นิพพานเป็นเมืองแก้วหรือไม่ - พาหิยะสูตร

[เล่มที่ 44] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๑๒๗-๑๒๘

พาหิยสูตร

ดิน น้ำ ไฟและลมย่อมไม่หยั่งลงในนิพพานธาตุใด ในนิพพานธาตุนั้น ดาวทั้งหลายย่อมไม่สว่าง พระอาทิตย์ย่อมไม่ปรากฏ พระจันทร์ย่อมไม่สว่าง ความมืดย่อมไม่มี ก็เมื่อใดพราหมณ์ชื่อว่าเป็นมุนีเพราะรู้ (สัจจะ ๔) รู้แล้วด้วยตน เมื่อนั้น พราหมณ์ย่อมหลุดพ้นจากรูปและอรูป จากสุขและทุกข์

จบ พาหิยสูตรที่ ๑๐

จบโพธิวรรคที่ ๑

บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ยตฺถ ความว่า อาโปธาตุ ปฐวีธาตุ เตโชธาตุและวาโยธาตุ ไม่หยั่งลงคือ ไม่ประดิษฐานอยู่ในนิพพานธาตุใด เพราะเหตุไร เพราะพระนิพพานมีสภาวะเป็น อสังขตรรม จริงอยู่ แม้สิ่งเล็กน้อยแห่งสังขตธรรม ก็ไม่มีใน พระนิพพาน นั้น