ศีลที่พระอริยเจ้าใคร่แล้ว เป็นไปเพื่อสมาธิ มีประมาณเพียงใด?

และขอเรียนถามต่อจากหัวข้อกระทู้ด้วยครับว่า

"ความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า ในพระธรรม ในพระสงฆ์" นั้นพิจารณาอย่างไร?

ขอบคุณครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ หน้าที่ ๒๑๙

บทว่า อเวจฺจปฺปสาเทน ได้แก่ ด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหว อันตนบรรลุแล้ว.

บทว่า อริยกนฺเตหิ ได้แก่ ศีล ๕ เพราะว่า ศีล ๕ เหล่านั้น เป็นที่ปรารถนา คือเป็นที่รักของพระอริยเจ้าทั้งหลาย พระอริยเจ้าทั้งหลาย ถึงไปสู่ภพ ก็ไม่ละศีล ๕ เหล่านั้น เพราะฉะนั้น ศีล ๕ เหล่านั้น จึงเรียกว่า "เป็นที่ปรารถนาของพระอริยเจ้า"

พระโสดาบัน เป็นพระอริยบุคคลขั้นต้น ประจักษ์แจ้งพระนิพพานเป็นครั้งแรก ดับกิเลสได้ในระดับหนึ่ง กล่าวคือ ดับความเห็นผิดได้ทั้งหมด ดับความลังเลสงสัยได้ และกิเลสในฐานะเดียวกันก็ดับได้ จึงไม่มีทางที่จะมีที่พึ่งอย่างอื่นได้เลย นอกจากพระรัตนตรัย เพราะท่านได้ประจักษ์แจ้งสภาพธรรมตามความเป็นจริง ด้วยปัญญาที่ท่านอบรมเจริญจนถึงความสมบูรณ์พร้อมแล้ว และ ท่านจะเป็นผู้ที่อบรมเจริญปัญญายิ่งๆ ขึ้นไป จนถึงความเป็นพระอรหันต์ในที่สุด ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

เมื่อพิจารณาจากบทพยัญชนะในพระสูตรในกระทู้ที่ผมตั้งไว้แล้ว ผนวกกับคำตอบของอาจารย์คำปั่นในความเห็นที่ 2 บทว่า อริยกนฺเตหิ ได้แก่ ศีล ๕ เพราะว่า ศีล ๕ เหล่านั้น เป็นที่ปรารถนา คือเป็นที่รักของพระอริยเจ้าทั้งหลาย พระอริยเจ้าทั้งหลาย ถึงไปสู่ภพ ก็ไม่ละศีล ๕ เหล่านั้น เพราะฉะนั้น ศีล ๕ เหล่านั้น จึงเรียกว่า "เป็นที่ปรารถนาของพระอริยเจ้า" ดูเหมือนว่าการจะบรรลุโสดาบันไม่ยากเลยนะครับ ถ้ามีความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า ในพระธรรม ในพระสงฆ์ และรักษาศีล ๕ ได้บริบูรณ์

เรียนความคิดเห็นที่ ๔ ครับ

[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้าที่ ๘๑๘

ปหีนสูตร

(ว่าด้วยธรรมที่พระโสดาบันละได้แล้ว)

[๓๖๑] ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๖ ประการนี้ อันบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิละได้แล้ว ธรรม ๖ ประการเป็นไฉน คือ สักกายทิฏฐิ ๑ วิจิกิจฉา ๑ สีลัพพตปรามาส ๑ ราคะที่เป็นเหตุไปสู่อบาย ๑ โทสะที่เป็นเหตุไปสู่อบาย ๑ โมหะที่เป็นเหตุไปสู่อบาย ๑

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๖ ประการนี้แล อันบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิละได้แล้ว

การรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ถึงความเป็นพระอริยบุคคล แม้ความเป็นพระโสดาบัน ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ต้องสะสมคุณความดีและการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ มาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม จึงสามารถรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้ ศีล ๕ จะบริสุทธิ์ได้ ก็เพราะมีปัญญา ไม่ใช่ด้วยการรักษาศีลโดยการนับข้อหรือด้วยความเป็นตัวตนที่อยากจะมีศีล ๕ ครบ จะเห็นได้ว่าการไม่ล่วงศีล ๕ อีกเลย นั้น เป็นผลจากความเป็นพระโสดาบัน นั่นเอง เพราะเหตุว่าท่านดับกิเลสอย่างหยาบที่จะเป็นเหตุให้ล่วงศีลได้แล้ว (ตามข้อความในพระสูตรข้างต้น) ท่านจึงไม่ล่วงศีล ๕ อีกต่อไป แต่ตราบใดที่ยังไม่ถึงความเป็นพระโสดาบัน ยังไม่สามารถดับกิเลสอะไรๆ ได้ ย่อมมีโอกาสล่วงศีลได้ เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม แสดงถึงความเป็นจริงของสภาพธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น แม้บางท่านก่อนจะได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมถึงความเป็นพระโสดาบัน ท่านยังล่วงศีล ๕ เช่น นางชุชชุตตรา ล่วงศีลข้อ ๒ นายเขมกะหลานชายท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ล่วงศีลข้อ ๓ เป็นต้น แต่เมื่อท่านได้เป็นพระโสดาบันแล้ว ย่อมไม่มีเหตุใหล่วงศีลอีกต่อไป จึงเป็นเรื่องที่ละเอียดอย่างยิ่ง ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ทานครับ...

ขออนุโมทนาครับ 

ข้อความบางตอนจาก...

ความเห็นที่ 4

ดูเหมือนว่าการจะบรรลุโสดาบันไม่ยากเลยนะครับ ถ้ามีความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า ในพระธรรม ในพระสงฆ์ และรักษาศีล ๕ ได้บริบูรณ์

การบรรลุโสดาบัน ไม่ใช่เรื่องง่าย ครับ

ขอเชิญอ่านและรับฟังเพิ่มเติม...

ฟังเท่านี้.. ก็บรรลุเป็นพระโสดาบัน

หนทางสู่ความเป็นพระโสดาบัน (ภาคแรก)

หนทางสู่ความเป็นพระโสดาบัน (ภาคสอง)

สาธุครับ