๗. ตติยสมณพรหมณสูตร ว่าด้วยสมณพราหมณ์ไม่ทราบถึงความยินดีและโทษแห่งลาภสักการะ

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ - หน้า 667

๗. ตติยสมณพรหมณสูตร

ว่าด้วยสมณพราหมณ์ไม่ทราบถึงความยินดีและโทษ

แห่งลาภสักการะ

[๕๗๖] พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี กรุงสาวัตถี. ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้า... ได้ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ลาภสักการะและความสรรเสริญ ทารุณ เผ็ดร้อน หยาบคาย เป็นอันตรายแก่การบรรลุธรรมอันเกษมจากโยคะ ซึ่งไม่มีธรรมอื่นยิ่งไปกว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราหมณ์บางพวกย่อมไม่ทราบชัดซึ่งลาภสักการะและความสรรเสริญ เหตุเกิดแห่งลาภสักการะและความสรรเสริญ ความดับแห่งลาภสักการะและความสรรเสริญ และปฏิปทาเครื่องให้ถึงความดับแห่งลาภสักการะและความสรรเสริญ บางพวกย่อมทราบชัดตามความเป็นจริงซึ่งลาภสักการะและความสรรเสริญ เหตุเกิดแห่งลาภสักการะและความสรรเสริญ ความดับแห่งลาภสักการะและความสรรเสริญ และปฏิปทาเครื่องให้ถึงความดับแห่งลาภสักการะและความสรรเสริญ ย่อมกระทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันรู้ยิ่งเอง แล้วเข้าถึงอยู่.

จบตติยสมณพราหมณสูตรที่ ๗

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ - หน้า 668

อรรถกถาตติยสมณพราหมณสูตรที่ ๗

พึงทราบวินิจฉัยในตติยสมณพราหมณสูตรที่ ๗ ดังต่อไปนี้.

ในบทเป็นต้นว่า สมุทยํ ความว่า ชื่อว่าเหตุเกิดแห่งลาภและสักการะเป็นต้นอย่างนี้ว่า อัตภาพพร้อมด้วยบุพกรรม ความเป็นผู้มีผิวงามในบุตรผู้มีตระกูล เสียงไพเราะ ธุดงคคุณ ทรงจีวร บริวารสมบัติ. ไม่รู้เหตุเกิดนั้น ด้วยอำนาจสมุทยสัจ.

นิโรธ และปฏิปทา พึงทราบด้วยอำนาจนิโรธสัจและมรรคสัจนั่นแล.

จบอรรถกถาตติยสมณพราหมณสูตรที่ ๗