มีเมื่อคิด ถ้าไม่คิดก็ไม่มี

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ไม่ว่าจะคิดอะไรก็ตาม ก็คือตัวตน
ขณะที่เข้าใจนั่นแหละ คือ ปัญญา

ปัญญาเกิดท่ามกลางอกุศล ยังไงๆ ก็เป็นตัวตน จนกว่าจะเข้าใจขึ้นๆ ตามลำดับขั้นของปัญญา

ฟัง (ธรรม) เพื่อเข้าใจเท่านั้น ค่อยๆ เข้าใจไป ไม่เร่งรัดจะรู้เร็วๆ รู้มากๆ อดทนเป็นขันติบารมี

ศึกษาธรรม แต่ไม่เห็นโลภะ โลภะตลอด ปัญญาเท่านั้นที่เห็นโลภะ รู้จักโลภะ ถ้าไม่รู้ ละไม่ได้

ปัญญาทำหน้าที่ของปัญญา รู้อะไรก็รู้อย่างนั้น ไม่ใช่อยากให้รู้อะไรๆ (เป็นตัวตน เป็นโลภะ)

เรื่องห้ามไม่มีในพระพุทธศาสนา มีแต่เข้าใจให้ถูกต้อง ถ้าเป็นกุศล สบายที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดหรือไม่เกิด ก็เข้าใจได้ถูกต้อง

ทั้งหมดที่เป็นบารมี ต้องเป็นปัญญา บารมีแม้เล็กน้อยก็เป็นบารมี

ธรรมะเฉียดฉิวกันมาก ถ้าไม่เป็นปัญญาก็เป็นโลภะ เมื่อเห็นคนทำของตก เข้าไปช่วยเก็บเพราะต้องการบารมี หรือเป็นกุศลจิตช่วยเหลือผู้อื่น

**โลภะเกิดพร้อมกับโมหะ แต่โลภะฉลาด ฉลาดไปหมด อยากจนไม่รู้ว่าอยาก โมหะไม่อยากแต่ไม่รู้ โลภะจึงเก่งกว่า ให้ติดทั้งๆ ที่ไม่รู้**

เหมือนฝัน เพราะมีเมื่อคิด ถ้าไม่คิดก็ไม่มี

สนทนาธรรมที่แก่งกระจาน
พฤ. ๑๕ ธ.ค. ๕๙

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ