ประหานกิเลส

ในพระไตรปิฎกส่วนมาก ท่านใช้ศัพท์ว่า ปหานะ ซึ่งตามภาษาบาลี การปหานกิเลส มีหลายอย่าง คือ ตทังคปหาน วิกขัมภนปหาน สมุจเฉทปหาน ปฏิปัสสัทธิปหาน และนิลสรณปหาน รายละเอียด โปรดอ่านข้อความจากอรรถกถาโดยตรง

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ การละ

ตทังคปหาน ละกิเลสชั่วขณะ เช่นสติปัฏฐานเกิดขึ้น ขณะนั้นละอกุศลชั่วขณะที่กุศลเกิด และอีกนัยหนึ่งคือ ละด้วยวิปัสสนาญาณ วิกขัมภนปหาน ละกิเลสด้วยการข่มไว้ เช่น สมาบัติ ๘ เหมือนพวกฤาษี ที่อบรมได้ฌาณ แล้วข่มกิเลสไว้ชั่วคราว เหมือนก้อนหินทับหญ้า พอเอาก้อนหินออก หญ้าก็โตขึ้นอีก เหมือนตอนเข้าฌาณกิเลสไม่เกิด แต่พอออกจากฌาณแล้ว กิเลสก็เกิดขึ้นได้

ยินดีในกุศลจิตค่ะ