๑๐. ทุติยอุปาทสูตร โพชฌงค์ ๗ ไม่เกิดนอกวินัยของพระสุคต

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค เล่ม ๕ ภาค ๑ - หน้า 218

๑๐. ทุติยอุปาทสูตร

โพชฌงค์ ๗ ไม่เกิดนอกวินัยของพระสุคต

[๔๐๘] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ ประการนี้ อันภิกษุเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้น ย่อมไม่เกิดขึ้นนอกวินัยของพระสุคต โพชฌงค์ ๗ เป็นไฉน คือ สติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ โพชฌงค์ ๗ ประการนี้แล อันภิกษุเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้น ย่อมไม่เกิดขึ้นนอกวินัยของพระสุคต.

จบทุติยอุปาทสูตรที่ ๑๐

จบปัพพตวรรคที่ ๑

อรรถกถาทุติยอุปาทสูตรที่ ๑๐

พึงทราบวินิจฉัยในทุติยอุปาทสูตรที่ ๑๐.

บทว่า นาญฺตฺร สุคตวินยา ความว่า เว้นพระโอวาทของพระสุคตเจ้าเสีย โพชฌงค์ย่อมไม่เกิดขึ้น ดังนี้.

จบอรรถกถาทุติยอุปาทสูตรที่ ๑๐

จบปัพพตวรรควรรณนาที่ ๑

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

๑. หิมวันตสูตร ๒. กายสูตร ๓. สีลสูตร ๔. วัตตสูตร ๕. ภิกขุสูตร ๖. กุณฑลิยสูตร ๗. กูฏสูตร ๘. อุปวาณสูตร ๙. ปฐมอุปาทสูตร ๑๐. ทุติยอุปาทสูตร พร้อมทั้งอรรถกถา.