พระนักพัฒนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

"การช่วยเหลือสังคมเป็นหน้าที่ของคฤหัสถ์ หน้าที่ของบรรพชิตมี ๒ อย่าง คือ คันถธุระ (ศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย) และ วิปัสสนาธุระ (อบรมเจริญปัญญา รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง) ซึ่งคฤหัสถ์ไม่สามารถที่จะทำได้มากเหมือนอย่างบรรพชิต เพราะฉะนั้น คฤหัสถ์ก็ช่วยสังคม ส่วนพระภิกษุก็ช่วยคนที่ไม่เข้าใจธรรมให้ได้เข้าใจธรรม (เพื่อ) คนที่ช่วยสังคมจะได้เป็นคนดีขึ้นๆ และช่วยสังคมได้มากขึ้น"

อ้างอิงจาก ...

พระภิกษุ ต้องงดงามตามพระธรรมวินัย

สำคัญก็คือ ให้ความรู้กับประชาชนในสิ่งที่ถูกต้องว่า ที่ถูกนั้น พระภิกษุ คือ ใคร อย่างไร ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง ซึ่งก็นำสิ่งที่ถูกเผยแพร่ออกไป เท่าที่จะทำได้ ครับ

พระอริยสาวกผู้มีปัญญาในอดีต มีท่านพระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ เป็นต้น ออกมาช่วยสังคมแบบคฤหัสถ์หรือไม่ หรือ รับเงินและทอง ช่วยสังคม หรือไม่ ไม่เลย เพราะท่านเคารพพระวินัย เคารพในพระพุทธเจ้า และ รู้ตัวเองว่า เป็นเพศใด ดังนั้นท่านช่วยสังคมที่ถูกต้อง ตามเพศบรรพชิต คือ ท่านแสดงธรรมอันเป็นการช่วยสังคมอย่างสูงสุดและเคารพพระวินัยที่จะไม่ทำอย่างคฤหัสถ์ ครับ

ขออนุโมทนา

ขอเชิญฟังคำบรรยายท่านอาจารย์สุจินต์ เรื่อง การช่วยเหลือสังคมที่ถูกต้องของพระภิกษุ

เชิญคลิกที่ลิงก์ข้างล่างนี้

ช่วยสังคมอย่างประเสริฐ

เชิญอ่านเพิ่มเติมที่ลิงก์นี้

พระภิกษุ กับ การช่วยเหลือสังคม

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ หน้า ๖๗๗

พหุการสูตร

[๒๘๗] ดูกร ภิกษุทั้งหลาย พราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย เป็นผู้มีอุปการะมากแก่เธอทั้งหลาย บำรุงเธอทั้งหลายด้วยจีวร บิณฑบาต เสนาสนะและคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร แม้เธอทั้งลายก็จงเป็นผู้มีอุปการะมากแก่พราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย จงแสดงธรรมอันงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิงแก่พราหมณ์และคฤหบดีเหล่านั้นเถิด ดูกร ภิกษุทั้งหลาย คฤหัสถ์และบรรพชิตทั้งหลาย ต่างอาศัยซึ่งกันและกันด้วยอำนาจอามิสทานและธรรมทาน อยู่ประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อต้องการสลัดโอฆะ เพื่อจะทำซึ่งที่สุดแห่งทุกข์โดยชอบด้วยประการอย่างนี้.

(พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ พหุการสูตร)

การพัฒนาชุมชน การพัฒนาบริหารบ้านเมืองให้ประชาชนอยู่ดีกินดี เป็นภาระหน้าที่ของคฤหัสถ์ ไม่ใช่ของพระภิกษุ กิจหน้าที่สำคัญของพระภิกษุ คือ ศึกษาพระธรรมวินัย น้อมประพฤติตามพระธรรมวินัย ทำกิจที่ควรทำ ตามควรแก่เพศของตน แล้วแสดงความจริง ประกาศคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตามความเป็นจริง ให้แพร่หลาย ซึ่งเป็นการช่วยสังคมที่ดีอย่างยิ่ง เกื้อกูลผู้อื่นให้เข้าใจพระธรรม แล้วความเข้าใจพระธรรม นี้เอง จะนำพาชีวิตไปในทางที่ถูกที่ควร ไม่ทำในสิ่งที่ผิด

การกระทำของพระภิกษุที่ออกมาช่วยสังคม พัฒนาสังคมเหมือนอย่างคฤหัสถ์ เอื้อต่อการผิดพระวินัยหลายข้อ เช่น เมื่อต้องการงบประมาณ ก็มีการรับเงิน นี่ก็ผิดแล้ว เป็นอาบัติเพราะการรับเงินทอง และ ถ้าเป็นพระภิกษุ แต่ละเลยการศึกษาพระธรรมวินัย ไม่เอื้อเฟื้อไม่เคารพยำเกรงในพระธรรมวินัย ก็เป็นอาบัติอีก เป็นต้น และ อาบัติที่ล่วงละเมิด ถ้าไม่ได้ปลง ก็เป็นโทษกับผู้ล่วงละเมิด ถ้ามรณภาพในขณะที่เป็นพระภิกษุอยู่ ชาติถัดไป ต้องไปเกิดในอบายภูมิ เท่านั้น จะเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่ได้เลย ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ