เมตตา - พรหมวิหาร ๔ - อนุสัย ฯลฯ : ปรมัตถธรรม ซีรี่ย์
บันทึกจากการสนทนาปรมัตถธรรม ออนไลน์ วันเสาร์ที่ ๑๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓
ข้อความบางตอน จากการสนทนา
อ.อรรณพ : ถ้าเข้าใจถูก จะเห็นประโยชน์ของพระไตรปิฎกทั้ง ๓ ปิฎก จะไม่คิดตัดส่วนใดออกเลย จะตัดพระอภิธรรมปิฎกออก จะไม่มีวันละกิเลสได้เลย
ข้อความในพระธรรมสังคณี พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัส "ปหาน" คือ การละ ไว้ดังนี้ "วีติกกมกิเลส" ก็คือ กิเลสที่ก้าวล่วงอกุศลกรรมบทต่างๆ มีการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ เป็นต้น พระผู้มีพระภาคตรัส "ปหาน" ก็คือ การละ "วีติกกมกิเลส" ไว้ใน พระวินัยปิฎก เพราะความมีศีล เป็นปฏิปักษ์ต่อการก้าวล่วงของกิเลส ที่เป็นวีติกกมกิเลส
ตรัส "ปหาน ปริยุฏฐานกิเลส" ไว้ในพระสุตตันตปิฎก เพราะความที่ สมาธิ เป็นปฏิปักษ์ต่อกิเลสที่กลุ้มรุม คือ "ปริยุฏฐานกิเลส"
ตรัสการละ "อนุสัยกิเลส" ไว้ในพระอภิธรรมปิฎก เพราะความที่ "ปัญญา" เป็นปฏิปักษ์ต่ออนุสัยกิเลส
เพราะฉะนั้น ที่ศึกษาสภาพธรรมะโดยละเอียด อภิธรรมะ หรือ ที่ทรงแสดงไว้ในพระอภิธรรมปิฎก ตั้งแต่พระธรรมสังคณี จนไปถึง คัมภีร์ปัฏฐาน ก็เพื่อที่จะเข้าใจความละเอียดของพระธรรม อย่างถึงที่สุดจริงๆ มิฉะนั้น ไม่สามารถที่จะละกิเลสร้าย ที่ฝังไว้ในจิต ที่มีกำลัง เป็นเชื้ออยู่ในจิต ได้เลย
ติดตามบันทึกการสนทนาต้นฉบับ ได้ที่ลิงก์ด้านล่าง :
