เบื่อกับการเกิด
รู้สึกว่าชีวิตน่าเบื่อ มันสับสน วุ่นวาย ไม่เข้าใจว่า ทำไมเหมือนมีความสุขแต่มันไม่สุขจริงเหมือนมันกลัวอะไรบางอย่างว่า เวลามันสุขแล้วเดี๋ยวมันก็เปลี่ยนไป ความรู้สึกนี้เป็นยังไง หนูไม่เข้าใจตัวเอง จะหาทางออกได้อย่างไรคะ ขอบคุณมากค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็ย่อมมีความเบื่อที่เป็นอกุศลจิตที่เป็นโทสะ ความไม่พอใจ ไม่แช่มชื่นและความวุ่นวาย อันเนื่องมาจากกระทบสิ่งที่ไม่พอใจ เช่น บุคคลรอบข้างหรือสิ่งต่างๆ ภายนอก หรือเกิดความเบื่อเพราะไม่ได้สิ่งที่ปรารถนาจริงๆ เพราะทุกอย่างแปรปรวนไป ย่อมทำให้เกิดความรู้สึกที่กล่าวมา แต่อย่างไรก็ตาม หากเราเริ่มเข้าใจความจริงว่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกที่กล่าวมา ต้องมีเหตุ ไม่ใช่เกิดขึ้น มาลอยๆ พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ความจริงและทราบเหตุนั้นว่าคืออะไร และเข้าใจตามความเป็นจริงของความรู้สึกนั้น ซึ่งตรงกันข้ามกับผู้ไม่รู้ ทางออกที่ดีคือการเข้าใจความจริงของความรู้สึกและของชีวิตที่เกิดมา ว่าคืออะไร เมื่อเข้าใจความจริงที่เกิดจากปัญญา ย่อมทำให้เหตุที่ให้เกิดความรู้สึกอย่างนั้น หมดไปได้เพราะอาศัยปัญญา ทางออกที่ดีที่สุดคือ ฟังหรืออ่านพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ เพื่อละความไม่รู้และสงสัย อันหาได้จากเว็ปนี้ ขอให้ลองฟังไฟล์ธรรมในเว็ปนี้ และร่วมสนทนาใน กระดานสนทนาครับ
ขออนุโมทนา
มีความเบื่อที่เป็นอกุศลและมีความทุกข์ เพราะมีกิเลสเป็นเหตุ
เชิญคลิกอ่านที่นี่...
ทางออกมีทางเดียวคือ การฟังพระธรรมครับ เพราะว่าพระธรรมเท่านั้นที่จะบรรเทาความลังเลใจ ความไม่แน่นอนในความคิด ความหวาดกลัวและความสงสัยของเราได้อย่างมีเหตุผลโดยละเอียดที่สุดครับ ในยุคที่ยังมีพระธรรมอยู่นี้ เปรียบเหมือนกับการนำสมบัตินับพันชิ้นไปวางกองไว้หน้าบ้าน เพียงแต่เราซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน จะเปิดประตูรับคือ มีความศรัทธา พร้อมที่จะรับฟัง สิ่งอันมีค่ามหาศาลและเป็นประโยชน์นี้หรือไม่ ถ้าเราปิดประตูไม่ยอมรับฟังพระธรรม ปัญญาที่สะสมมาก็ไม่สามารถจะเจริญงอกงามได้ และคนอื่นก็ช่วยให้เราพ้นทุกข์ไม่ได้ เขาอาจจะมีถ้อยคำดีๆ ปลอบใจเราแต่สุดท้าย เราก็ต้องไปเจอกับทุกข์ใหม่อีก เพราะเขาไม่ได้ช่วยให้เราเกิดปัญญาของเราเอง และก็ไม่ได้ช่วยให้เรามีภูมิคุ้มกันอกุศล ซึ่งมีเพียงพระธรรมเท่านั้นครับ ที่จะส่องสว่างหนทางให้เราเกิดปัญญาได้ แต่ต้องศึกษาถูกทาง คือ เพื่อเข้าใจ เท่านั้นครับ
ขออนุโมทนาครับ
เบื่อจริงหรือ? หรือเบื่อเพราะไม่ได้ในสิ่งที่หวัง หรือเบื่อเพราะกลัวจะพบกับสิ่งที่ไม่ น่าพอใจ กิเลส (โลภะ โทสะ โมหะ) มากก็เบื่อมาก กิเลสน้อยก็เบื่อน้อย แต่ไม่ใช่เบื่อหน่าย คลายกำหนัดอย่างพระอริยแน่นอน ปัญญาอันเกิดจากการฟัง การเข้าใจพระธรรมเท่านั้น ที่จะทำให้ความเบื่อค่อยๆ เบาคลายลงได้ เบื่ออย่างเข้าใจถูก กับเบื่อโดยไม่เข้าใจอะไรเลยต่างกัน แล้วก็ไม่ต้องเบื่อกับการเกิด เพราะต้องเกิดอีกแน่นอน
