองพอได้ยินข่าวตรงนี้ก็ทำเอาตะลึงไปเลยว่า...คิดได้ยังไง) เลยอยากถามว่าในทางธรรมะแล้ว...สิ่งที่เด็กพวกนี้ทำดีหรือไม่+อย่างไร?