ทำบุญกับภิกษุที่ศีลบกพร่อง ได้บุญหรือไม่?

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจคำว่าบุญก่อนครับว่าคืออะไร

บุญ เป็นสภาพธรรมที่มีจริง เป็นนามธรรม ขณะใดที่จิตปราศจากโลภะ ปราศจากโทสะ ปราศจากโมหะ ปราศจากกิเลสทั้งหลาย ขณะนั้นเป็นบุญ เป็นสภาพธรรมที่ชำระจิตให้สะอาด (เพราะโดยปกติแล้วจิตสกปรกด้วยเครื่องเศร้าหมองของจิต คือกิเลสประการต่างๆ มากมาย) จากที่เป็นอกุศล ก็ค่อยๆ เป็นกุศลขึ้นในชีวิตประจำวันซึ่งก็ไม่พ้นไปจากขณะที่จิตเป็นกุศล เป็นไปในทาน เป็นไปในศีล เป็นไปในการอบรมเจริญความสงบของจิตและเป็นไปในการอบรมเจริญปัญญา โดยที่ไม่มีตัวตนที่จะไปทำบุญ เพราะบุญอยู่ที่สภาพจิต จิตเป็นกุศล เป็นบุญ ในทางตรงกันข้าม ถ้าจิตเป็นอกุศล ย่อมไม่ใช่บุญเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้น การให้ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นบุญเสมอ ให้เพราะสินบน ให้เพราะความไม่รู้ ต่างกับคำว่า ทาน คือการสละโดยไม่หวังและให้ในสิ่งที่ถูกต้องสมควร ดังนั้น การให้พระภิกษุ ให้ด้วยจิตน้อมถวายแด่สงฆ์ แม้บุคคลนั้นเป็นพระภิกษุไม่ดี จิตดีเกิดขึ้นเพราะมีความเข้าใจถูก ไม่ได้เจาะจงใคร และให้สิ่งที่เหมาะสมเป็นบุญ เพราะทำด้วยความเข้าใจด้วย แต่ คนที่ให้เงินพระภิกษุให้เพราะความไม่รู้ ความไม่รู้ ไม่ใช่บุญ แต่เป็นโมหะ กิเลส เป็นบาป เพราะเงินไม่สมควรกับพระภิกษุ เป็นโทษกับท่าน ให้ด้วยความไม่รู้จึงไม่ใช่บุญ นี่คือความละเอียดของจิตของสภาพธรรมทีเ่ป็นบุญ ครับ ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อยากได้บุญ ติดข้องในบุญ นั่นไม่ใช่บุญ และ เมื่อพูดถึงทาน ซึ่งเป็นการสละสิ่งของเพื่อประโยชน์สุขแก่ผู้อื่น นั้น ไม่ควรจะจำกัดเฉพาะการให้แก่เพศบรรพชิต เท่านั้น เพราะเหตุว่า ผู้ที่ควรแก่การรับทานมีมาก ไม่ใช่น้อยเลย เช่น ผู้ที่ประสบภัย ประสบความเดือดร้อน เป็นต้น เป็นโอกาสที่กุศลจิตที่เป็นไปในทานจะเกิดขึ้น สละวัตถุสิ่งของของตนเพื่อประโยชน์สุขของผู้อื่น เป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเอง ถ้าหากว่าในชาติหนึ่งๆ ทานกุศลไม่เกิด ไม่มีการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผู้อื่นเลย แล้วจะดำเนินไปถึงซึ่งการดับกิเลสซึ่งมีมากเป็นอย่างยิ่ง ได้อย่างไร ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบ อนุโมทนา ค่ะ