๙. ตติยหิตสูตร ว่าด้วยภิกษุผู้ไม่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตนและผู้อื่น

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 27

๙. ตติยหิตสูตร

ว่าด้วยภิกษุ ผู้ไม่ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตน และผู้อื่น

[๑๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ ย่อมไม่ชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตน ไม่ชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น ธรรม ๕ ประการเป็นไฉน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล ด้วยตนเอง ไม่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยศีล ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยสมาธิ ด้วยตนเอง ไม่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยสมาธิ ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยปัญญา ด้วยตนเอง ไม่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยปัญญา ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิมุตติ ด้วยตนเอง ไม่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยวิมุตติ ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วย วิมุตติญาณทัสนะ ด้วยตนเอง ไม่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วย วิมุตติญาณทัสนะ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการนี้แล ย่อมไม่ชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตน ไม่ชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น.

จบตติยหิตสูตรที่ ๙

ในตติยหิตสูตรที่ ๙ ตรัสถึง ภิกษุทุศีล เป็นผู้มีสุตะน้อย.