อาจยคามิติกสรณทุกะ (๑๐. อาจยคามิติกะ ๑๐๐. สรณทุกะ)

พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖ - หน้า 1077

อาจยคามิติกสรณทุกะ

(๑๐. อาจยคามิติกะ ๑๐๐. สรณทุกะ)

สรณบทปฏิจจวาระ

อนุโลมนัย

๑. เหตุปัจจัย

[๙๐๓] ๑. สรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม อาศัยสรณธรรม ที่เป็นอาจยคามิธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย

การนับจำนวนวาระในอนุโลม

[๙๐๔] ในเหตุปัจจัย มี ๑ วาระ ฯลฯ ในอวิคตปัจจัย มี ๑ วาระ.

สหชาตวาระก็ดี ฯลฯ ปัญหาวาระก็ดี ทุกปัจจัย มี ๑ วาระ.

อรณบทปฏิจจวาระ

อนุโลมนัย

๑. เหตุปัจจัย

[๙๐๕] ๑. อรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม อาศัยอรณธรรม ที่เป็นอาจยคามิธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย มี ๓ วาระ.

๔. อรณธรรมที่เป็นอปจยคามิธรรม อาศัยอรณธรรม ที่เป็นอปจยคามิธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย มี ๓ วาระ.

พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖ - หน้า 1078

๗. อรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรม อาศัยอรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรม เกิดขึ้น เพราะ เหตุปัจจัย

๘. อรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรม อาศัยอรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม และอรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย

๙. อรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรม อาศัยอรณธรรมที่เป็นอปจยคามิธรรม และอรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย

การนับจำนวนวาระในอนุโลม

[๙๐๖] ในเหตุปัจจัย มี ๙ วาระ ในอารัมมณปัจจัย มี ๓ วาระ ในอธิปติปัจจัย มี ๙ วาระ ฯลฯ ในอวิคตปัจจัย มี ๙ วาระ.

สหชาตวาระก็ดี ฯลฯ สัมปยุตตวาระก็ดี เหมือนกับปฏิจจวาระ.

อรณบทปัญหาวาระ

อนุโลมนัย

๑. เหตุปัจจัย

[๙๐๗] ๑. อรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม เป็นปัจจัยแก่ อรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม ด้วยอำนาจของเหตุปัจจัย มี ๓ วาระ.

พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖ - หน้า 1079

๔. อรณธรรมที่เป็นอปจยคามิธรรม เป็นปัจจัยแก่ อรณธรรมที่เป็นอปจยคามิธรรม ด้วยอำนาจของเหตุปัจจัย มี ๓ วาระ.

๗. อรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรมเป็น ปัจจัยแก่อรณธรรมที่เป็นเนวาจยคามินาปจยคามิธรรน ด้วยอำนาจ ของเหตุปัจจัย

๒. อารัมมปัจจัย

[๙๐๘] ๑. อรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม เป็นปัจจัยแก่ อรณธรรมที่เป็นอาจยคามิธรรม ด้วยอำนาจของอารัมมณปัจจัย

ฯลฯ

การนับจำนวนวาระในอนุโลม

[๙๐๙] ในเหตุปัจจัย มี ๗ วาระ ในอารัมมณปัจจัย มี ๗ วาระ ในอธิปติปัจจัย มี ๑๐ วาระ ในอนันตรปัจจัย มี ๖ วาระ ฯลฯ ในอวิคตปัจจัย มี ๓ วาระ.

แม้ในปัญหาวาระในกุสลติกะฉันใด พึงให้พิสดารฉันนั้น.

อาจยคามิติกสรณทุกะ จบ