๑. อนาคามิสูตร ว่าด้วยผู้ควรและไม่ควรบรรลุอนาคามิผล

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 783

เทวตาวรรคที่ ๒

๑. อนาคามิสูตร

ว่าด้วยผู้ควร และไม่ควร บรรลุอนาคามิผล

[๓๓๖] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุยังละธรรม ๖ ประการ ไม่ได้แล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ควร เพื่อทำให้แจ้ง ซึ่งอนาคามิผล ธรรม ๖ ประการเป็นไฉน? คือ ความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา ๑ ความเป็นผู้ไม่มีหิริ ๑ ความเป็นผู้ไม่มีโอตตัปปะ ๑ ความเป็นผู้เกียจคร้าน ๑ ความเป็นผู้มีสติเลอะเลือน ๑ ความเป็นผู้มีปัญญาทราม ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุยังละธรรม ๖ ประการนี้ ไม่ได้แล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ควร เพื่อทำให้แจ้ง ซึ่งอนาคามิผล.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุละธรรม ๖ ประการ ได้แล้ว ย่อมเป็นผู้ควร เพื่อทำให้แจ้ง ซึ่งอนาคามิผล ธรรม ๖ ประการเป็นไฉน? คือ ความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา ๑ ความเป็นผู้ไม่มีหิริ ๑ ความเป็นผู้ไม่มีโอตตัปปะ ๑ ความเป็นผู้เกียจคร้าน ๑ ความเป็นผู้มีสติเลอะเลือน ๑ ความเป็นผู้มีปัญญาทราม ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุละธรรม ๖ ประการนี้ ได้แล้ว ย่อมเป็นผู้ควรเพื่อทำให้แจ้ง ซึ่งอนาคามิผล.

จบอนาคามิสูตรที่ ๑

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 784

เทวตาวรรควรรณนาที่ ๒

อรรถกถาอนาคามิสูตร

พึงทราบวินิจฉัย ในอนาคามิสูตรที่ ๑ แห่งเทวตาวรรคที่ ๒ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า อสทฺธิยํ ได้แก่ ความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา. บทว่า ทุปฺ ปญฺตฺตํ ได้แก่ ความเป็นผู้ไม่มีปัญญา.

จบอรรถกถา อนาคามิสูตรที่ ๑

* อรรถกถาเป็นวรรคที่ ๗