หีนติกสรณทุกะ (๑๔. หีนติกะ ๑๐๐. สรณทุกะ)
[เล่มที่ 90] พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖
พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๗
ปัฏฐาน ภาคที่ ๖
และ อรรถกถา
อนุโลมติกทุกปัฏฐาน
หีนติกสรณทุกะ
(๑๔. หีนติกะ ๑๐๐. สรณทุกะ)
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 90]
พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖ - หน้า 1087
หีนติกสรณทุกะ
(๑๔. หีนติกะ ๑๐๐. สรณทุกะ)
สรณบทปฏิจจวาระ
อนุโลมนัย
๑. เหตุปัจจัย
[๙๒๔] ๑. สรณธรรมที่เป็นหีนธรรม อาศัยสรณธรรมที่เป็น หีนธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
การนับจำนวนวาระในอนุโลม
[๙๒๕] ในเหตุปัจจัย มี ๑ วาระ ฯลฯ ในอวิคตปัจจัย มี ๑ วาระ.
อรณบทปฏิจจวาระ
อนุโลมนัย
๑. เหตุปัจจัย
[๙๒๖] ๑. อรณธรรมที่เป็นมัชฌิมธรรม อาศัยอรณธรรม ที่เป็นมัชฌิมธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
๒. อรณธรรมที่เป็นปณีตธรรม อาศัยอรณธรรมที่เป็น ปณีตธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย มี ๓ วาระ.
พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖ - หน้า 1088
๕. อรณธรรมที่เป็นมัชฌิมธรรม อาศัยอรณธรรม ที่เป็นมัชฌิมธรรม และอรณธรรมที่เป็นปณีตธรรม เกิดขึ้น เพราะ เหตุปัจจัย
การนับจำนวนวาระในอนุโลม
[๙๒๗] ในเหตุปัจจัย มี ๕ วาระ ฯลฯ ในอวิคตปัจจัย มี ๕ วาระ.
ในสหชาตวาระก็ดี ฯลฯ ในปัญหาวาระก็ดี พึงให้พิสดารทุกปัจจัย.
หีนติกสรณทุกะ จบ