๗. ยถาภตเคธสูตร ว่าด้วยธรรมทําให้เจ้าอาวาสเลวและดี

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 491

๗. ยถาภตเคธสูตร

ว่าด้วยธรรมทำให้เจ้าอาวาสเลว และดี

[๒๓๗] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเจ้าอาวาสประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ เหมือนถูกนำมาเก็บไว้ในนรก ๕ ประการเป็นไฉน? คือ ไม่ใคร่ครวญ ไม่พิจารณาก่อนแล้วกล่าวสรรเสริญ ผู้ควรตำหนิ ๑ ไม่ใคร่ครวญ ไม่พิจารณาก่อนแล้วกล่าวตำหนิ ผู้ควรสรรเสริญ ๑ เป็นผู้ตระหนี่อาวาส หวงแหนอาวาส ๑ เป็นผู้ตระหนี่สกุล หวงแหนสกุล ๑ ย่อมยังศรัทธาไทยให้ตกไป ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเจ้าอาวาสประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ นี้แล เหมือนถูกนำมาเก็บไว้ในนรก.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเจ้าอาวาส ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ เหมือนถูกเชิญมาอยู่ในสวรรค์ ๕ ประการเป็นไฉน? คือ ใคร่ครวญพิจารณา

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 492

ก่อนแล้วกล่าวตำหนิ ผู้ควรตำหนิ ๑ ใคร่ครวญ พิจารณาก่อนแล้วกล่าวสรรเสริญ ผู้ควรสรรเสริญ ๑ เป็นผู้ไม่ตระหนี่อาวาส ไม่หวงแหนอาวาส ๑ เป็นผู้ไม่ ตระหนี่สกุล ไม่หวงแหนสกุล ๑ ไม่ยังศรัทธาไทยให้ตกไป ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเจ้าอาวาสประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ นี้แล เหมือนถูกเชิญมาอยู่ในสวรรค์.

จบยถาภตเคธสูตรที่ ๗

อรรถกถายถาภตเคธสูตร

พึงทราบวินิจฉัย ในยถาภตเคธสูตรที่ ๗ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า อาวาสปลิเคธี ได้แก่ ตั้งอยู่ประหนึ่งกลืนกินอาวาส ด้วยอำนาจแห่งความติดอย่างแรงกล้า. บทที่เหลือในที่ทั้งปวงง่าย ทั้งนั้นแล.

จบอรรถกถา ภตเคธสูตรที่ ๗

จบอาวาสิกวรรควรรณนาที่ ๔